Ja en ook amandelstaven, schuimpjes, letters en ander strooigoed. Nog voor de laatste meteorologische zomerdagen voorbij waren, lagen de winkels in Ulft al vol met al dat ‘lekkers’. Zelfs Corona kon dit jaar geen roet in het eten strooien.

Ik heb er altijd al een hekel aan gehad als de kerstballen al in de boom hingen nog voordat de goedheiligman gedag was gezegd. Misschien is het beroepsdeformatie. Als je in het onderwijs werkt of gewerkt hebt, waardeer je het periodieke systeem. Toch was ik niet echt boos toen Linda van de Fotofabriek me mailde met de vraag of ik gratis en voor niets een stuk of 10 kerstkaarten wilde maken.

Gewoon om te proberen hoe eenvoudig het programma is om ze te maken en wat ik vind van de kwaliteit van de kaarten. Ik heb een fotokennis die elk jaar een stichtelijke mail stuurt waarin hij ons fijne feestdagen wenst gepaard gaande met de beste wensen voor het komende jaar en verder fijntjes opmerkt dat hij de kosten van de postzegels dit jaar schenkt aan een goed doel. Mailtjes sturen is helemaal iets van deze digi-tijd, een prentbriefkaart of een kerstkaart iets van vroeger. Inmiddels is ons postbedrijf tot 90% van de oorspronkelijke omvang gedecimeerd en ziet de mevrouw uit onze straat -die nog wat bijklust- haar bijverdienste in rook opgaan.

Enfin, dus een kerstkaart ontwerpen. Een sfeervol winterlandschap -dromerige witte beelden terwijl de wereld coronazwart ziet- dat gaat het niet worden. Vorig jaar bezocht ik een paar dagen voor Kerstmis Keulen, de meest drukke markt van Duitsland. Zodra je de trein op Hauptbahnhof uitstapt begint de eerste markt bij de Dom en verder kun je nog op zeven andere plekken je aan de glühwein tegoed doen. Er is zelfs een Bermuda-Dreieck – Roze kerstmarkt. Daar ben ik vorig jaar niet geweest en had ik gereserveerd voor dit jaar. Dit jaar lijkt alles anders, alhoewel er op dit moment nog maar één markt is afgelast.

Ik heb daar toen sfeervolle plaatjes gemaakt en ook foto’s die misschien niet een-twee-drie aan de Kerstengelen doen denken maar wel alles te maken hebben met het aardse hier en nu.

Uiteindelijk is dit de Kerstkaart geworden. Met de boodschap ‘fijne feestdagen en alle goeds voor 2021’. De echte boodschap zit hem in de beelden wat mij betreft.

O, ja en dan de Fotofabriek nog. Kerstkaarten maken via de software op de website is een fluitje van een cent. Alles naar je eigen hand te zetten. Ik ben niet zo van de tierelantijnen of decoraties, dus die heb ik niet gebruikt. Na een dag vielen de kaarten, stevig verpakt, in de brievenbus. Kaartkwaliteit en druk helemaal in orde. Rilrandje in het midden zodat ik er zelf een mooie dubbele kaart van 10×10 cm van kon vouwen. Prijs heel acceptabel, per kaart overeenkomend met die van de nieuwe decemberzegels (vanaf 16 november te koop). Met dank aan Linda van de Fotofabriek. En als je rechtstreeks naar de Kerstkaarten maken wilt klik dan hier.

Begin oktober startte de expo in het Duitse Bocholt. Nederlanders leken niet meer welkom in Duitsland vanwege de besmettingscijfers in ons land. Ik stuurde ook aan alle relaties een nieuwsflits dat ze tot nader orde de expo niet meer konden bezoeken. Na één weekend bleek het loos alarm. Nederlanders waren toch welkom als ze maar niet langer dan 24 uur in Duitsland verbleven, met mondkapje!

Betekende dat we de afgelopen weekenden (vrijdag van twee tot zeven en zaterdag van elf tot drie) gewoon open waren. Ook de komende twee weekenden (vrijdags en zaterdags tot 31 oktober) kunt u de expo nog bezoeken. Wij van het Oostgelders Fotografen Collectief vinden het een schitterende expo. Ook van de inmiddels 230 bezoekers hebben we veel positieve reacties gekregen. Het is op een A-locatie; ARTKADEN op de begane grond in het hart van het winkelcentrum. Het is een grote ruimte en met mondkapje op hebben we nog niemand hoeven laten te wachten. Trouwens door sommige -groot en klein- werden van buiten steelse blikken geworpen op de zelfbeelden van Laura. Het mondkapje als bescherming tegen blote delen van het lichaam, dat dan weer wel.

Overigens de keer dat ik me buiten de gallery begaf, trof mijn ‘cameraoog’ nog enkele onverwachte momenten.

Op de expositie heb ik TIJDFLARDEN met een aantal foto’s thematisch uitgewerkt. Voor als je niet (meer) kunt gaan kijken, kijk dan hier.

Een flard is voor fotograaf Peter van Tuijl een tijdsmoment dat nauwelijks bestaat. Het is de vraag of tijd als abstract begrip überhaupt te fotograferen is. Tijd is meetbaar vanwege bijvoorbeeld de waarneming van beweging en door het gebruik van meetinstrumenten.
Tijd als een innerlijk gegeven is echter subjectief. Voor een kind is de tijd van een dag een geheel andere dan voor de tachtigjarige. “In mijn hoofd ben ik nog twintig maar mijn echte leeftijd is 54.”
Ik vang een lichtvlek op de muur in een gevangeniscel en leg daarmee een tijdsflard vast, de volheid van het licht in schril contrast met de leegheid van de tijd voor degene die zich daar bevindt. Ik maak het portret van de vrouw, wiens aangezicht verminkt is en gepijnigd wordt. De tijd tot herstel is ‘slechts’ een jaar, voor haar een eeuwigheid.

Tot 21 februari 2021 kun je nog ‘freischwimmen’ in museum Kurhaus in Kleef (Duitsland). De expositie telt vele beroemde fotografen, flink wat uit de Dusseldörfse school van de Bechers. Thomas Demand, Andreas Gursky, Evelyn Hofer, Candida Höfer, Thomas Ruff, Thomas Struth en Wolfgang Tillmans. Maar ook werk van Jeff Wall, Cindy Sherman en Boris Mikhailov is er te zien. Als je binnen 24 uur Duitsland weer verlaat mag je er binnen. Binnen een paar uur heb je het waarschijnlijk wel gezien, dus vooralsnog houdt niets je tegen om een KunstKijkje te plannen. Beste de moeite waard.

FREISCHWIMMER fotografie der Sammlung Viehof & des Museum Kurhaus Kleve

Tiergartenstr 41 Kleve } di t/m zo dagelijks 11 – 17 uur | 1e zondag v/d maand vrije entree | mondkapje verplicht.

Gisteren blogde ik over verhalende fotografie op het fotofestival BredaPhoto. Forum BEELDTAAL geeft de komende zaterdagen 10 oktober en 17 oktober een MASTERCLASS VERHALENDE FOTOGRAFIE. Op 24 oktober volgt de tweede studiedag. Een mooie gelegenheid voor fotografen die willen leren vertellen met hun foto’s of leren nog beter te vertellen.

Forum BEELDTAAL schrijft: Wil je zelf verhalende fotoseries maken, zoals de BredaPhoto fotografen? Wil je jouw eigen creativiteit en fotografie een nieuwe dimensie geven? Vanuit Forum BEELDtaal zijn we gespecialiseerd in ‘visual story telling – made easy’. We werken met een beproefde methode die meteen resultaat oplevert. Deze online masterclass hebben we speciaal voor BredaPhoto gemaakt en bestaat uit twee sessies. In de eerste sessie laten we je kennis maken met het fundament van verhalende fotografie; ‘hoe werk je vanuit een thema’. Daarna laten we op heldere wijze zien hoe professionele fotografen dit toepassen in hun BredaPhoto series. Uiteraard leer je hoe je dit in jouw eigen werk kunt toepassen. Je kunt kiezen uit de data 10 oktober of 17 oktober.

In een tweede sessie gaan we jouw werk bespreken, geven we je tips en kun je inspiratie opdoen van de mede deelnemers. Deze sessie vind plaats op 24 oktober. Na deze masterclass weet je hoe verhalende fotografie werkt, hoe je het zelf kunt toepassen en zit je vol inspiratie.

Nieuwsgierig naar wat dit voor jou kan betekenen? Ga dan nu naar: info masterclass!

Gisteren toog ik naar Schiedam voor het Fotofestival met de titel Transities.

“Het leven in de wereld van vandaag verkeert in een kantelpunt”, zo schrijft de organisatie van dit fotofestival. “Een wereld waarin verschillende crises zich voordoen. Deze crises, of liever transities, vormen de rode draad in editie 2020 van Fotofestival Schiedam. Fotografie is bij uitstek een medium van transitie en stelt ons in staat te reflecteren op dit moment van de verandering. Als stilstaand beeld maakt fotografie als het ware een uitsnede van tijd en ruimte. Maar juist deze uitsnede wijst erop dat de wereld nooit stilstaat. Stilstand kan alleen maar bestaan bij gratie van beweging, een transitie naar een volgend tijdperk.” [citaat PR Fotofestival].

Transitie op het fotofestival spitst zich toe zowel op het mondiale als op het klein menselijke vlak. Nog geen 300 meter van de foto-hal op het voormalig terrein van de het familiebedrijf Dirk Zwager van de bekende Floryn jenever, ontmoette ik Joop. Op mijn vraag of hij lekker zat te genieten vertelde Joop me dat hij even moest rusten van het boodschappen doen. “Ik heb een hersenbloeding gehad en de benen willen niet helemaal meer vlotten.” Joop liet me weten dat hij geluk had gehad, zes weken geleden. “In een klap was ik van de wereld.” Joop lijkt me een krachtpatser. Nu na 6 weken al weer in touw voor de boodschappen. Ik realiseer me dat de foto’s over de transitie in de wereld van onder andere de sociaal documentaire fotograaf Paolo Pellegrin, ook op de expo te bewonderen, van een heel andere orde zijn. Toch laat het kleine leed van Joop me die middag niet meer los. Joop is geen wereldnieuws en weet slechts een beperkt aantal lezers van mijn blog te bereiken. Maar daarom is het er niet minder om.

Overigens waren er op de expositie nog meer series die de ‘kleine menselijke veranderingen’ in beeld brachten. De jonge Rotterdamse fotografe Sanne Donders (stipendium opdracht) toonde in enkele vitrines, heel betrokken en intiem, het leven van drie Poolse families die nu een aantal jaren in Nederland woonden. Voor het werk van Daniel Martinus was een mooi hoekje gecreëerd met foto’s over een robot die een relatie heeft met de huisgenoten waarbij hij leeft. Martines vind het belangrijk om mensen bewust te maken over de gevolgen van de toenemende technologische mogelijkheden en de betekenis voor de mens. De foto’s hebben iets frivools maar ondanks dat krijgen ze, hoe langer je er naar kijkt, iets beklemmends. Althans dat was mijn ervaring.

Er was nog veel meer te zien in de grote hal. Ik zou niet zo snel het woord fotofestival in de mond nemen. Daarvoor is het te kleinschalig en trekt de organisatie een enigszins te grote broek aan. Ondanks de ‘schaal’ toch de moeite waard voor een paar uur foto-kijken. Bovendien, Schiedam is een leuke plaats om rond te slenteren en op de Boterstraat was ook nog een kleine expositie. Nog te bezoeken tijdens de weekenden 11/12/13 september en 18/19/20 september vanaf 10.00 uur.

Rod Steward zong het al in de jaren tachtig van de vorige eeuw.

Nu, in de 21^e eeuw  worden we steeds ouder maar, lijken jonger. De oma uit mijn kindertijd was op haar zestigste een oud, uitgeblust mens in zwarte kleren met een vleugje 4711, het Eau de cologne voor dames uit de arbeidersklasse. Als je vandaag de dag niet teveel pech hebt is zeventig het nieuwe vijftig.  De commercie springt daar overtuigend op in; van MAX’s ‘we komen eraan’ tot Cruises voor senioren  (zeg nooit bejaarden), een cursus eten na je zeventigste, duo fietsen, de oppashond  of de vele verschrikkelijke reclames over tiny ladies voor shiny pants om het droog te houden.

• 

Als je ongemerkt, nou ja, tot die nieuwe vijftigers behoort lijken slechts twee alternatieven mogelijk. Berusting en mee gaan doen in de vaart der volkeren of verzet te plegen door nog harder en verder te lopen of te fietsen. Ook een studie geesteswetenschappen gaan volgen kan helpen om als wijsgeer, met baard, je nog enigszins te kunnen onderscheiden van de grijze massa. Onze nationale zeur Marcel van Roosmalen zou zeggen: ‘kun je nou ook nog niet eens gewoon oud worden”. Als iets duidelijk wordt in mijn fotografie is het dat ik een product ben van mijn tijd. Misschien is het enige onderscheid tussen al die ouderen en mij dat ik me kan verbergen achter mijn camera. Om zo het gratis festival ‘For ever young’ voor 65 plussers vast te leggen. Jongeren komen er niet in. Of dat discriminatie is weet ik niet maar het is wel  jammer voor de vermenging.

In 2017 en 2018 werd het festival gratis en voor niets in Almere georganiseerd. Kennelijk is de doelgroep voor sponsoren toch minder interessant want voor 2019 werd de toegangsprijs plotsklaps op 25 euro gezet. ‘Niets voor niets’ moeten ze gedacht hebben. Echter er was buiten de ‘oude’ waarde van zuinigheid gerekend en de senioren bleven massaal weg, waardoor het festival 2019 exit was. Coronajaar 2020 bood geen herkansing en nu kun je op de bescheiden website lezen dat er in 2021, mits er een vaccin is, flink zal worden uitgepakt en alles grootser en mooier zal zijn. Misschien wel met het hese stemgeluid van Rod Steward himself.

haast u !

De hitte vandaag weerhield me er niet van op mars te gaan naar Zutphen. Naar ‘in dit licht’, de foto expositie van het gerenommeerde collectief LUMEN. Wie nog niet geweest is een aanrader. Door de foto’s op stellages in de prachtige tuin en de video’s in de gewelfde kelder, -met een put en grove metselstructuur-, waande ik me zelfs even op het grote mondiale fotofestival in Arles dat dit jaar helaas niet doorging. Met 33 graden Celdius was de temperatuur eveneens Provençaals.