Van 18 oktober tot en met 19 december exposeert het Oostgelders Fotografen en Kunstenaars Collectief (OFKC) in het FotoKabinet in Oerkroeg Schiller in Aalten. Het overkoepelende thema is “Achter gesloten deuren”.
Tijdens de tentoonstelling zijn circa 11 beelden te zien, waarin de deelnemers hun kijk geven op het thema. Dat levert een grote variatie op, zowel in de locaties als in de gekozen onderwerpen. Sommigen kiezen voor het portretteren van mensen, anderen kiezen voor een afstandelijker benadering. Ook zijn er beelden die een beroep doen op het gevoel van de kijker. Dan gaat het over begrippen als melancholie, eenzaamheid en verwondering.
Soms wordt duidelijk wat zich achter gesloten deuren afspeelt, maar in veel gevallen kan de bezoeker een eigen interpretatie maken.
De deelnemende leden zijn: Bettina Hogeweg, Gerjo te Linde, Wim Peters, Judith Spook, Peter van Tuijl, Ton van Vroonhoven, Gert Wielink en Dinie Wikkerink.
Van 18 oktober tot 19 december 2024 in Schiller, Prinsenstraat 4 Aalten. Open di-wo van 19.00-01.00, do van 16.00-02.00, vr-za-zo van 14.00-02.00
Afgelopen woensdag was ik in Museum More vanwege een feestelijke bijeenkomst met de erelden van de Fotobond. Naast de eigen collectie surrealisten een grappige en soms ook enigszins ontroerende serie foto’s van Pixy Liao. Ze legt al jaren haar liefdesrelatie vast met Moro, haar partner, in een theatrale setting zowel ‘binnenkamers’ als op locatie in de vrije natuur. Het is een relatief kleine expositie in de tuinzaal van het museum. Alhoewel klein, ik denk dat er toch wel zo’n 50 grootformaat foto’s hangen. Ik vond het een aangename expo, maar hoorde om me heen wel opmerkingen dat de enscenering te veel en te vaak was doorgevoerd en dat het op een kunstje begon te lijken. Nou ja, is niet het hele leven een kunstje. Er is nog ruimschoots de tijd om zelf te gaan kijken, nog tot 25 maart 2025 in museum More in Gorssel.
Misschien kwam het wel door deze expositie dat ik vanochtend nog eens aangenaam verrast werd door PHOTOSNACK. Een paar weken geleden werd ik op deze ‘site’ geattendeerd door Frans Rentink, fotovriend waarmee ik van 6 oktober tot 15 november exposeer in Galerie OBJEKTIEF in Enschede. Je kunt eenvoudig aanmelden met als resultaat dat je elke dag een nieuwe fotograaf in je mailbox krijgt. De ene keer levert dat een interessante verdieping in het werk van de fotograaf op, een andere keer heb je het snel gezien. Natuurlijk, we hebben allemaal zo onze voorkeuren. Enfin, mijn aangename verrassing vandaag … Brooke DiDonato
Een fotograaf die door het onmogelijke een ongelooflijke humor als uitgangspunt hanteert voor haar fotografie. Dit kan niet waar zijn of wat een zooitje is het daar of … In ieder geval in de meeste gevallen krullen mijn mondhoeken naar boven bij het zien van haar foto’s.
De foto’s van DiDonato lijken vaak ongelooflijk precies, gecomponeerd en op een bepaalde manier perfect. Is er sprake van toeval, wordt ze geinspireerd vooraf en werkt ze met name conceptueel (het kan waarschijnlijk niet anders) of is er sprake van vooraf bedenken en dan toch de intuïtie toelaten? In een interview in het kunstmagazine Colossal zegt ze daar zelf over: “Er is niet veel dat toevallig is, behalve dat ik toevallig op de locatie stuit en misschien met wie ik op dat moment ben. Veel van de mensen met wie ik werk zijn vrienden, en uiteraard werk ik veel met mezelf aan zelfportretten. Dus er is niet echt veel toevalligs aan, behalve dat ik aan het wandelen was en dacht: “Oh mijn god, ik hou van deze locatie!” Eigenlijk heb ik net deze foto gemaakt. Het is een gebogen hek, en iemand buigt zijn hoofd naar beneden?” Het lijkt zo simpel …!
Brooke DiDonato is geboren in 1990 in Ohio en woont en werkt nu in Austin, Texas. Na haar studie fotojournalistiek aan de universiteit begon DiDonato een reeks persoonlijke werken te ontwikkelen waarin ze het begrip realisme dat door het fotografische medium wordt veroorzaakt, in twijfel trok.
Haar beelden stellen scènes voor uit het dagelijks leven die vervormd zijn door visuele abnormaliteiten. Met haar foto’s laat ze nog maar eens zien dat foto’s de waarheid niet vertellen maar ontstaan in de fictieve wereld van de fotograaf en later in de wereld van de beschouwer een plaats krijgen.
Het zijn fantastische foto’s, alhoewel er ook mensen zullen zijn die het te ver vinden gaan of dat de herhaling ook hier het tot een kunstje maken in plaats van kunst. Maar ook hier zeg ik, oordeel zelf. Overigens wordt haar werk overal op de wereld tentoongesteld en heeft ze gerenommeerde bedrijven in haar stal waardoor niet onverdienstelijke inkomsten naar ik vermoed.
Van 15 oktober t/m 8 december presenteert het Nederlands Fotomuseum, in samenwerking met de Steenbergen Stichting, de 27e editie van het Steenbergen Stipendium. Dit is dé prijs voor het beste fotografische afstudeerwerk, gemaakt door een student aan één van de Nederlandse kunstacademies. Jammer dat dit jaar de laatste editie van Steenbergen Stipendium is, maar het Fotomuseum gaat door met een (nieuwe) prijs voor fotografietalent van Nederlandse kunstacademies.
Onder deze titel exposeren Frans Rentink en Peter van Tuijl in GALERIE OBJEKTIEF in het centrum van Enschede. Van 9 oktober tot 15 november 2024.
Je bent van harte uitgenodigd voor de opening van de expositie op zondag 6 oktober om 16.00 uur. Cora Sens, de voorzitter van het centrum voor de vrije fotografie -de Fotebond- verricht de opening. Voor de bezoekers een borrel van de galerie en een catalogus van de exposanten.
Fotogalerie Objektief, Walstraat 33, Enschede. Open woensdag t/m zaterdag van 12.30 tot 17.00 uur
Peter van Tuijl fotografeert graag het leven van alledag en daarbij begeeft hij zich op zowel het vlak van de straatfotografie als van de documentaire fotografie. In deze expositie toont hij straatfoto’s uit het Spaanse Malaga. Zijn fotografie ontvouwt zich al slenterend, wachtend, pratend en past in de traditie van de klassieke straatfotografen. Kijk in deze expositie mee met Peter van Tuijl naar de eenvoud én complexiteit van het dagelijks leven in Malaga.
Frans Rentink is een echte mensenfotograaf. Hij maakt portretten op locatie en in zijn studio in Deventer. Zijn portretten zijn vaak het resultaat van een jarenlang contact. Zo ontstond zes jaar geleden een bijzondere vriendschap met Johan die hij wekelijks fotografeerde. Rentink toont ook portretten van de surrealistische schilder Charles Du Bois (1941-2021), die hij in de in de laatste fase van het leven van de schilder heeft gemaakt.
Unseen is een fotografie kunstbeurs. Hedendaagse fotografie die je natuurlijk kunt kopen maar ook gewoon zoals de meeste bezoekers kunt bekijken. Al een aantal jaren bezoek ik Unseen en heb eigenlijk altijd een dubbelgevoel. Vooropgesteld het is een echt event waar heel veel mensen komen en het sfeertje met een grote hoeveelheid foto’s, internationale galeriehouders ook een grote boekenbeurs ademt een en al fotografie. Het dubbelgevoel komt omdat ik pakweg 30% van het getoonde werk niet begrijp, waarom het gemaakt is en soms zelfs wat het is. Natuurlijk, zo’n kunstbeurs mag uitdagend en vernieuwend zijn, maar het frusteert me best wel enigszins. Waarschijnlijk moet ik niet alles in de fotografie willen begrijpen. Uiteindelijk overheerst het prachtige interessante werk dat ik snap en de contacten die je op zo’n dag hebt.
Volgende week kun je er weer terecht. Koop je ticket via de website voor vrijdag 20/9 t/m zondag 22/9. Als je vooraf wilt kijken naar het werk dat getoond wordt, kun je kijken in de GalleryViewer. Kun je ook alvast de budgetten zien.
Van 1903 tot 1917 publiceerde Alfred Stieglitz, een van de meest invloedrijke figuren in de Amerikaanse fotografie, Camera Work , een luxueus en invloedrijk fotografisch kwartaalblad ontworpen door Edward Steichen. In de afgelopen jaren ben ik regelmatig een periode in Berlijn geweest en één van de vast bezoeken was de Galerie met dezelfde naam als het oude fotoblad. Camera Work is gehuisvest in de Kantstrasse. Stom natuurlijk, maar pas gisteren ontdekte ik dat ze ook een hele fraaie website hebben met een ruim overzicht van boeken, fotografen en exposities. Bovendien nog een virtuele tentoonstellingsruimte waar je vanuit je luie stoel gewoon doorheen kunt wandelen. Nou ja, gewoon… het vraagt wel enige behendigheid.
Ook kun je een nieuwsbrief aanvragen, blijf je helemaal op de hoogte. Als je (toevallig) een paar dagen in Berlijn bent, bezoek dan naast de Helmut Newton Foundation en galerie C|O (die twee liggen vlakbij elkaar) dus ook Camera Work aan de Kantstrasse.
Een foto expositie van Marjan Rosendahl bij Oerkroeg Schiller in Aalten 16 aug – 17 okt 2024
Marjan Rosendahl: “Tijdens mijn wandelingen op alledaagse plekken, leg ik vast wat mijn aandacht trekt.Elk moment kan een nieuw perspectief bieden. Ik zie licht en schaduw spelen en voel de rust van golven die de kustlijn zacht beroeren. Mijn foto’s zijn levendige getuigenissen van het leven in al zijn nuances.In deze serie zijn momenten van beweging en emotie vastgelegd die verhalen vertellen over het dagelijks leven van mensen in hun omgeving.”
Oerkroeg Schiller, Prinsenstraat 4, 7121 AG Aalten
Openingstijden: di en wo 19:00 tot 01:00 | do 16:00 tot 01:00 | vr en za 14:00 tot 02:00 | Zo 14:00 tot 01:00
Een expositie van Judith Spook bij Oerkroeg Schiller in Aalten 14 juni – 15 aug 2024
Wat de kunstenaar er over zegt:
“Vanuit mijn ooghoeken zag ik een automaat waar je lucht kunt kopen. En voordat het tot me doordrong dat dat natuurlijk geperste lucht voor autobanden was, had ik er al een heel ander beeld bij: luchtverontreiniging die in de toekomst zo erg wordt, dat je schone lucht zult moeten kopen.
Met dat idee heb ik de eerste foto’s gemaakt over het thema lucht.
En daarmee werd het me ook duidelijk dat lucht niet niks is, maar een onuitputtelijk thema.
Bijvoorbeeld: aan een muur van het fotokabinet hangen door mij opgeblazen ballonnen. Die lopen, natuurlijk, heel langzaam leeg. Zo ontsnapt er elke dag een beetje lucht en blijft mijn adem aanwezig in het fotokabinet, terwijl ik zelf al lang naar huis ben.
En zo zijn er nog veel meer luchten: van parfumlucht tot spruitjeslucht en van valse lucht tot gebakken lucht.
Veel te veel voor het fotokabinet, maar een aantal is verbeeld in tekeningen of foto’s.”
Een foto expositie van Dinie Wikkerink bij Oerkroeg Schiller in Aalten 12 april – 13 juni 2024
De foto’s van Dinie Wikkerink staan bekend om de bijzondere lichtval. Ze heeft daarin een heel eigen handschrift ontwikkeld. Er is aandacht voor de dagelijkse dingen om haar heen. Haar camera is de stille getuige van al het moois dat voorbijkomt. Lichtplekken die herinneringen oproepen en gewone dingen die door het licht een nieuwe betekenis krijgen. Met de serie ‘Il y a’ zet ze een nieuwe stap. ‘Il y a’ betekent in het frans: Er is…Het is een serie foto’s gemaakt op bijzondere plekken. Deze keer niet alleen dicht bij huis maar ook elders. Het licht blijft belangrijk in de foto’s. Op alle beelden is een kind te zien, haar acht jarige kleinzoon. Zijn naam is Ilya. Het dappere ventje loopt de wereld in, stappend, dansend en dromend… een onbezorgd kind. Door de verstilling in de beelden, is er ook sprake van een zekere ernst: we maken ons allemaal zorgen om de toekomst van onze kinderen. Maar licht biedt schoonheid en troost: Er is…
FotoKabinet, Oerkroeg Schiller, Prinsenstraat 4, 7121 AG Aalten
Openingstijden: di+wo19:00 tot 01:00, do 16:00 tot 01:00, vr+za 14:00 tot 02:00 en zo 14:00 tot 01:00
Je eerste fotoclub waar je ooit lid van werd, heeft een speciaal plekje.
ERICAMERA is mijn eerste club, al flink wat jaren geleden. Doordat ik van baan wisselde en verhuisde van Eindhoven naar de Achterhoek heb ik de club na meer dan 12 jaar verlaten.
Ericamera exposeert nog steeds elk jaar. Ook dit jaar op 13 en 14 april. Oude liefde roest niet ….
Een foto expositie van Ton van Vroonhoven bij Oerkroeg Schiller in Aalten 9 februari – 11 april 2024
Wat de fotograaf er zelf over zegt: Bij het zien van de film “I’m thinking of ending things” werd ik geïnspireerd door de ondertiteling. Kernachtige tekstfragmenten kwamen voorbij die een openingszin leken voor een spannend verhaal. Een katalysator ook om een denkproces in gang te zetten.
Het zijn teksten die regisseur en scenarioschrijver Charlie Kaufman schreef toen hij het gelijknamige boek van Iain Reid bewerkte. Zijn film is heel sterk op sfeer gemaakt. Hij schuurt tegen begrippen aan als melancholie, surrealisme, eenzaamheid, zoeken, ongemak, gelatenheid en verwachtingen.
Ik besloot de meest indringende zinnen te combineren met beelden die ik in het midden van Duitsland zou gaan maken. In de deelstaten Nedersaksen, Saksen-Anhalt en Saksen zocht ik eenvoudige, verstilde beelden die zich goed met de teksten laten combineren. De combinaties leveren een nieuwe realiteit op waarin soms het beeld en soms de tekst domineert.
In het FotoKabinet in Oerkroeg Schiller is van 9 februari tot en met 11 april 2024 een serie met 21 beelden te zien waardoor de melancholie versterkt wordt.
Oerkroeg Schiller, Prinsenstraat 4, 7121 AG Aalten
Openingstijden: Dinsdag en woensdag 19:00 tot 01:00 Donderdag 16:00 tot 01:00 Vrijdag 14:00 tot 02:00 Zaterdag 14:00 tot 02:00 Zondag 14:00 tot 01:00
Ik wil u graag laten weten dat u bent geselecteerd om uw werk tentoon te stellen op de 2e B&W Athene Photography Festival vanaf de laatste week van februari 2024. U bent gekozen uit vele opmerkelijke inzendingen die van over de hele wereld zijn verzonden.
Peter Van Tuijl # Netherlands # The World Passes by (Street Photography)
2nd B&W Athens Photography opent zijn poorten in februari 2024. De tentoonstelling en de evenementen zullen worden gehouden in Serafio City in Athene, een gemakkelijk toegankelijke zaal, waar alle werken kunnen worden gehuisvest. B&W Athens Photography wordt georganiseerd door Blank Wall Gallery.
Tja, in tegenstelling tot de titel van de expo was ik netjes rond de klok van negen weer in Doetinchem. Precies de klok rond gereisd om de imponerende foto’s, films en stills te ondergaan. Want zo mag je het wel noemen. In zes zalen -of welke benaming je aan de duistere tenten dan ook wilt geven- was het een explosie aan beelden, ondersteund met de keiharde beat van de top 100 nummers uit de vorige eeuw. Soms een voice over die het verhaal compleet maakte.
Ze heeft een bijzonder mensenleven -dat van haar zelf en haar vrienden- in beeld gebracht. Scherp, ondanks dat nogal wat foto’s onscherp, out-of-focus of met foute kleuren werden gepresenteerd. In menig fotoclub of fotowedstrijd zouden ze naar de prullenbak zijn verwezen.
De kracht van de beelden en de films is gelegen in het persoonlijke én in het onvoorwaardelijke verhaal dat ze vertelt. Een verhaal van drugs en dope, van sex en verkrachting, van hoop en liefde. Met haar 70 jaar is ze een old lady, met haar fotografie een fotograaf met heel veel lef. Niets blijft ‘onbesproken’, het gehele arsenaal van de vreugde van de geboorte tot aan het verdriet van de dood komt voorbij. Het is heftig en toch ook heel goed te verdragen. Liefhebbers van de documentaire fotografie met rauwe randjes zullen het ongetwijfeld top vinden. Dat zit wellicht in de wisselingen van de beelden. Voor wie het zien wil, is er naast de ellende en de hardheid van het leven ook de poëzie van de liefde en de humor te zien.
Zes kleine tenten -zalen in tentoonstesllingsjargon- een en al duisternis met alleen de screens van pakweg een meter of vijf breed die het licht van een toverlantaarn geven. Want dat doet ze, toveren met foto’s.
Buiten de grote expositiezaal waar de zes ‘filmhuizen’ gesitueerd zijn, nog enkele grote afdrukken en inkijkexemplaren van het boek over de expositie. | foto Peter van Tuijl
Een foto expositie van Wim Peters bij Oerkroeg Schiller in Aalten
“Mijn fotografie daagt me uit tot de grenzen van het onmogelijke. Ga er maar aan staan. Op zekere hoogte is alles mogelijk, ook in de fotografie. Indien herinneringen, verleden en heden op hetzelfde moment worden beleefd en je hoofd overloopt met beelden, kan het zomaar dat er een andere, nieuwe werkelijkheid ontstaat. Geen nieuwe beelden, die zijn er al en vaak algemeen bekend. De beelden vormen samen een wereld die de onherroepelijke chaos in mijn hoofd tracht te ordenen tot mijn persoonlijke werkelijkheid.“
“Beginnen met schetsen op papier. Kleur toevoegen, beelden zoeken. Mijn voorkeur gaat uit naar het omslagpunt van het herkenbare en onherkenbare.”
FotoKabinet is een initiatief van Oerkroeg Schiller samen met het OFC. De groep die ervaring heeft met het exposeren in een museale omgeving ziet het als een uitdaging om binnen de sfeer van een kroeg mooie exposities te realiseren. Het OFC bestaat uit fotografen en kunstenaars die al dan niet beroepsmatig werkzaam zijn. Ieder lid heeft zijn of haar eigen specialisatie en werkt vanuit eigen interesse.
FotoKabinet, Oerkroeg Schiller,Prinsenstraat 4, 7121 AG Aalten
Openingstijden: di + wo 19:00 tot 01:00 | do 16:00 tot 01:00 | vr + za 14:00 tot 02:00 en zo 14:00 tot 01:00
