een schat aan beelden

Voor verdieping in je fotografie kun je op heel veel plaatsen terecht. Cursussen te kust en te keur. Als je de Masters of Photography nog niet kent is het zeker de moeite waard om een kijkje te nemen. Deze link brengt je naar de sitie van de gratis videos van maar liefst 35 wereld toppers in de fotografie. Als je eenmaal op deze site bent kun je ook naar de lezenswaardige blogs gaan of je zelfs inschrijven voor een of meerdere courses. En … ik heb geen aandelen of anderszins in de Masters!

een boek voor niks

Deze mail ontving ik vandaag ….

Beste,
Ik schreef of je je Professional Line fotoboek had ontvangen.Zo ja, dan zouden we graag je eerlijke feedback horen over ons product en onze service. Je kunt ons gewoon je mening sturen door deze e-mail te beantwoorden en we zouden het op prijs stellen als je je ervaring deelt op je website of sociale mediaprofiel, met behulp van de hashtag #saaldigital. Als je je mening publiekelijk deelt, stuur me dan de link naar je recensie.Ik kijk uit naar je feedback, want het helpt ons voortdurend te verbeteren. Laat het me weten als je vragen hebt.Met vriendelijke groet,

Uw Saal Digital Team

Mijn reactie …

foto uit het boek I see | © Peter van Tuijl

Wie wil dat niet. Saal Digitaal stuurde me ruim een week geleden een mail waarin ik een voucher werd beloofd voor 100 euro. Daarvoor mocht ik een fotoboek maken en uitsluitend de verzendkosten waren voor mijn rekening. Saal staat bekend om zijn prachtige gebonden drukwerk op heel fraai papier. Na enige aarzeling, want je weet het maar nooit in deze tijd van fishing en pishing, de website opgezocht en een serie foto’s geüpload in een gebruikersvriendelijk programma waarmee ik het boek kon maken. Daar heeft Saal Digitaal de eerste plus te pakken. Vlakliggend en op hoogwaardig mat papier, 36 pagina’s en een linnen-achtige hardcover. Dat alemaal voor de prijs van 98,96 euro, dus binnen het vrijgestelde budget. De levertijd van 7 dagen vond ik wel wat aan de lange kant, maar het moet dan ook vanuit Duitsland geleverd worden. Dat daar nog een dagje bij kwam, lag aan de verkeerde sortering van het verzendbedrijf, overigens met een mailtje daarover met exuses.

Afgelopen zaterdag viel het boek in de brievenbus. De druk- en bindkwaliteit valt zeker niet tegen. De linnen coverlook is eveneens fraai en een beetje deftig. Mijn foto’s in een flink zwart-wit contrast kwamen goed over. Natuurlijk kun je het niet vergelijken met de zelf op barietpapier gedrukte foto’s. Tot nu toe laat ik mijn boeken, niet vlakliggend gebonden boek op biotop papier) drukken bij Russellprint (Groningen, drukwerknodig). Sommige zweren bij een vlakliggend boek op fotopapier, maar ik geef de voorkeur aan het gebonden boek, ook als ik het in een geringe oplage laat drukken (of zelfs slechts een exemplaar, puur voor mijzelf). Dat heeft alles met persoonlijke voorkeur of smaak te maken.

Mijn oordeel over het Saalboek… Prima als je een vlakliggend boek wilt op fotopapier. Goede gemakkelijke software helpt je prima en snel om het boek in elkaar te zetten. Volop mogelijkheden om de layout naar je eigen hand te zetten. Levering is redelijk snel. Ik had het voor voor nop, maar de echte aanschafprijs is te hoog naar mijn idee. Saal Digitaal rekent voor de 36 pagina een kleine 60 euro en voor de hard cover 40 euro. Dat is rijkelijk veel vergeleken met andere aanbieders. Als ze daar scherper aan de wind varen wordt het eveneens een aantrekkelijke drukker voor fotografen.

Als je meer over mijn boeken wilt weten, kun je kijken op de pagina over boeken op mijn website.

er was eens

amsterdam midden jaren 80 | © Peter van Tuijl

Nog steeds praat ik er over. De eerste fotogroep waar ik lid van werd. Nadat ik jarenlang in mijn uppie, enkele fotograferende collega’s niet meegerekend, fotografie ‘bedreef’, werd ik in 1977 lid van Ericamera, een nog jonge club in Eindhoven. De liefde voor de fotografie -vandaar het woord ‘bedreef’- werd er alleen maar groter. Een club jonge fototgrafen, vanaf 25 en de oudste 43, met de wildste ideeën. Allerlei projecten werden bedacht en verschillende landelijke toppers gaven workshops en lezingen die ons alleen maar scherper en nog meer ‘belust’ maakten. Onder andere Marie Bot, Paul de Nooijer, Erwin Olaf, Aart Klein en de Belg Carl Uytterhaegen ‘joegen’ ons naar het inhoudelijke beeld. Natuurlijk gaat het in de fotografie ook om het esthetische en de vormgeving, maar toen al peperden we elkaar in, onder invloed van de ‘meesters’, dat het toch vooral ging om de inhoud, het verhaal. We spraken dan ook van de achterkant van de foto. In 1989 verliet ik Eindhoven vanwege mijn werk en daarmee ook Ericamera. Net als het eerste meisje vergeet je je eerste fotoclub niet, zeker niet als daar de basis ligt van je verdere fotografie.

Inmiddels zijn we jaren verder en viert Ericamer het halve eeuwfeest. Met de plezierige herinneringen in mijn kop wil ik daar ook graag kond van doen. Een mooi jubileumprogramma hebben ‘de jongens en meisjes’ van het huidige Ericamera in elkaar getimmerd. De moeite waard om er aan deel te nemen. Op donderdag 25 mei komt Sacha de Boer (weer zo iemand die kan inspireren, motiveren en enthousiasmeren) een lezing verzorgen in de concertzaal van het Cultureel Kunstzinnig Centrum in Eindhoven. Om 19.30 uur staat de koffie klaar. Lees meer hierover en over het verdere jubileumprogramma in deze pdf.

Met nog een foto uit de Ericameradoos | © Peter van Tuijl

what you see is what you get ?

AI foto’s

what you see … | © Peter van Tuijl

Een vreemd beeld dat bestaat bij de gratie van een spiegelend raam, de twee kappers, de omgeving buiten en binnen en hier en daar na nog wat trekken aan de sliders van photoshop.

Had ik het zo gezien, meteen bij de opname? De eerlijkheid gebied om de vraag ontkennend te beantwoorden. Het beeld ontstaat, net als bij zovele straatfotografen, als basisbeeld in een fractie van een tel. Je voelt als het ware ‘hier zit iets in’. Later, som veel later, na maanden bekijk ik mijn beelden opnieuw en kies wat de moeite waard lijkt om ermee verder te gaan. Ik loop door mijn foto’s. Ik kijk en ‘klik’ opnieuw en ik loop ‘herhaald’ door de straten van toen. Wellicht in een andere ‘stemming ontdaan van de hectiek, geuren en kleuren van toen’. Bovendien bewerk ik de foto nog wat na, niet zozeer om objecten weg te toveren -hoewel ik daar in de vrije fotografie niet tegen ben- maar zeker wel om het beeld nog aantrekkelijker te maken en bovendien vooral om de betekenis, ‘mijn verhaal’ duidelijker voor het voetlicht te brengen. We maken allerlei keuzes om tot een beeld te komen dat je aan anderen wilt laten zien. De waarheid met een grote W is het allang niet meer. Het is jouw fotografische waarheid, het is jouw wereld die je wilt laten zien in de foto.

In het kader van wat ik hier hierboven schrijf ben ik in verwarring en verontrust door de ontwikkeling van de kunstmatige intelligentie (AI) in de fotografie en de discussies daaromtrent. Een maand of wat geleden zag ik een post hierover op LinkedIn met heftige en niet misvertane reacties. De afkeuring van AI geproduceerde beelden versus de reacties die AI omarmen als het toekomstige allesbepalende beeld. Vaak met overtuiging uitgesproken reacties in de trant van ‘wen er maar vast aan want de wereld verandert’.

Een paar weken geleden, tijdens een levendige discussie in een fotogroepje maakte iemand de opmerking dat camera’s en software al jaren de dienst uitmaken en dat fotografen nog nauwelijks hoeven te beschikken over kennis en kunde. Wat is dan nog het verschil met de ‘laatste stap’ naar de met kunstmatige intelligentie geproduceerde beelden. De waarheid was toch al lang ‘ver te zoeken’.

Naar mijn idee is er een heel belangrijk onderscheid tussen met AI geproduceerde foto’s (of teksten) en foto’s die met of zonder handigheidjes, foefjes, schuifjes in Photoshop en menu instellingen in je camera tot stand komen. Dat zijn de beslissingen die gemaakt worden door een vooraf gemaakt algoritme of door een mens van vlees en bloed. Beslissingen die tot beelden leiden waarin het persoonlijke, het ‘wezen’ van de fotograaf in relatie tot de wereld om hem/haar heen tot uitdrukking komt. De echtheid van de fotografie zit niet in de absolute waarheid maar in de werkelijkheid die de fotograaf ons toont. Mijn stelling is dat de met AI gemaakte foto’s weinig van doen hebben met de creativiteit van de fotograaf of de affiniteit van hem of haar met de (persoonlijke) wereld die vastgelegd wordt. Fotografie wordt gereduceerd tot plaatsjeskiezen. Het laatste woord zal er zeker nog niet over gezegd zijn. In dat kader wil ik verwijzen naar het artikel over fotograaf Boris Eldagsen (in Artnet News) die een AI-foto inzond voor de prestigieuze Sony World Awards 2023 en behoorde tot één van de prijswinnende foto’s. Hij weigerde de prijs en Sony probeerde dat geheim te houden. Het waarom laat zich niet zo moeilijk raden…

Boris Eldagsen submitted an image called The Electrician, which was generated with artificial intelligence software | publicatie in Times Luxery – Monday April 17 2023, The Times

Eindpresentatie fotoclub Nijmegen

Pieter-Theo presenteert zijn serie ‘body talk’

Gisteravond stond in het teken van de eindpresentatie. Bij elk mentoraat is het weer een verrassing waarmee de deelnemers zullen komen. Dit keer werden de 10 deelnemers en ik niet teleurgesteld. Een MP4 over de ruimtelijkheid en infrastructuur in hedendaagse moderne gebouwen en één met een boodschap over de gevolgen van de klimaatverandering. Het is nog niet te laat, maar actie is vereist zo toont deze indrukwekkende serie. Een uitvouwbare boek over de neef van de fotograaf die acteur gaat worden en één, ook uitvouwbaar, die in de bibliotheek van een Cartier-Bresson-verzamelaar zeker niet zou misstaan. Het leporello dat helemaal paste bij het thema ‘sporen van het Indisch verleden’ kreeg veel bijval zowel vanwege de fotografie als voor de vormgeving van het prachtige handgemaakte kunstwerkje! Het documentaire boek over een zorgboerderij gaf een warme en persoonlijke inkijk op het werk van de vrijwilligers en cliënten. Ook de autonome fotografie was in een boek gevat met als titel veer-kracht. En ja, over het tussenstreepje was nagedacht als verwijzing naar het zeer persoonlijke werk. Na de powerpoint over het dierenleven ‘all over the world’ is het wachten op een fraai vormgegeven koffietafelboek en dat gaat er zeker komen aldus de fotograaf. De fotograaf die op een geheel eigen wijze ‘body talk’ tijdens het mentoraat heeft uitgewerkt, had ook een eigenzinnige presentatie in petto met, wat mij betreft, een belofte naar de toekomst in de ‘fashion’! Vanwege drukke werkzaamheden was één fotograaf niet toegekomen aan een eindpresentatie. Echter hij beloofde dat het wordt vervolgd omdat het mentoraat hem veel inspiratie heeft gegeven en dat ik mettertijd daarvan de resultaten nog te zien krijg!

Dit begeleidingstraject bood een heerlijke verscheidenheid aan onderwerpen, thema’s en uitwerkingen waarvan ik genoten heb. Geslaagd wat mij betreft zeker mede door de fijne onderlinge sfeer tijdens de werkavonden.

OP ZOEK NAAR EEN PARK BINNENSHUIS

Een park in een woonkamer is niet waarschijnlijk. Dus wellicht zoek ik naar een speld in de hooiberg. Toch zullen er mensen zijn die in hun huis zoveel groene natuur hebben dat je bijna kunt spreken van een park in huis!

het oude coehoornpark in Arnhem maakt plaats | © Peter van Tuijl

VRAAG – VERZOEK – HELPMIJ

Voor mijn project PARKEN in alle SOORTEN en MATEN ben ik op zoek naar de bewoner van zo’n huis. Om een mooie foto van het groene interieur te maken met of zonder een portret van degene die daar leeft. De hele familie erop kan ook. Uiteraard krijgt hij/zij ook een grote foto om in zijn/haar ‘park’ te hangen.

Ik kom graag naar u toe, als het in de buurt van de Achterhoek is, is dat mooi meegenomen (ik woon namelijk in Ulft). Maar ook elders in Nederland maak ik graag die ene foto voor mijn project.

Wie mij helpen wil ….. stuur een mailtje naar info@fotopetervantuijl.nl

Of ken je iemand die dat misschien zou willen? Stuur dan deze blog naar hem of haar door en hopelijk hoor ik dan meer via mijn mailadres.

Kunsthal Helmond doet weer van zich spreken!

WALKER EVANS REVISITED 11 OKTOBER 2022 – 5 MAART 2023

In Walker Evans Revisited zien we werk van hedendaagse fotografen die werken in de geest van Walker Evans. Ze zijn geïnspireerd door zijn fotografie van het dagelijkse leven van weleer. Ik schreef eerder een blog vanwege toonaangevende fotoexposities in het museum gehouden in de afgelopen jaren. De nieuwe directeur, Esther Hartzema, van het museum zet met deze expo de lijn van topfotografie volledig door. Grote namen die op de erfenis van Walker Evans een nieuw licht laten schijnen. Dus in de komende maanden een plekje in mijn (en wellicht jouw) agenda!

Vanessa Winship, ‘Colleen, Lexington, Kentucky 17 March 2012’, uit de serie ‘She Dances on Jackson’, 2011-12, Inkjet Print. Bruikleen kunstenaar.

WALKER EVANS REVISITED BEVAT WERK VAN
Sherrie Levine, Michael Mandiberg, Camille Fallet, Julia Curtin, Darren Harvey-Regan, Jessica Potter, James Nares, Anastasia Samoylova, Bryan Schutmaat, Patrick Pound, Ute Mahler & Werner Mahler, Stephen Shore, Mark Ruwedel, RaMell Ross, George Georgiou, Lisa Kereszi, Vanessa Winship, Cortis&Sonderegger en Walker Evans

LEZINGEN WORKSHOPS PORTFOLIOBESPREKINGEN

Dag voor fotografen

De afdelingen Limburg, Brabant-Oost en Brabant-West organiseren samen een dag vol met fotografie.

Een greep uit het programma …

  • SPORTFOTOGRAFIE
  • PROJECTMATIG WERKEN
  • GEËNSCENEERDE FOTOGRAFIE
  • DOCUMENTAIRE FOTOGRAFIE
  • JAPANSE FOTOGRAFIE
  • STORYTELLING
  • AUTOSPORT
  • PORTFOLIO VOORLEGGEN
  • NATUURFOTOGRAFIE

Voor vijf euro ben je al onder de pannen in de Schalm in Veldhoven. Aan het einde van de dag een lezing van Erik Kessels over het verhalen vertellen in de fotografie. Klik op de afbeelding hieronder om naar het programma te gaan en de verdere gegevens zoals het aanmelden voor de dag! Ik geef een lezing over documentaire fotografie en een workshop met als titel ‘werk aan de winkel’.

Erik Kessels is medeoprichter van het Amsterdamse communicatiebureau KesselsKramer. Hij verzamelt fotografie, publiceerde verschillende fotoboeken en stelde tentoonstellingen samen. Ook is hij regelmatig jurylid bij deze prijsuitreikingen. Kessels heeft vele publicaties in tijdschriften en kranten op zijn naam staan.

Het beste boek ?

In ieder geval een boek om in te kijken!

Jaarlijks wordt op het prestigieuze fotofestival in Arles een boek uitgekozen die het predicaat BOOK AWARD verdient. Het is volgens mij niet niks als je uit zo’n 700 boeken (uit 34 landen) op de shortlist komt te staan (ongeveer 10% komt op de shortlist) en daaruit als het ‘beste boek’ wordt gekozen. Het moet bovendien een boek zijn dat het predicaat verdient vanwege het hedendaagse, zowel in thematiek als in ontwerp en uitvoering. Tijdens de openingsweek van het festival werd STRIKE van Rafal Milach als HET BOEK VAN 2022 bekend gemaakt. Het is niet alleen de verdienste van Milach. Hij heeft het boek gemaakt met een heel collectief fotografen en designers. Het is in mijn ogen wel een heel bijzonder boek geworden en laat ook duidelijk zien hoe het fotoboek aan het veranderen is. Ook nu nog bestaan ze, de boeken met op elke spread of pagina een foto, meestal allemaal van hetzelfde formaat en eventueel met een korte aanduiding. Maar meer en meer zien we verhaallijnen in de professioneel vormgegeven boeken verschijnen met een soort van ‘underground achtige’ uitstraling. Strike is wat mij betreft zo’n boek. Onderaan deze blog vind je een link waardoor je een prima indruk krijgt naar de uitvoering van het boek.

een spread uit het boek STRIKE | © Rafał Milachis en anderen

Strike is een visueel verslag van de protesten die op 22 oktober 2020 in heel Polen begonnen en in de daaropvolgende maanden in verschillende vormen aanhielden. Sinds 2015 is het Poolse volk de straat opgegaan om te protesteren tegen veranderingen in abortuswetten, klimaatverandering, de politisering van de rechterlijke macht en de LGBTQ-rechten.

Sinds 2019 is Milach samen met zestien collega-fotografen co-creator van het Archief van openbare protesten(APP), een platform voor het verzamelen van documentatie van sociale acties en basisinitiatieven die zich verzetten tegen politieke beslissingen die in strijd zijn met de principes van democratie en mensenrechten. Strike is een onderdeel van dit archief.

Strike, een boek met lef. Wat mij betreft in verschillende opzichten! Voor een indruk van het boek …

de laatste van de vijftigers

Afgelopen nacht overleed schrijver en dichter Remco Campert. Hij is 92 jaar geworden. Vroeger las ik CAMU op de voorpagina van de Volkskrant vaak met een glimlach. En zo ook zijn verhalen en gedichten waarin hij het leven schalks én met diepgang aan de orde stelde. Kleine verhalen werden groot en groots. Op zijn tachtigste verjaardag maakte ik dit portret van hem in Amsterdam.

Remco Campert een eerbetoon

Deze foto staat in het boek ‘het eigen gezicht’ op pagina 220. Ook de ‘vijftiger’ Simon Vinkenoog is twee pagina’s verder te vinden. Via deze link kun je het boek op Issuu bekijken.

OP EEN PRESENTEERBLAADJE

KUNSTENAAR FRED BERVOETS

Ik ben geabonneerd op het gratis magazine GALLERY VIEWER [Contemporary Art Magazine] en las daar het interview met de bijzondere kunstenaar Fred Bervoets. Zijn leven en kunstenaarschap zijn helemaal in elkaar vervlochten, vergelijkbaar bijvoorbeeld met een kunstenaar als Salvador Dali of Pablo Picasso. Met een abonnement op Gallery Viewer in de bus, treft u regelmatig in je e-mailbox het magazine met daarin allerlei exposities in Nederland en België. Lees in dit geval eerst het boeiende interview met Bervoets en ‘registreer je desgewenst rechtsboven op je beeldscherm’. Kijk in de ateliers van beeldende kunstenaars waaronder natuurlijk ook fotografen. Veel plezier ermee!

CONCEPTUELE WERKEN

de FOTOFASCINATIE van HENK BERENDS

Bij Conceptuele Fotografie gaat het om het verhaal achter de foto’s. 

Henk vertelt me dat hij uit een familie komt waar veel gefotografeerd werd. Opa was fotograaf en ook zijn kinderen, waaronder de moeder van Henk, beoefende het edele procédé der fotografie. Edel omdat het ‘magische geknoei met zilverzouten’ leidt tot beelden. Het opkomende beeld in de ontwikkelaar was steeds weer vol verrassing en de geur van de fixeer nam men toen maar op de koop toe.

De oom van Henk had de doka en op 12 jarige leeftijd sloeg Henk met zijn eerste Kodak-Click aan het experimenteren. Later volgde de kunstzinnige ontwikkeling aan de kunstacademie. Henk studeerde af op grafische technieken (etsen en zeefdrukken) en fotografie. Tot eind jaren tachtig maakte Henk zeefdrukken en daarna raakte hij volledig ‘verslingerd’ aan de fotografie. Een fotofascinatie die nooit meer weg geweest is!

Julia en Romeo | hedendaags verbeeld door Henk Berends [© Hen Berends]

Al sinds een flink aantal jaren is Henk een conceptuele fotograaf met een hang naar het surrealisme. Hij fotografeert op de meest bijzondere locaties. “Een bijzondere plek geeft mij inspiratie” zo vertelt Henk. “Hier ontwikkelt zich een idee voor een bepaalde scene en dan werk ik het idee verder uit. Dat is mijn ontwikkelstadium voor de foto. Ik heb aantekeningen gemaakt, misschien een proeffoto op de locatie maar het uiteindelijke werkelijke werk kan pas beginnen als ik de juiste persoon -het model- heb gevonden dat past in mijn idee. Daarnaast zoek ik attributen die het verhaal compleet maken. Het fotograferen op zich is -net als de voorbereiding- ook een waar feest. De samenwerking met het model, vaak meerdere, met de eventuele assistenten vind ik heerlijk. Ik voel me dan de regisseur van mijn eigen te scheppen werkelijkheid. Misschien dat mensen die mijn foto later zien daaraan wel een andere betekenis geven dan mijn aanvankelijke bedoeling. Maar dat is alleen maar leuk. Een uitleg waar ik niet aan gedacht heb, stimuleert me ook weer om door te gaan.”

Ik heb Henk de afgelopen paar jaar leren kennen in een mentoraat en heb zijn gedrevenheid én zijn vakmanschap bewonderd en zeer gewaardeerd. Hij maakt echt spannende en interessante foto’s. Foto’s waarvan hij geniet maar ook voor andere een bron van inspiratie kunnen zijn. Of het nu is als fotograaf of gewoon als kijker. Henk levert een continue stroom van gedachten en ideeën uitmondend in reeksen van foto’s. Ik durf wel te zeggen dat hij een fotograaf is die één is met het medium fotografie. Henk denkt in foto’s!

de getuige | © Henk Berends

Tot medio mei 2022 zijn ruim twintig fotowerken te bewonderen in een solo-expositie in het Kulturhus in Borne (Marktstraat 23, 7622 CP Borne, openingstijden ma t/m vrij van 09:00-17.00 uur en za van 10.00-12.30 uur) en op woensdag 2 maart 2022 geeft hij, o.a. voor de Fotobond afdeling Twente, om 19.30 een interactieve lezing over zijn conceptuele fotografie in het Parochiehuis in Delden (Langestraat 79, Delden). Het is verstandig om je aan te melden via  h.f.berends@kpnmail.nl want vol is vol!

Voor als je verder wilt kijken op zijn website …..

IN MEMORIAM

SIMON OPHOF

De kleindochter even voorafgaande aan de afscheidsbijeenkomst van Simon 20 januari 2022

Afgelopen zondagmiddag 16 januari is  Simon Ophof in het bijzijn van zijn familie rustig ingeslapen. Hij is 74 jaar geworden en was al enige tijd ernstig ziek. Simon was fotograaf en fotocollectioneur en in zijn arbeidzaam leven jarenlang rector van een grote scholengemeenschap. Zijn fotografische en bestuurlijke kennis en kunde heeft hij veelvuldig ingezet voor de Fotobond. Ik ken Simon sinds 2005 vanuit de fotografiewereld.

Op 21 december bezocht ik samen met John Lommen Simon voor het laatst. We hebben samen naar foto’s uit zijn fotoverzameling gekeken. Vanaf de midden jaren kocht Simon foto’s van beroemde fotografen onder andere Gerard Fieret, Sanne Sannes, Roger Ballen en Stephan Vanfleteren. Ook foto’s van vrijetijdsfotografen nam hij op in zijn collectie. Hij kocht op gevoel, foto’s moesten hem beroeren. De afgelopen maanden heeft Simon in overleg met de curator van het Haags Fotomuseum de collectie van ongeveer 1000 teruggebracht tot 800 foto’s. Die vormen samen de COLLECTIE OPHOF die door het Fotomuseum in Den Haag verworven is.

Een van de foto’s uit de COLLECTIE OPHOF die we op het laatste bezoek samen met Simon (r) bekeken.

Simon Ophof was een zeer wijs man, breed georiënteerd, een kunstkenner, een zeer verdienstelijk fotograaf, iemand die foto’s zowel analytisch als in historisch perspectief op een hele fijne positieve wijze wist te benoemen. Simon, een oprechte eerlijke man, puur, integer en een kwaliteitsdenker en fijn om met hem in gesprek te zijn. Zo wil ik hem, met dank, graag herinneren en herdenken.

FEEST

Bij de intrede van de wintertijd wordt het altijd menens in onze familie. Lotjes trekken voor suprises en planning van de verjaardagen. In onze wat ik noem binnenste familiekring -opa en oma tot en met de ‘kleintjes waarvan er inmiddels een aantal ‘de 1 meter 90 lengte’ al bereikt hebben- vieren we in december ook nog eens een vijftal verjaardagen. Niet alleen plannen maar ook cadeautjes verzinnen, kopen en maken. Een echte foto is voor de ‘kitende’ zoon of de paardrijdende kleinzoon een prima geschenk. Om de spanning erin te houden moet je dat niet elk jaar doen alhoewel fotograaf Nicolas Nixon wereldberoemd is geworden met de serie van de zussen -zijn vrouw met haar drie zussen- die hij vanaf 1975 steeds op een gelijke manier portretteerde.

1975 The Brown Sisters | © Nicolas Nixon

The serie de BROWN SISTERS, in zwart-wit, is vooral indrukwekkend vanwege het tijdsbeeld. Door de jaren heen veranderen kapsel en de kleding als modebeeld en worden hun gezichten getekend door de tijd. Sommigen menen zelfs te zien dat in de loop van de jaren de band tussen de vier zussen verandert.

2012 The Brown Sisters | © Nicolas Nixon

Dus een foto, elk jaar met Kerst is misschien toch niet zo gek. Je moet er wel op tijd mee beginnen en toegegeven het nieuwtje voor jou zal al snel als ‘gestolen idee’ gezien worden door anderen. Dus bedenk wat anders….. maar geef een foto is voor de fotograaf een goede vervanger van de slogan ‘geef een boek cadeau’.

Studentendrukwerk, behorende tot de ‘stal van Russellprint uit Groningen’ vroeg me om in het kader van de naderende feestmaand een product naar keuze bij hen te laten maken. Gratis en voor niets maar als tegenprestatie daarover een blog. Bij deze. Ik heb een foto gekozen op Forex van 60 x 60 cm. Forex is een matte, witte en lichte pvc-plaat die gemakkelijk met een haakje of een plakstrip aan de muur bevestigd kan worden. De dikte is 5 mm bij de wat grotere foto’s waardoor de foto’s mooi recht en strak gepresenteerd kunnen worden. Op de website van studentendrukwerk.nl is de foto gemakkelijk te uploaden. Uiteraard moet je zorgen dat de resolutie in orde is. Ik houd altijd 300 pixels per inch aan. Dus bij een foto (in jpg) van 60 x 60 krijg je al snel een redelijk fors bestand maar het binnenhalen gaat best snel. Als de resolutie te laag is geeft de software dat aan en je krijgt ook te zien hoe de foto op het materiaal geprint wordt. Omdat de foto zogenaamd schoon gesneden wordt heb je te maken met een afloop van een paar mm. Maar dat wijst zich allemaal vanzelf. Na drie werkdagen kreeg ik de foto keurig verpakt met de post in huis. Ik vind Forex een mooi materiaal voor grote foto’s van expositiekwaliteit waarbij de kosten redelijk zijn. Veel van mijn foto’s verdwijnen na een, soms twee, exposities in het archief. Als de foto’s in het donker worden bewaard kunnen ze met gemak na een tiental jaren zonder kleurverlies weer aan de muur is mijn ervaring. Ook in de huiskamer blijven ze een hele tijd oké en bovendien ook daar zou je wellicht elk jaar een nieuw beeld kunnen hangen. Net zoals bij de BROWN SISTERS en bovendien voor de prijs hoef je het niet te laten. Voor vier ’tientjes’ een grote Forex aan de muur!

‘in het woold’ uit het project van A naar Z | © Peter van Tuijl

SPIJKERKWARTIER

Ik slenter al een jaartje door het Spijkerkwartier. Een wijk in Arnhem met een rijke historie, in allerlei opzichten. Slenteren heeft in zich dat je weinig doelgericht bent. Met mijn camera, zomaar kijken, wat me opvalt. Ik verwonder me over iets moois of omdat het een beetje vreemd is. Soms is het licht de aanleiding, een andere keer de verwaaide paraplu in de struik. In het volgende filmpje zie je waarschijnlijk wel wat ik bedoel met slenteren……

met op de achtergrond de stemmen uit een podcast van Marcel van Roosmalen en Nico Dijkshoorn

De afgelopen week heb ik de willekeur van het plaatjes maken een beetje achter me gelaten. Ik ben wat gerichter gaan fotograferen. Op zoek naar de mensen in het Spijkerkwartier. Ik heb winkeliers, kroegbazen, galeriehouders, toevallige passanten, kleine zelfstandigen en nog meer van ‘de-alles-en-nog-wat-mens’ gefotografeerd. De wijk krijgt nu meer een gezicht. De veelzijdigheid van het Spijkerkwartier krijgt wat vorm maar er is o zo veel meer te vertellen!

lekker in één van de zes buitentuinen!
Je kunt er hele gesprekken voeren … bij de kapper met de papagaaien
De striptekenaars in het prachtige historische pand
de hedendaagse architecten Hoogte-2

Ik wil graag meer gezichten! Gezichten van gewone mensen. ‘Spijkerkwartierders’ hebben verhalen, verhalen van toen maar ook van nu. Die verhalen wil ik graag horen en daarbij een mooi portret maken. Daar wil ik graag verder aan werken in deze reportage over het Spijkerkwartier.

Wie helpt me daarbij? Wil je op de foto en je verhaal met mij delen in pakweg een half uurtje. Stuur dan een mail naar info@fotopetervantuijl.nl of reageer op deze blog. Ik neem dan contact met je op en natuurlijk krijg je een mooie foto van mij! Bedankt alvast, Peter van Tuijl

Eerder maakte ik al reportages en documentaires [zie bijvoorbeeld HUIS&HABITAT] en ook fotografeer ik o.a. de bijzondere projecten van schrijver/schilder Jonah Falke voor zijn boeken en voor reportages in de Gelderlander.