Auteur: fotopetervantuijl@gmail.com

Enkele weken geleden discussieerden Frans Rentink en ik over de prijslijst van onze expositiefoto’s in Galerie Objektief. Uiteindelijk waren we het er over eens dat de foto’s van PEOPLE MATTER niet konden wedijveren met beelden die aangeboden werden op Artnet. Vandaag kreeg ik er weer een in mijn postbus. Een foto van Cindy Sherman uit 1979 [zonder titel uit de reeks filmstills]. De geschatte waarde was 60.000 – 80.000 dollar. Het bod van vandaag was al 43.000 doillar.

Journalisten ontvangen van de ‘krantenjongens’ op dit moment een bedrag van 25 tot 60 euro’s voor een foto. Wat zou een krant zijn zonder beeld. Naar mijn mening kun je nog beter een krant hebben zonder woorden. Wat is de waarde van een (oude) foto? Nou ja zo’n foto van Cindy Sherman, nog volop in het leven staand en nog steeds prachtige beelden makend is dus gekmakend duur. Niet voor de verzamelaar, denk ik. Foto’s zijn wellicht voor hen een investering. Of is het toch de liefde voor de fotografie?

Naar mijn idee geldt die liefde zeker voor de Belgische Astrid Ullens. Ze kocht haar eerste foto toen ze nabij de zestig was. Nu op haar 85 jarige leeftijd telt haar verzameling bijna zesduizend foto’s van fotografen met wereldfaam. Om er zomaar een ;paar te noemen: Walker Evans, Lee Friedlander, Hiromi Tsuchida, Diane Arbus, Helen Levitt, Guido Guidi en nog veel meer. Afgelopen zomer werd een deel van haar collectie tentoongesteld op het fotofestival in Arles. Astrid Ullens heeft een eigen epositieruimte en er is een foundation met haar naam. Kijk hier maar eens …

Ook is ereen boek verschenen – 576 pagina’s, 3,5 kg, meer dan 5 cm dik – van de verzameling met vooral documentaire fotografie. Het boek SAGA is niet goedkoop, maar is een schijntje als je beseft dat één foto van een fotograaf uit het boek waarschijnlijk al het duizendvoudige kost. Saga is te koop voor ongeveer 77 euro, EAN 9789464781038.

Een mooi artikel over Astrid Ullens lees je hier op L’OFFICIEL.

Van 18 oktober tot en met 19 december exposeert het Oostgelders Fotografen en Kunstenaars Collectief  (OFKC) in het FotoKabinet in Oerkroeg Schiller in Aalten. Het overkoepelende thema is “Achter gesloten deuren”. 

Tijdens de tentoonstelling zijn circa 11 beelden te zien, waarin de deelnemers hun kijk geven op het thema. Dat levert een grote variatie op, zowel in de locaties als in de gekozen onderwerpen. Sommigen kiezen voor het portretteren van mensen, anderen kiezen voor een afstandelijker benadering. Ook zijn er beelden die een beroep doen op het gevoel van de kijker. Dan gaat het over begrippen als melancholie, eenzaamheid en verwondering. 

Soms wordt duidelijk wat zich achter gesloten deuren afspeelt, maar in veel gevallen kan de bezoeker een eigen interpretatie maken.

De deelnemende leden zijn: Bettina Hogeweg, Gerjo te Linde, Wim Peters, Judith Spook, Peter van Tuijl, Ton van Vroonhoven, Gert Wielink en Dinie Wikkerink. 

Van 18 oktober tot 19 december 2024 in Schiller, Prinsenstraat 4 Aalten. Open di-wo van 19.00-01.00, do van 16.00-02.00, vr-za-zo van 14.00-02.00

Afgelopen woensdag was ik in Museum More vanwege een feestelijke bijeenkomst met de erelden van de Fotobond. Naast de eigen collectie surrealisten een grappige en soms ook enigszins ontroerende serie foto’s van Pixy Liao. Ze legt al jaren haar liefdesrelatie vast met Moro, haar partner, in een theatrale setting zowel ‘binnenkamers’ als op locatie in de vrije natuur. Het is een relatief kleine expositie in de tuinzaal van het museum. Alhoewel klein, ik denk dat er toch wel zo’n 50 grootformaat foto’s hangen. Ik vond het een aangename expo, maar hoorde om me heen wel opmerkingen dat de enscenering te veel en te vaak was doorgevoerd en dat het op een kunstje begon te lijken. Nou ja, is niet het hele leven een kunstje. Er is nog ruimschoots de tijd om zelf te gaan kijken, nog tot 25 maart 2025 in museum More in Gorssel.

Misschien kwam het wel door deze expositie dat ik vanochtend nog eens aangenaam verrast werd door PHOTOSNACK. Een paar weken geleden werd ik op deze ‘site’ geattendeerd door Frans Rentink, fotovriend waarmee ik van 6 oktober tot 15 november exposeer in Galerie OBJEKTIEF in Enschede. Je kunt eenvoudig aanmelden met als resultaat dat je elke dag een nieuwe fotograaf in je mailbox krijgt. De ene keer levert dat een interessante verdieping in het werk van de fotograaf op, een andere keer heb je het snel gezien. Natuurlijk, we hebben allemaal zo onze voorkeuren.  Enfin, mijn aangename verrassing vandaag … Brooke DiDonato

Een fotograaf die door het onmogelijke een ongelooflijke humor als uitgangspunt hanteert voor haar fotografie. Dit kan niet waar zijn of wat een zooitje is het daar of … In ieder geval in de meeste gevallen krullen mijn mondhoeken naar boven bij het zien van haar foto’s.

De foto’s van DiDonato lijken vaak ongelooflijk precies, gecomponeerd en op een bepaalde manier perfect. Is er sprake van toeval, wordt ze geinspireerd vooraf en werkt ze met name conceptueel (het kan waarschijnlijk niet anders) of is er sprake van vooraf bedenken en dan toch de intuïtie toelaten? In een interview in het kunstmagazine Colossal zegt ze daar zelf over: “Er is niet veel dat toevallig is, behalve dat ik toevallig op de locatie stuit en misschien met wie ik op dat moment ben. Veel van de mensen met wie ik werk zijn vrienden, en uiteraard werk ik veel met mezelf aan zelfportretten. Dus er is niet echt veel toevalligs aan, behalve dat ik aan het wandelen was en dacht: “Oh mijn god, ik hou van deze locatie!” Eigenlijk heb ik net deze foto gemaakt. Het is een gebogen hek, en iemand buigt zijn hoofd naar beneden?” Het lijkt zo simpel …!

Brooke DiDonato is geboren in 1990 in Ohio en woont en werkt nu in Austin, Texas. Na haar studie fotojournalistiek aan de universiteit begon DiDonato een reeks persoonlijke werken te ontwikkelen waarin ze het begrip realisme dat door het fotografische medium wordt veroorzaakt, in twijfel trok.

Haar beelden stellen scènes voor uit het dagelijks leven die vervormd zijn door visuele abnormaliteiten. Met haar foto’s laat ze nog maar eens zien dat foto’s de waarheid niet vertellen maar ontstaan in de fictieve wereld van de fotograaf en later in de wereld van de beschouwer een plaats krijgen.

Het zijn fantastische foto’s, alhoewel er ook mensen zullen zijn die het te ver vinden gaan of dat de herhaling ook hier het tot een kunstje maken in plaats van kunst. Maar ook hier zeg ik, oordeel zelf. Overigens wordt haar werk overal op de wereld tentoongesteld en heeft ze gerenommeerde bedrijven in haar stal waardoor niet onverdienstelijke inkomsten naar ik vermoed.

Dat schrijft Ton Hendriks, hoofdredacteur in zijn voorwoord van nummer 6 van PF. Het fotomagazine staat in het teken van storytelling en gaat over verhalen vertellen met beelden. Een kleine maand geleden werd er een oproep gedaan aan fotografen voor de rubriek Debuut/Talent. Na enige twijfel -immmers om als grijsaard in te zenden voor de rubriek debuut- toch maar een aantal foto’s van Huis en Habitat ingezonden. Toen ik gisteren de nieuwe PF opensloeg was ik verbaasd en blij (en mijn vrouw enigszins trots). Pieter en WillyPeter de kunstenaars/kluizenaars uit mijn boek, fraai in de Professionele Fotografie. Voor als je nog verder wilt kijken naar deze twee bijzondere mannen, kijk dan op deze speciale pagina van mijn website of bekijk de Pdf van het boek. Ook aan te bevelen is de korte film die filmmaker Theo Uittenboogaard ongeveer 50 jaar geleden van de jonge kunstenaar Pieter maakte en waar ik eerder een blog over maakte.

Van 15 oktober t/m 8 december presenteert het Nederlands Fotomuseum, in samenwerking met de Steenbergen Stichting, de 27e editie van het Steenbergen Stipendium. Dit is dé prijs voor het beste fotografische afstudeerwerk, gemaakt door een student aan één van de Nederlandse kunstacademies. Jammer dat dit jaar de laatste editie van Steenbergen Stipendium is, maar het Fotomuseum gaat door met een (nieuwe) prijs voor fotografietalent van Nederlandse kunstacademies.

De genomineerden zijn:

• Andrea Bonderup – Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag
• Daan Hollander – Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, Utrecht
• Vera Pluer – Willem de Kooning Academie, Rotterdam
• Davide Sartori – Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag
• Miles Matsui Schleifer – Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam

Kijk verder op de website van het fotomuseum.

Zijn de belangrijkste prijzen voor het Nederlandse kinderboek. De Griffels worden toegekend aan de beste kinder- en jeugdliteratuur en de Penselen aan de mooist geïllustreerde prentenboeken.

De leesvaardigheid van Nederlandse 15-jarigen is tussen 2015 en 2018 nog verder gedaald. Bijna de helft van de 15-jarigen vindt lezen tijdverspilling. Ongeveer 60% leest alleen als het moet of om informatie op te zoeken (Gubbels 2019).

Een van de redenen is dat kinderen en ook jong volwassenen meer zin hebben in facebook, tiktok, video’s kijken, computerspelletjes. 

KINDERBOEKENWEEK 2 t/m 13 oktober

Geef ze stripboeken of graphic novels of gewoon een gewoon boek!

Onder deze titel exposeren Frans Rentink en Peter van Tuijl in GALERIE OBJEKTIEF in het centrum van Enschede. Van 9 oktober tot 15 november 2024.

Je bent van harte uitgenodigd voor de opening van de expositie op zondag 6 oktober om 16.00 uur. Cora Sens, de voorzitter van het centrum voor de vrije fotografie -de Fotebond- verricht de opening. Voor de bezoekers een borrel van de galerie en een catalogus van de exposanten.

Fotogalerie Objektief, Walstraat 33, Enschede. Open woensdag t/m zaterdag van 12.30 tot 17.00 uur

Peter van Tuijl fotografeert graag het leven van alledag en daarbij begeeft hij zich op zowel het vlak van de straatfotografie als van de documentaire fotografie. In deze expositie toont hij straatfoto’s uit het Spaanse Malaga. Zijn fotografie ontvouwt zich al slenterend, wachtend, pratend en past in de traditie van de klassieke straatfotografen. Kijk in deze expositie mee met Peter van Tuijl naar de eenvoud én complexiteit van het dagelijks leven in Malaga.

Frans Rentink is een echte mensenfotograaf. Hij maakt portretten op locatie en in zijn studio in Deventer. Zijn portretten zijn vaak het resultaat van een jarenlang contact. Zo ontstond zes jaar geleden een bijzondere vriendschap met Johan die hij wekelijks fotografeerde. Rentink toont ook portretten van de surrealistische schilder Charles Du Bois (1941-2021), die hij in de in de laatste fase van het leven van de schilder heeft gemaakt.

Unseen is een fotografie kunstbeurs. Hedendaagse fotografie die je natuurlijk kunt kopen maar ook gewoon zoals de meeste bezoekers kunt bekijken. Al een aantal jaren bezoek ik Unseen en heb eigenlijk altijd een dubbelgevoel. Vooropgesteld het is een echt event waar heel veel mensen komen en het sfeertje met een grote hoeveelheid foto’s, internationale galeriehouders ook een grote boekenbeurs ademt een en al fotografie. Het dubbelgevoel komt omdat ik pakweg 30% van het getoonde werk niet begrijp, waarom het gemaakt is en soms zelfs wat het is. Natuurlijk, zo’n kunstbeurs mag uitdagend en vernieuwend zijn, maar het frusteert me best wel enigszins. Waarschijnlijk moet ik niet alles in de fotografie willen begrijpen. Uiteindelijk overheerst het prachtige interessante werk dat ik snap en de contacten die je op zo’n dag hebt.

Volgende week kun je er weer terecht. Koop je ticket via de website voor vrijdag 20/9 t/m zondag 22/9. Als je vooraf wilt kijken naar het werk dat getoond wordt, kun je kijken in de GalleryViewer. Kun je ook alvast de budgetten zien.

SJOERD KNIBBELER is zijn naam

Het werk van Knibbeler ‘ontdekte’ ik per toeval een jaar of tien geleden. Ik zocht naar mogelijkheden om wind in foto’s te laten zien.

Dat heeft destijds geresulteerd in onder andere de twee foto’s hieronder.

Vandaag kwam ik Knibbeler weer tegen. Hij heeft zich als fotograaf ontwikkeld in de richting van wetenschapsfotograaf. In Galerie Viewer een heel lezenswaardig interview met hem. Je kunt je desgewenst ook gratis op de nieuwsbrief van Galerie View abonneren.

Waarschijnlijk krijgen we allemaal wel eens -of vaak- de vraag of je die of die kent. Soms lijkt de vraag een zekere impertinentie te hebben. Is het antwoord ja op een figuur die je beter niet kent, dan is het foute boel, net zoals het nee op een figuur met een grote importantie in bijvoorbeeld de fotografie.

Ik schaamde me niet bij de vraag of ik Sacha Goldberger kende. Dacht eerst aan een mevrouw uit het schrijverscircuit omdat ik een Sacha ken die schrijft. Maar nee, het blijkt een man en wereldberoemd in Frankrijk en ver daarbuiten -zeg maar mondiaal- en bovendien een geweldige fotograaf. Toen ik zijn werk zag dacht ik meteen aan figuren als Gregory Crewdson met zijn geënsceneerde fotografie en aan onze eigen -helaas te vroeg overleden- Erwin Olaf met zijn geweldige en zorgvuldig opgebouwde foto’s in de studio of op locatie. Maar ik doe de man tekort als ik andere fotografen noem. Het is echt een fenomeen!

Sacha Goldberger heeft m.i. een geweldig talent, een grote kennis van de historie, een groot netwerk van artiesten en een werklust die enorm moet zijn. Een fotograaf waar je u tegen zegt, zonder dat hij er expliciet naar vraagt. Op zijn website raak je niet uitgekeken en op internet vind je ook nog verschillende korte films van zijn hand.

Één van zijn grote serie is “Mamika“, een superbatmanachtig fictief verhaal waarin de heldin zijn grootmoeder is. Als je het Frans machtig bent, vind je op het Youtubekanaal verschillende gesprekken tussen hem en zijn oma over uiteenlopende onderwerpen.

Verbind de afbeeldingen … en de verhalen openbaren zich

Van 1903 tot 1917 publiceerde Alfred Stieglitz, een van de meest invloedrijke figuren in de Amerikaanse fotografie, Camera Work , een luxueus en invloedrijk fotografisch kwartaalblad ontworpen door Edward Steichen. In de afgelopen jaren ben ik regelmatig een periode in Berlijn geweest en één van de vast bezoeken was de Galerie met dezelfde naam als het oude fotoblad. Camera Work is gehuisvest in de Kantstrasse. Stom natuurlijk, maar pas gisteren ontdekte ik dat ze ook een hele fraaie website hebben met een ruim overzicht van boeken, fotografen en exposities. Bovendien nog een virtuele tentoonstellingsruimte waar je vanuit je luie stoel gewoon doorheen kunt wandelen. Nou ja, gewoon… het vraagt wel enige behendigheid.

Ook kun je een nieuwsbrief aanvragen, blijf je helemaal op de hoogte. Als je (toevallig) een paar dagen in Berlijn bent, bezoek dan naast de Helmut Newton Foundation en galerie C|O (die twee liggen vlakbij elkaar) dus ook Camera Work aan de Kantstrasse.

Een paar weken geleden deed ik een oproep aan mijn bloglezers om samen een mooi digitaal boek te maken ter gelegenheid van de Wereld FOTOGRAFIE Dag (gisteren 19 augustus). 
Heel veel fotografen gaven hieraan gehoor en daarom verscheen er gisteren een interessant FOTOBOEK. Een boek met foto’s in een breed spectrum van de fotografie én die er kwalitatief mogen zijn. Bovendien waarborgt de persoonlijke keuze van de fotografen een beeld van onze ‘huidige’ wereld, dichtbij of verweg, echt of gemanipuleerd. 

Met dank aan al die fotografen die belangeloos een of twee foto’s beschikbaar stelden voor dit boek. Het boek is gratis, zelfs als Pdf te downloaden.

Veel kijk en leesplezier toegewenst!