Categorie: fotografie

Een weekje geleden kreeg ik het volgende berichtje in mijn mailbox:
Hallo Peter,
je werk spreekt me aan – niet bepaald een zucht en een scheet ;)!!
Kijk ook eens op mijn website, indien je dat leuk vindt.
Was getekend Groet uit Sofia, Marcel Fens.

Een beetje gevleid maar vooral ook nieuwsgierig, -Nederlandse naam, adres Sofia kom je ook niet elke dag tegen-, klikte ik op de bijgevoegde URL: marcelfens.com
Een prachtig vormgegeven openingspagina met steeds slide een andere panoramafoto. Veel info en veel fotografie. Marcel leeft en werkt sinds 2008 in Sofia, fotografeert voor verschillende instellingen en heeft natuur en dieren alsmede historie op zijn lijstje van aandachtspunten staan. Zijn fotografie staat in hoog aanzien en hij heeft verschillende onderscheidingen ontvangen voor zijn foto’s. Je mag hem een toonaangevende fotograaf in Bulgarije noemen. Wat verder lezend kwam ik ook tegen dat deze van huis uit Nederlandse historicus ook reizen naar Griekenland organiseert vanuit Nederland met volledige begeleiding. Misschien wel iets om te doen en niet alleen om de Griekse economie een klein oppeppertje te geven.

Dit kun je o.a. lezen op zijn site:

Marcel Fens is een Nederlandse professionele fotograaf en
klassiek historicus, die sinds 2008 in Sofia woont. Hij is beroemd in Bulgarije
als fotograaf van straatdieren. Marcel reist heel veel. Hij is in exact 65
verschillende landen geweest. De laatste jaren gaat hij met name vaak naar
Griekenland. Marcel gaat fotoreizen organiseren in Noord Griekenland, die hij
persoonlijk gaat begeleiden. Hij brengt je op fotogenieke plekken die barsten
van de oude Griekse en Romeinse beschavingen.

Data 2015: 4 juli t/m 11 juli, 11
juli t/m 18 juli, 3 oktober t/m 10 oktober, 10 oktober t/m 17 oktober

Prijs: Euro 1.395,- *per persoon
[Korting indien 2 personen op 1 kamer (kan dubbel bed zijn): Euro 225,- per 2
personen]. Prijs is inclusief retourvlucht, rondreis met (mini) bus,
hotelovernachtingen op basis van logies en ontbijt, ferry naar en van Thasos,
alle entreegelden voor de sites en mijn persoonlijke begeleiding.

Interesse kijk dan op zijn site

Kunstenaar en fotograaf Willem van den Hoed gaf afgelopen zaterdag (2.5.2015) een geweldige lezing over zijn werk. Bouwplaatsen was de titel van de ruim anderhalf uur durend verhaal uiteraard volop gelardeerd met fotowerk en films.
Ik maakte kennis met het werk van Willem van den Hoed in 2013 tijdens de expositie in museum Valkhof (Nijmegen) onder de titel PHOTOGRAPHY EXTENDED. Fotografie waarbij de enscenering een grote rol speelt bij het creëren van een eigen werkelijkheid.
Dat is ook wat Willem doet; een niet bestaande wereld tot een eigen werkelijkheid maken die je zelfs voor waar aan kunt gaan nemen. Hotelkamers waar het exterieur en het interieur samen gaan in volledige harmonie zowel qua inhoud als vorm. De straat in Parijs én de hotelkamer: ze bestaan! Althans in de wereld van Willem. Honderden, misschien wel duizend foto’s waren voor Willem nodig om deze wereld te scheppen.

foto Willem van den Hoed

Het zijn ook juist die hotelkamers waarmee hij in de eerste decennium van deze eeuw doorbrak. Maar dat hij niet op zijn lauweren gaat rusten blijkt uit zijn werk daarna. De bijzonder vorm van fotografie die hij voor de hotelkamers toepaste kenmerkt ook zijn huidige werk waarin hij steeds meer multimedia technieken hanteert. Zijn perfectionistische attitude én zijn kennis van zaken als voormalig architect maakt dat hij bouwwerken tot een visueel feest maakt dat steeds opnieuw verrast door de invalshoeken van waaruit hij werkt. Niet de manipulatie als doel maar als middel om een eigenzinnige futuristische wereld te scheppen waardoor beschouwers uitgedaagd worden na te denken over het wonen en werken op onze aarde. In zijn fotografie is de mens feitelijk vaak afwezig maar desalniettemin ademen zijn foto’s een vertrouwde menselijke warmte.
Zijn uitgekiende composities bestaan uit honderden detailfoto’s die later volledig tot een kloppend totaalbeeld worden samengesteld. Elke vierkante millimeter is het werk van de fotograaf. De foto lijkt gemaakt in een split second; de waarheid is dat weken, zo niet maanden werk er aan ten grondslag liggen.

We probeerden reeds in 2014 Willem een lezing aan de Bondsmeesters te laten verzorgen maar omdat hij leeft en werkt in Seoel was daarvoor toen geen geschikt moment te vinden. Nu wel, al moet er bij gezegd worden dat hij daarvoor bepaalde afspraken moest verzetten. Dat genereuze gebaar typeert hem wat mij betreft. Een geweldig kunstenaar en mens die van zijn liefde voor fotografie zijn werk heeft gemaakt. Dat de BMK-ers hebben genoten van zijn lezing bleek na afloop uit de vele positieve reacties en nu nog, een paar dagen na de lezing, krijg ik mailtjes waarin zijn lezing wordt geprezen! Kijk zijn website! En voor een prachtige impressie van één van zijn huidige projecten (HILTON bij SCHIPHOL) klik hier.

De series van de tien fotografen die in 2015 zijn toegetreden tot de landelijke gespreksgroep BMK [Bonds Meester Klasse] staan nu in een MP4 film op deze site. Voor wie kijken wil naar de 10 minuten durende film klikt hier.

Pieter en Williepeter leven in vrijheid, zo noemen ze zelf hun bestaan als kluizenaars dicht bij de natuur. In maart vorig jaar ontmoette ik Pieter voor het eerst. Kunstenaar, opgeleid in de midden jaren zestig aan de kunstacademie in Arnhem en altijd op de boerderij van zijn ouders gewoond. Sinds het overlijden van hen, moeder overleed als laatste in 1989, woont Pieter daar alleen. Alleen met een Stoffeltje en Snuffeltje zijn poezen. Ik weet zeker dat hij meer kattenvoerblikjes koopt dan schnitzels voor hemzelf. De tuin om de boerderij is verwilderd en tegelijkertijd een eerlijke tuin. Daardoor is hij, ondanks de katten, voor allerlei vogels en andere beesten, waaronder ratten en muizen, een geliefde plek. Williepeter leeft in de natuur maar schildert op het erf en in een schuur van Pieter. Ruim elf jaar geleden hebben ze elkaar ontmoet. Het zijn twee vrienden geworden; misschien anders dan wat normaliter onder vriendschap wordt verstaan. Vriendschap zonder verwachtingen of eisen; vriendschap in vrijheid, oprecht en eerlijk.
Sinds maart fotografeer ik Pieter en sinds kort komt Williepeter op de gevoelige plaat. Een paar weken geleden vroeg ik Pieter of ik een boek over hem mocht maken. “Alleen als Williepeter er ook in komt”, was zijn antwoord. Williepeter moet nog een beetje wennen aan mij en de camera. Ik ga er maar vanuit dat het goed komt tussen hem en mij. Pure mannen zijn het en daarover wil ik graag vertellen. Maar het duurt nog wel even voordat het zover is.

Ik heb al eens eerder gewezen op het prachtige digitale magazine. Het januarinummer is uit. Een aanrader om te kijken!

Zojuist uit de verpakking, een kadootje, nou ja ik kan beter spreken van een cadeau(!), van Willem Wernsen! Een magistraal boek! inmiddels het derde boek in successie van Willem. De eerste twee zijn uitverkocht en dit boek gaat helemaal over China: Behind the Great Wall. Prachtig vormgegeven en geweldige fotografie. Echt klasse. Ik ben heel blij met dit prachtige geschenk van Willem. En nog wel een gesigneerd exemplaar. Ga naar zijn website en bestel ook zo’n prachtexemplaar. Je zult er geen spijt van krijgen.
Fotoboek ‘Behind the Great Wall’ Luxe uitgave, hardcover met omslag 192 pagina’s, formaat 30 x 28 cm 175 grote zwart/wit foto’s in duotone en verhalen van Willem Wernsen Talen: Nederlands-Engels, deels Chinees Uitgever “Stichting Willem Wernsen Fotografie” Vormgeving: Hilde Salverda (Kunst & Marketing), Amsterdam.
ISBN/EAN: 978-90-822471-0-7

Op de website van PF (Professionele Fotografie) enkele interessante korte filmpjes met interviews met fotografen die exposeren op BredaPhoto.
Klik op: http://www.pf.nl/overzicht-van-breda-photo-interessante-interviews/
Kijk en luister ze!

De Spaanse fotograaf ALEIX PLADEMUNT heeft een, wat mij betreft interessante, serie gemaakt waarin de ruimtelijkheid in het landschap met een enigszins surrealistische ondertoon wordt gepresenteerd door een ‘eindeloze’ reeks klapstoeltjes waarop wij als toeschouwers plaats kunnen nemen. Om te genieten van het uitzicht? Of de naderende voorstelling? En welke voorstelling zou dat dan wel kunnen zijn? Allemaal vragen en met gemak bedenk je er nog een aantal bij als je deze serie ziet. Voor wie wil kijken klik op deze link!

Als je meer wilt weten (en zien) van verschillende opvattingen of inhoudelijke benaderingen over portretten klik dan op de link van dit magazine. Een voortreffelijk magazine met elke maand prachtig fotowerk en dito artikelen. Ook het augustusnummer is zeer de moeite waard!!

Vandaag mijn expositie in de DRU-Cultuurfabriek ingericht. Vorige week zond ik aan vrienden, kennissen, studenten, familie een herinnering/uitnodiging voor de expo “gelijktijdige ongelijktijdigheid”. Net daarvoor kreeg ik een mail van Piet Post, oud collega, kunstvriend, dichter, beeldhouwer.

Beste Peter,

Gisteren las ik in de Gelderse Post dat jij binnenkort een tentoonstelling in de DRU hebt onder de titel ´Gelijktijdige ongelijktijdigheid´. Het toeval wil dat ik enige maanden geleden een gedicht geschreven heb over hetzelfde onderwerp met nagenoeg dezelfde titel. Ik stuur je hierbij mijn gedicht.

Groet, Piet Post

De gelijktijdigheid van het ongelijktijdige

Een roze vloeistof

in een koffiekopje

oogt vreemd en verdacht,

maar datzelfde roze goedje

in een cocktailglas

ziet er feestelijk uit.

Zo kan lekker eten

heel gevaarlijk zijn

en is alle dagen zat

ook een geregeld leven.

Van iets wat uit de tijd is,

kun je toch gecharmeerd zijn,

bijvoorbeeld van een watertoren

of een Citroën – DS.

Soms heeft het ook iets tragisch,

zoals in het geval van Bob.

Zijn vrienden noemen hem Bobby,

alleen heeft hij geen vrienden.

Toeval, frappant of toch gewoon gelijktijdige ongelijktijdigheid. Wie het weet mag het zeggen.

Voor meer werk van Piet Post zie zijn website!

Dit magazine gratis op je scherm van je laptop, Ipad of PC.
Zeer de moeite waard.

De Jong is hot, althans onder fotografen. Alhoewel, ik sprak vandaag nog een fotograaf die was na de tweede Studio de Jong afgehaakt. Jammer denk ik dan. Ja die tweede was minder, misschien wel een misser. Elke zondagmorgen sta ik een dik halfuurtje eerder op om de gemiste Jong in beeld te krijgen. Afgelopen keer genoten van zowel de Belg die Brussels lof oogstte met zijn absurditeiten als van de oude meester William Klein die ondanks zijn leeftijd nog met verve spreekt over zijn fascinatie die fotografie heet. Vanochtend liep ik Wilfried tegen het lijf, in het zonlicht dat rijkelijk stroomde door de stationshal. Markante kop, scherpe neus, flinke oren. Kan niet missen met ook nog de jas die hij ook altijd aan heeft als Carel van Hees in beeld komt. Klik, de Jong in het licht, en ook nog wat andere passanten. Mooie dag, mooi licht, nog even en het is weer rokjesdag en kunnen de winterbanden er ook weer af.
de Jong in de spotlight
de banaan

double communication

Mijmerend over de appels van Jan en zijn fraaie broeken aan de waslijn werd ik opgeschrikt door een harde knal. Ik keek op en zag een konijn als een haas ervandoor gaan. Rechts ontwaardde ik een stuk of vijftien mannen op een veld, anoniem door het tegenlicht. Het beestje liep slim van ze af in een tempo waarmee elk afstandsrecord, zelfs Olympisch, met gemak zou worden gebroken. Gefascineerd volgde ik hem of haar. De mannen keerden zich van mij af. Een klein beestje op de vlucht voor grote zwarte mannen in tegenlicht. Ze waren te ver weg om een geloofwaardige of boosaardige foto te maken. De geweren zouden nauwelijks als lucifers in de foto te zien zijn. Voor BunnyBunch waren ze van een geweldig kaliber maar gelukkig vluchten loont. Dat geldt niet voor elk konijn, haas of andere soort. Soms kun je niet vluchten, zie je geen kans te ontsnappen aan het speeltje van grote zwarte anonieme mannen. Te vaak geldt dat ook voor de diersoort mens. Vandaag in de Volkskrant een enkelkolom over Syrië, hooguit 10 cm lang. Genoeg is genoeg, straks wat minder vlees in de pan. Alsof dat helpt. Nee dan de boksen en de appels van Jan, ongecompliceerd hangen ze in de zon. Alleen die broeken vertellen al een verhaal. En dat op 131113, om van je geloof af te vallen.
de boksen van Jan

Al gezien op Naardenfotofestival, gisteren te gast bij de extra BMK-bijeenkomst van de Fotobond. Bas Losekoot is de fotograaf die lichtjes op straat plaatst om zijn straattaferelen uit te lichten. Zijn flitsertjes hangt hij aan bomen, lantaarnpalen of toevallige beugeltjes aan de muur. Daardoor ontstaat een enigszins surrealistisch beeld maar bovenal ervoer ik zijn foto’s als geweldig door de momenten waarop alles samenviel. Met andere woorden het spel van licht en schaduw, de positionering van de mensen en de omringende objecten, de expressie in de gezichten, het theatrale, de zuigkracht in de beelden, het klopt allemaal als een bus en helemaal fotografie van deze tijd met kleuren die er toe doen. Inmiddels heeft hij 4 wereldsteden van zijn project gedaan;New York, Sao Paulo, Mumbai en Seoul. Steden die alsmaar groeien en groeien en waarin Bas op zoek is naar de identiteit van mensen in dergelijke groeisteden. Hij stelt zich enkele vragen en vertaalt de ‘antwoorden’ in beelden. Vragen zoals: Wat is letterlijk én figuurlijk nog de persoonlijke ruimte van mensen, hoe individueel en hoe sociaal zijn steden, wat zijn de clashes in de openbare ruimte, ….. ?. Bas Losekoot is een gedreven fotograaf. Zijn inkomsten haalt hij uit zijn professionele werk en dit project financiert hij uit de eigen portemonnee. Een maand trekt hij uit voor een stad. Dwalend van de vroege ochtend tot de late avond, zo’n 500 foto’s per dag, een kleine honderd op één plek. Hij heeft zich voorgenomen 8 wereldsteden te doen en hoopt dat er boeken van uitgegeven gaan worden. De betrokkenheid komt ook helemaal naar voren als je hem hoort spreken. Hij zit er middenin en het verhaal bij de foto’s is dan ook heerlijk om te beluisteren. Voor fotogroepen wil ik Bas aanbevelen als het gaat om een jonge hedendaagse straatfotograaf die heerlijke beelden laat zien en daarover op een overtuigende manier praat. Een aanrader!

Vandaag het boek van Chris Keulen in de bus. Heerlijk de humor met een schurend randje. Chris spaart de Belg, de Duitser, noch de Hollander. We komen er allemaal zodanig vanaf dat een grimas niet misstaat. Een mooi voorbeeld van het werken aan een thema, jarenlang. Ik ben blij met dit boek. Onvervalste Nederlandse Fotografie helemaal Chris Keulen met een knipoog naar Martin Parr.