Auteur: Peter van Tuijl

REHAAB AL KHAZRAJI

van Bagdad naar Winterswijk …… THUIS?

[peter van tuijl] foto van Rehaabs dochter met op de achtergrond het portret dat Rehaab maakte.

Rehaab is in 1973 in Bagdad geboren. Ongeveer
tien jaar geleden vluchtte hij vanuit Irak naar Egypte nadat zijn oom en neef
in Irak vermoord waren. Zeven jaar geleden kwam hij met zijn gezin in het AZC
in Dronten terecht en nu wonen zij in een rustige straatje in het Achterhoekse
Winterswijk en hebben sinds een jaar de
Nederlandse nationaliteit. Een wereld
van verschil. Toen, jong volwassen, was hij kampioen kickboksen; niet alleen
van Irak maar zelfs van een groot deel van de Arabische liga. Nu doet hij
vrijwilligerswerk bij een kringloopwinkel en probeert een bestaan als fotograaf
op te bouwen.

De portretten van Rehaab Al Khazraji
(Bagdad, 1973) zijn te zien in de expositie THUIS in één van de drie grote tentoonstellingszalen
van Villa Mondriaan van 9 september 2016 tot 9 januari 2017.

[peter van tuijl] Kees van Kooten bekijkt samen met de dochter van Rehaab één van zijn foto’s.

In het september/oktober nummer van
het magazine FOTOgrafie schreef ik over Rehaab en werd een deel van zijn
portretfoto’s gepubliceerd.
Bij VOORDEKUNST is een actie gestart om het mogelijk te maken dat Rehaab goede apparatuur kan aanschaffen voor een professionele carrière. Kijk hier voor meer informatie daarover.

FOTOBIËNNALE FOTOGROEP HAAKSBERGEN

In 2014 vierde Fotogroep Haaksbergen zijn 40-jarig jubileum. Ze pakte geweldig uit met een reeks aan exposities, wedstrijden voor de regio. lezingen en workshops. Daar bleef het niet bij. Ook een tocht van ettelijke kilometers wandelen of fietsen met een keur aan foto’s; groot-formaat. Na zo’n manifestatie neemt een fotogroep het veelal ervan. Even uitblazen. Maar niet zo deze fotogroep.

Nu voor de derde keer een biënnale met ongeveer 100 groot-formaat-foto’s, prachtig geprint, prachtig geplaatst in een heerlijke natuur. Zes kilometer wandelen of fietsen en dan kom je heel fraai werk tegen. Veelzijdig, elke genre is wel vertegenwoordigd en de kwaliteit is erg hoog. Als je van fotografie houdt en van een beetje fietsen of wandelen in een heel mooie natuur dan mag je dit niet missen. Ik voorspel dat je er geen spijt van zult hebben.



Voor de route klik hier.
Voor verdere informatie zie de site van Fotogroep Haaksbergen

Boek over HUNTENKUNST 2016 is gereed en ligt bij de drukker van BLURB.
In het boek zijn de portretten opgenomen van ruim 200 kunstenaars. Voor wie al even wil kijken:klik hier

Aanstaande donderdag is het zover. Yes or No, that is the question. En het houdt niet enkel de Engelsen bezig. Simon heeft zijn eigen Brexit. Ik ontmoet hem aan de boulevard in Vlissingen. Met zijn eenvoudige HP 5 Mb, -waar vind je ze nog-, turend in de richting van de zee. “Hoi, ik ben Peter; wat fotografeer je”? “Zeemeeuwen, op dit moment ben ik gek op vogels en bloemen.” Ik vertel hem dat ik meer met de mensenfotografie heb. Hij lacht zijn lach waardoor zijn enigszins afgesleten wat gelige tanden ontbloot worden. Zijn rimpelig leerachtig gezicht verraadt het buiten leven en het Rod Steward-achtig stemgeluid wellicht zijn rook en drankgewoonten. Zowel zijn saffie als het blikje bier bevestigen mijn indruk. Maar wat is waarheid, zo blijkt als Simon me vertelt dat hij stik zenuwachtig is en daarom zijn eerste biertje weer drinkt sinds jaren. “Ik moet naar een verjaarfeestje, maar dat is niks voor mij. Laat mij maar lekker in mijn eentje langs de kust foto’s maken. Of, een bezoekje aan het graf van mijn moeder, daar voel ik mee meer op mijn gemak. Laatst heb ik op ‘vlissingengekiekt’ nog een mooie foto gepost van de bloemen die ik op mijn moeders graf heb gezet.” Op mijn vraag of hij een ‘echte’ vlissingenaar is vertelt Simon dat hij met zijn ouders is geëmigreerd vanuit Engeland toen hij 15 was. Hij woonde iets ten Noorden van Dover. “Na een jaar of vijf ben ik teruggegaan. Het wilde leven in én de wilde vaart. De zee trekt, daar voel ik me thuis. Hoe ruiger hoe beter wat mij betreft. Als het hier stormt kun je me vinden bij de Kazematten; daar kan het dan flink spoken. Ik ben daarna nog een keer op een neer geweest; een jaar of 7 naar Nederland en toen weer 5 jaar in Engeland. Op dit moment ben ik hier alweer 13 jaar en Vlissingen is helemaal mijn stad. Hier ga ik niet meer weg. Ik hou van deze stad;l het is voor mij de beste plek die er is.” De donkere lucht vanuit het Westen belooft niet veel goeds en na de eerste druppels nemen we afscheid. “Misschien tot volgende week”, zeg ik. “Okay, see you”
Een Brexit wel of niet, Simon blijft hier aan wal, dat is duidelijk!

Ik hou van jou is de titel van een collectie foto’s waar kunstenaar/fotograaf Hubert van Liefland sinds februari 2015 aan werkt. Hubert is lid van het fotocollectief F10. Gisteren hadden we weer een bijeenkomst. Hubert was een beetje boos en depressed. Hij moest verkassen met zijn atelier/studio en had al zijn spulletjes al klaar gezet voor de verhuizing. Spulletjes zoals oude maskers in de jaren verzamelt of zelf gemaakt, flarden papier met een bepaalde textuur, objecten die gevonden waren. Spulletjes die hij gebruikte in zijn fotografie; zijn installaties die hij vervolgens fotografeert vaak met zichzelf in een bepaalde rol. Helaas, de beheerder van het appartement waar de studio gehuisvest was dacht Hubert een handje te helpen door al ‘die rotzooi’ alvast maar naar de stort te brengen. Het vervolg laat zich niet moeilijk raden. Jarenlange verzameling weg. Hubert heeft zichzelf als een nobody verbeeld; alles kwijt. Identiteit weg?
Voor wie kijken wil naar zijn werk, want dat is er gelukkig nog wel: www.hubertvanliefland.nl
Met de moed der wanhoop én de ondersteuning van de mede-F10 van het fotocollectief zal Hubert ongetwijfeld zijn draai in zijn nieuwe atelier/studio wel weer vinden, met en zonder maskers en met wel of geen andere snippers uit het verleden.

Hubert presenteert een foto; de zonnestralen die op het werk vallen zijn ongetwijfeld een voorbode voor weer een geslaagde toekomst in het nieuwe atelier. [samengestelde foto peter van tuijl]

EXPOSITIE HET VERHAAL EN DE VERBEELDING
&
een lezing over STIJLEN en STROMINGEN

Het betreft een groepsexpositie van een dertiental Oost-Brabantse fotografen die in een mentoraat onder coaching van Peter van Tuijl gewerkt hebben aan ‘HET VERHAAL & DE VERBEELDING.

Op woensdag 6 april zal Peter van Tuijl een lezing geven over stijlen en stromingen in de fotografie. Zowel beelden uit vervlogen tijden als van hedendaagse fotografen passeren de revue. Bovendien zal hij het werk van de fotografen van de expositie ‘HET VERHAAL EN DE VERBEELDING’ verbinden met de stijlen en stromingen in deze lezing.De lezing duurt ongeveer 90 minuten. Zowel voor als na de lezing kunt u nog de foto’s op de expositie bekijken.

Binnenloop: 19:45u
Aanvang avond: 20:00u
Einde avond omstreeks 22:00 uur.
Locatie: De Muzenval, Dijk 7, 5521 AW Eersel
Entree: voor eenieder gratis
Plaats: De Muzenval, Dijk 7, 5521 AW Eersel.
Muzenval exposities zijn gratis te bezichtigen tijdens de openingstijden.
Kijk voor actuele openingstijden op de website http://www.muzenval.nl/

Gisteren 5 maart werden ruim 40 fotografen in het Nederlands Fotomuseum te Rotterdam geballoteerd voor het predicaat Bondsmeester of Kandidaat Bondsmeester van het centrum voor Vrijetijdsfotografie (Fotobond). Om het predicaat te behalen moet een fotograaf een portfolio/samenhangende collectie van minimaal 12 foto’s voorleggen aan een professionele jury, professionals uit de wereld van de fotografie.
Rosa
Verhoeven fotograaf/docent, Katharina
Pöhlmann fotograaf, Marieke
Wiegel hoofd afdeling presentaties Nederlands Fotomuseum Rotterdam, Karin
Krijgsman fotograaf, studieleider van de afdeling fotografie aan AKV Sint Joost
in Breda en Otto Snoek
fotograaf.
Het predicaat BMK werd door de jury toegekend aan Jan Donders [mudrun defensie], Wim Koerts[liefde en warmte], Marcel van der
Looij [wedstrijdbeleving], Frans Smets [mijn dagbesteding], Theo van Vliet [bodybuilders thuis]. Hieronder steeds 1 foto uit hun collectie.

Jan: mudrun defensie

Wim: warmte en liefde
Marcel: sportbeleving
Frans: mijn dagbestedingTheo: Bodybuilders thuis

Van harte proficiat met het behalen van dit predicaat. Voor meer informatie over de Bondsmeester klik hier.

Het predicaat kandidaat-BMK wordt verstrekt voor de tijdsduur van twee jaar. De verwachting is dat een kandidaat het volledige predicaat binnen deze termijn kan behalen.
Kandidaat-BMK werden:Johanna Blankenstein, Willy Bomert, Rinse
Dijkstra, Maria Kemps-Thoonsen, Els van der Kolk, Colette Lukassen, Ger
Middelkoop, Cobi Neeft, Jaap Peeman [was reeds BMK], Nol Ploegmakers, Jan Tito,
Ton Wolswijk. Ook van harte geluk gewenst met dit mooie resultaat!!
Ook van hen hieronder één foto uit hun collectie.
Johanna: op weg naar het einde

Willy:oer

Rinse: limohoeve

Maria: breekbaar bestaan

Els: one photo

Colette: oorlogsgetuigen

Ger: Dirk-Jan

Cobi: Pastoria

Jaap: echt thuis

Nol: zt

Jan: op de gang

Ton: zt

Een week geleden maakte iemand een foto van me met een polaroid van Fujifilm. Het portret was niet wat maar dat lag niet aan de fotograaf noch aan de camera. Wat een leuk dingetje. Je kunt er ook nog wel wat mee instellen. Wat er uit komt komt eruit. Had ik maar een beetje donkerder gezet … ja dat kan. Of juist een trapje (of twee) lichter; ook dat kan. Dubbelopnamen kan ook maar aan zulk artistieke hoogstandjes heb ik me nog niet gewaagd. Flitsen automatisch of niet. O ja, en als je op pakweg 30 cm wilt fotograferen kan dat ook nog: macro dus! Verder is het toch wel een beetje afwachten. Het voelde bij de eerste opnamen vanmiddag een beetje als vroeger met het Agfaboxje. Alleen toen duurde het een paar etmalen voordat je de foto’s van de fotograaf terug had. Nu, als je je vinger van de ontspanknop afhaalt zoomt het fotootje er al uit. Wel oppassen dat je je hand niet voor de gleuf houdt. Ik heb de foto (Fujifilm spreekt van film) meteen in mijn fototas gedaan en rustig laten ontwikkelen en thuis pas bekeken. Grappig, gelukkig had ik de wolkfoto op zijn donkerst gezet. Fotografie is spelen zei Corinne Noordenbos afgelopen vrijdag tijdens een masterclass. Zo voelde dit ook een beetje. Het is wel een stuk duurder (oh, daar komt de zuinige Hollander om de hoek kijken) dan het digitaaltje. Per foto (afmeting van ongeveer 6,2 x 4,6 cm) 75 eurocenten. Ben benieuwd waar dit allemaal toe leidt. Overigens de HEMA is de goedkoopste plek om zowel camera als films (2 packs à 10 foto’s) aan te schaffen.

Dit portret van KIRA WUCK maakt ik spontaan op de zogenaamde ‘nacht van de poëzie’ in Bredevoort in juni 2012. Ik maakte dit wat atypische portret vanwege de raadselachtigheid van haar gedichten. Een meer dan fantasierijke nagenoeg onmogelijke gedachte werd afgewisseld met een alledaagse uitspraak. Twee volledig verschillende werelden gemanipuleerd tot een nieuwe en waarin Kira ons/mij meenam in een nieuw theater van de werkelijkheid. Het portret karakteriseerde die twee werelden. Voor haar eerst gedichtenbundel Finse Meisjes, waarvan herdruk na hherdruk verscheen gebruikte zij en haar uitgever, Podium, deze foto als auteursportret. Nu enkele jaren is er opnieuw een debuut met de bundel korte verhalen: NOODLANDING. De Uitgever benaderde me een maandje geleden met de opmerking dat opnieuw deze foto als auteursportret dat nieuwe boek zou sieren. Opnieuw blij en zeker na lezing van NOODLANDING. Het zijn schitterende verhalen, vaak bizar en opnieuw een nieuw theater van de werkelijkheid. Vandaag een prima recensie van NOODLANDING in de Volkskrant. Is het kleine portretje op het boek zeker niet de reden voor de koop van dit boek; de inhoud moet het des te meer zijn!

Voor als je de recensie even wilt lezen klik hier of op de afbeelding.

Actief op Vimeo. Voor als je wilt kijken: https://vimeo.com/fotopetervantuijl

Hi – my name is Kristen, and I work at Artsy. While researching Stephen Shore, I found your page: fotopetervantuijl.nl. I wanted to briefly tell you about Artsy’s Stephen Shore page, and about our mission.
Ik ben altijd super voorzichtig met mailtjes van vreemde vrouwen; zeker als er ook nog linkjes in staan; superlink. Maar ja als er dan gestrooid wordt met kunst en met namen als Stephen Shore. Ik ben maar eens voorzichtig gaan kijken, – nee niet via de linkjes-, maar indirect (alhoewel dat is bijna rechtstreeks) via google. Wellicht ken je de site Artsy. Zo niet, dan heeft Kristen misschien er weer wat favoriete kijkers bij. Want het is echt de moeite waard om deze site van Artsy regelmatig te bezoeken…. er is zoveel te zien!

Photographer Stephen Shore is interested in ordinary scenes of everyday life. In the early 1970s, he was one of the first fine art photographers to work almost exclusively in color when still narrowly defined “fine art” photography as black-and-white, hand-printed images. In his 1971 series “American Surfaces,” Shore drove across the country obsessively snapping color photos of motel rooms, fast food meals, parking lots, and other seemingly unmemorable objects and experiences.

en kijk meteen even naar de pagina van Stephen Shore

Onder die titel exposeert fotograaf (en OFC-er) in Galerie Objektief (Enschede) in de maand februari. In de digitale PF een mooi artikel om eens te lezen. Ga naar de PF van deze week.

foto stan kerlen titel maartje

Over boeken gesproken ….. Gerco Ruiters bevindt zich met zijn boek ALMOST NATURE op grote hoogte. In PF nieuws een heel mooi artikel daarover. Lezen, denk ik, klik dan hier.

Nu ik dit schrijf klinken de woorden van Wim T. Schippers me in de oren: “Geef een boek”. De B wordt met een botte klank uitgesproken maar doet niets af van de bedoeling van deze reclameboodschap, integendeel zelfs! Een mooie simpele boodschap met een hele wereld erachter. Want de hele wereld dat zijn boeken natuurlijk. Ik lees wel boeken maar mijn favoriete zijn toch wel de plaatjesboeken. Niet zomaar plaatjes maar met Foto’s. Als u zou horen hoe ik nu de F van Foto zou uitspreek, holt u gelijk naar de boekwinkel.
Paul Levitton krijgt uit handen van Armando Jongejan het eerste exemplaar uitgereikt.

Gisteren werd er een nieuw boek gepresenteerd. Armando Jongejan sprak bij de presentatie nog net niet van een boekgeboorte maar voor -en door- de vele aanwezigen had het daar wel wat van weg. Moet kunnen, zo tegen Kerst. De landelijke groep Fotojournalistiek van de Fotobond, centrum van de vrijetijdsfotografie, bestond in november 20 jaar. Een kleine mijlpaal die gevierd werd met de publicatie van een boek met daarin het werk van de 34 fotografen die deel uitmaken van de groep. Daarnaast een essay van Ahmet Polat, fotograaf des vaderlands 2015 en van fotograaf Paul Levitton die in 1995 de eerste jury was die fotografen balloteerde voor deze groep. Tom Meerman-Triton, coördinator van de Fotovakschool, schreef de inleiding en er is ook nog een klein deel van de expositie Water opgenomen waarmee de groep afgelopen zomer exposeerde in Naarden. Voor een kleine impressie van het boek klik hier!
Niet iedereen van de landelijke groep laat zich verleiden om even uit hun boek op te kijken.

Het boek is overigens niet meer te koop. Alle exemplaren zijn al in de voorverkoop uitverkocht. Misschien kun je je geliefde, fotovriend of anderszins nog een ander mooi boek cadeau doen. Een boek met een mooie volle B! Bijvoorbeeld een boek van de Helsinki school, aanrader vind ik Volume 5!

Fotograaf Frans Smets heeft de afgelopen jaren gewerkt aan een bijzonder project. Het leven van alledag van Renée, een jonge vrouw die door spasmen in haar bewegingsvrijheid beperkt is. Frans toont in zijn foto’s, die vorig jaar bekroond zijn met een nominatie voor de bondsmeesterklasse, de kracht van Renée ondanks haar handicap. Zijn expositie in het VIECURI ziekenhuis/revalidatie-afdeling in Venlo is nog tot eind oktober 2015 te bekijken.