Bij de intrede van de wintertijd wordt het altijd menens in onze familie. Lotjes trekken voor suprises en planning van de verjaardagen. In onze wat ik noem binnenste familiekring -opa en oma tot en met de ‘kleintjes waarvan er inmiddels een aantal ‘de 1 meter 90 lengte’ al bereikt hebben- vieren we in december ook nog eens een vijftal verjaardagen. Niet alleen plannen maar ook cadeautjes verzinnen, kopen en maken. Een echte foto is voor de ‘kitende’ zoon of de paardrijdende kleinzoon een prima geschenk. Om de spanning erin te houden moet je dat niet elk jaar doen alhoewel fotograaf Nicolas Nixon wereldberoemd is geworden met de serie van de zussen -zijn vrouw met haar drie zussen- die hij vanaf 1975 steeds op een gelijke manier portretteerde.
The serie de BROWN SISTERS, in zwart-wit, is vooral indrukwekkend vanwege het tijdsbeeld. Door de jaren heen veranderen kapsel en de kleding als modebeeld en worden hun gezichten getekend door de tijd. Sommigen menen zelfs te zien dat in de loop van de jaren de band tussen de vier zussen verandert.
Dus een foto, elk jaar met Kerst is misschien toch niet zo gek. Je moet er wel op tijd mee beginnen en toegegeven het nieuwtje voor jou zal al snel als ‘gestolen idee’ gezien worden door anderen. Dus bedenk wat anders….. maar geef een foto is voor de fotograaf een goede vervanger van de slogan ‘geef een boek cadeau’.
Studentendrukwerk, behorende tot de ‘stal van Russellprint uit Groningen’ vroeg me om in het kader van de naderende feestmaand een product naar keuze bij hen te laten maken. Gratis en voor niets maar als tegenprestatie daarover een blog. Bij deze. Ik heb een foto gekozen op Forex van 60 x 60 cm. Forex is een matte, witte en lichte pvc-plaat die gemakkelijk met een haakje of een plakstrip aan de muur bevestigd kan worden. De dikte is 5 mm bij de wat grotere foto’s waardoor de foto’s mooi recht en strak gepresenteerd kunnen worden. Op de website van studentendrukwerk.nl is de foto gemakkelijk te uploaden. Uiteraard moet je zorgen dat de resolutie in orde is. Ik houd altijd 300 pixels per inch aan. Dus bij een foto (in jpg) van 60 x 60 krijg je al snel een redelijk fors bestand maar het binnenhalen gaat best snel. Als de resolutie te laag is geeft de software dat aan en je krijgt ook te zien hoe de foto op het materiaal geprint wordt. Omdat de foto zogenaamd schoon gesneden wordt heb je te maken met een afloop van een paar mm. Maar dat wijst zich allemaal vanzelf. Na drie werkdagen kreeg ik de foto keurig verpakt met de post in huis. Ik vind Forex een mooi materiaal voor grote foto’s van expositiekwaliteit waarbij de kosten redelijk zijn. Veel van mijn foto’s verdwijnen na een, soms twee, exposities in het archief. Als de foto’s in het donker worden bewaard kunnen ze met gemak na een tiental jaren zonder kleurverlies weer aan de muur is mijn ervaring. Ook in de huiskamer blijven ze een hele tijd oké en bovendien ook daar zou je wellicht elk jaar een nieuw beeld kunnen hangen. Net zoals bij de BROWN SISTERS en bovendien voor de prijs hoef je het niet te laten. Voor vier ’tientjes’ een grote Forex aan de muur!
Beste Mathy, mooie reactie en met name de vraag of ze dat allemaal zelf doet ….
Overigens denk ik dat je reactie had moeten staan bij de blog over Jo Ann.
De twee series ‘Conversations with Myself‘ zijn inderdaad indrukwekkend. De variatie in portretten, de benadering, constante kadrering, de omgeving, het licht. Mooie vondsten. Bijzondere vrouw om zichzelf zo te portretteren. Knap ook de constant hoge kwaliteit. De vraag die in mijn opkwam is, zou ze dat nou helemaal zelf doen. Op statief. Camera instellen en scherpstellen? Hoe dan? Tegenwoordig wel op te lossen. Maar als je het helemaal zelf moet doen met een timer of afstandsbediening, trek maar eens iedere keer weer hetzelfde gezicht, de concentratie op… in gesprek met jezelf. De techniek leidt je immers af. Knap hoor.