Categorie: nieuws

ANDY is weer eens lastig en nauwelijks in toom te houden ………..

Andy is wat je zou kunnen noemen een lastige klant. Iemand die in de contramine is. Niks is goed, alles verkeerd. Elke poging om het ook voor Andy prettig te maken mislukt. Wat een eikel. Dat wordt op een gegeven moment ook de anderen teveel. Er is altijd wel iemand die te hulp schiet en probeert de ‘leider’ te helpen. Ja, het is de vraag of dat goed is. Wordt daarmee misschien dat laatste restje gezag van de leider ook nog onderuit gehaald. Andy maar negeren of zelfs de gang op sturen. Het argument dat de sociale dienst ook voor hem voor het volgen van de cursus betaald heeft, vrijwaart hem een gang naar buiten. Kortom niks mee te beginnen.

De toon was gezet. De ongeveer 30 bondsmentoren van de Fotobond waren gisteren bijeen voor een studiedag. Ervaren mentoren en zij die afgelopen jaar waren afgestudeerd voor de leergang Fotoreflectie wisselden ervaringen uit en probeerden samen een lijn te ontwikkelen voor de gewenste aanpak van Andy. Andy was Ab Peij, een professionele trainer/adviseur die, weliswaar sterk uitvergroot, een figuur neerzette die je bij tijd en wijle in de fotoclubs tegenkomt. Dus ‘les in groepsdynamica’ en ondanks dat je in pakweg anderhalf uur natuurlijk niet een geleerde bent in processen die zich af spelen én kunnen spelen in groepen met mensen, toch een betekenisvolle start van deze studiedag. Bondsmentor Jan Ros ging daarna in op de profilering van de mentor en wat er idealiter in de gereedschapskist van elke mentor zou moeten zitten. Zoals het hoort, hij stelde de vragen en in de groepen werd stevig van gedachten gewisseld. Gedachten die wij meenemen naar de taakgroep Opleidingen en Sprekers van de Fotobond om de educatie binnen de fotobond nog verder te ontwikkelen. Want daar is het tenslotte allemaal om begonnen. De vrijetijdsfotografie op een hoger plan brengen.

Na Andy en Jan kwam Rik Suermondt. Rik Suermondt studeerde kunstgeschiedenis aan de Universiteit Utrecht. Sinds 1987 is hij actief als freelance fotohistoricus. Hij doceert fototheorie aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en AKV/Academie St. Joost in Breda. Hij schreef vele boeken en recent Het Nederlandse Fotoboek (Rotterdam 2012). Hij houdt lezingen en cursussen over geschiedenis van de fotografie, met raakvlakken naar de beeldende kunst. Het Nederlandse fotoboek heeft al sinds midden jaren tachtig zijn grote interesse. [www.riksuermondt.nl].

Het mag duidelijk zijn dat Rik een uitstekende afsluiting was voor een leerzame dag. Bovendien de contacten tussen de mentoren is ook heel belangrijk als het gaat om uitwisseling en delen van elkaars ervaringen.

Rik Suermondt tijdens de lezing …. HET NEDERLANDSE FOTOBOEK

Iedereen die mijn blog bezoekt (en ook iedereen die dat niet doet), wens ik toe dat 2013 een prachtig jaar wordt gevuld met gezondheid, geluk, vriendschap, liefde. En dan maakt het niet uit of je gisteren wel of niet vuurwerk de lucht hebt ‘ingeknald’ als je ze nog maar allemaal op een rijtje hebt. En ook niet of je je staatslot met die 30 miljoen nog voordat de eerste champagnefles knalde alweer in de prullenbak hebt gekeild. Maar die kus van je geliefde die blijft van waarde, net als de mooie gemeende wensen. Op het scheiden van het oude jaar, mijn fotografische waarnemingen, aan het papier toevertrouwd. Twee blurbboeken. Voor wie wil kijken:

http://nl.blurb.com/books/3948206 en http://nl.blurb.com/books/3953872

De andere waarheid

Ik prijs me gelukkig dat ik fotograaf ben. Kan ik tenminste met recht de werkelijkheid anders voordoen zonder deze geweld aan te doen. Fotografie is het medium dat niet liegt maar ook geenszins de waarheid ontvouwt. Die tweeslachtigheid, dat dubbele is het dat me in de fotografie juist aanspreekt. Anders wordt het als de geloofwaardigheid in het spel is als er gedraaid en gekonkelfoesd wordt zoals in de uitleg van de heren Lubbers en Verhagen. Nu bij zijn afscheid vindt Verhagen het de moeite waard om nog eens te benadrukken dat de gedoogconstructie van Rutte-I niet zijn idee was. Na de ‘val van het CDA’ en hij opstapt wast mijnheer Verhagen zijn handen in onschuld. Althans dat wil hij doen geloven. Ik herinner me nog de krokodillentranen op het CDA congres destijds. Hoe moet ik die nu plaatsen. Nee het was de grote leider Lubbers die het allemaal veroorzaakt had, het CDA op het verkeerde been had gezet. Nou ben ik de laatste die wil beweren dat Lubbers niet af en toe het verkeerde been vooruit heeft gezet maar een historicus als Verhagen zou de volgtijdelijkheid der gebeurtenissen wat beter in de hand moeten houden. Enfin, ik heb Verhagen altijd uit verschillende monden horen spreken, dus het verrast me nauwelijks. De geloofwaardigheid van de politiek is allang niet meer aan de orde wat mij betreft. Behalve Emiel, onze Emiel, daar heb ik een zwak voor. Als de prijs voor beste politicus van het jaar een prijs was voor eerlijkheid en betrouwbaarheid dan had Emiel met glans gewonnen. Gisteravond een indrukwekkende documentaire waarin onhandigheid en eerlijkheid samenging met het gepiepeld worden door gewiekste maar allesbehalve eerlijke ‘vrinden’. Emiel doe niet mee aan het gevecht in de slangenkuil en eens zal je beloond worden. Is het niet hier dan wel in de hemel. Alhoewel na de hernieuwde uitspraken van de Paus wil je daar misschien ook liever niet zijn. Je treft er alleen maar hetero’s en dan misschien nog niet eens die van het beste soort. Hij verleent gratie aan zijn butler, die steelt, en verwerpt de liefde die streelt. De mensen van dezelfde kunne wel te verstaan. Het is een soort van ontkenning van de werkelijkheid, een je boven de schepping plaatsen die volgens de geloofsleer toch van God is. Ben je nog wel betrouwbaar als je zulke uitspraken doet, vraag ik me af. De geloofwaardigheid van een Paus zou wat mij betreft veel groter mogen zijn, net als die van een aantal politici. Verhagen en Rutte zouden beiden, als historici, moeten weten dat ‘als is een leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel’. Een mooie kerstgedachte lijkt me. ‘Liegen mag alleen als je zeker weet dat het waar is’.

Zo, dat karwei zit er op. In workshops en mentoraten geef ik regelmatig adviezen over het selecteren van foto’s. Voor veel fotografen een probleem. Welke is het beste, deze of toch deze. En waarom dan. Wat voegt deze foto toe aan mijn verhaal. Ja maar, … dit vind ik zo’n fijne plaat en moet je weten hoeveel moeite ik daar niet voor heb moeten doen. Als begeleider weet ik handig vragen te stellen en zo de fotograaf te bewegen eigen keuzes te maken. Makkelijk zat …. totdat je weer geconfronteerd wordt met je eigen selecties. In ruim een week NEW YORK maakte ik zo’n 8000 foto’s. Een maand nadien maakte ik twee Blurbboeken op het tradeformaat met in totaal ongeveer 1600 foto’s. Zo rijp en groen het kaf van het koren, alles onbewerkt en in het kleinere jpg-formaat. De maanden daarna regelmatig v-tjes bij de kleine fotootjes geplaatst. Dat bracht de selectie al terug op pakweg 900 beelden. In november begonnen met deze RAW bestanden te bewerken. Soms viel er alsnog een door de mand, vanwege de techniek maar ook wel vanwege de inhoud. Toen kwam de selectie voor het boek. Ik had me voorgenomen een boek te maken op het mooie Pro Uncoated papier van Blurb. Dat betekent een maximum van 240 pagina’s. Toen ik mijn eerste boekselectie klaar had, was een boek van 440 pagina’s het resultaat. En wat je dan allemaal voor strapatsen moet uithalen om uiteindelijk op de voorgenomen 240 pagina’s uit te komen. Als ik iets weg moet gooien zit ik soms ook te dubben of ik het wel moet doen. Heb ik het afgelopen jaar nodig gehad, gebruikt, gemist misschien. Maar ja, dat is een ding. Een foto is geen ding, een foto is iets dat je gemaakt hebt en een verhaaltje vertelt. Weggooien is dus onbegonnen werk, niet selecteren lastig. Gelukkig hoef je de foto niet weg te gooien, maar ja niet opnemen voelt ook een beetje als weggooien. Het is goed om zo’n proces ook maar weer eens door te maken, niet als begeleider of ‘meester’ maar gewoon als degene die het direct raakt. ‘Kill your darlings’, uiteindelijk gelukt. Het boek is 240 pagina’s dik. Als ik volgende week het opnieuw zou maken, zouden er ongetwijfeld enkele foto’s niet in komen en andere, nu niet geplaatste, wel. Keuzes maken, de wereld staat er bol van. Sommige mensen hebben niets te kiezen, zijn geboren op plekken waar niets is om te kiezen. Ongetwijfeld hangt gelukkig zijn en welvaart wel enigszins samen met de mate waarin mensen kunnen kiezen. Maar niet elke keuze maakt gelukkig of is gelukkig. Kijk maar naar de politieke keuzes. Ik ben blij dat ik zo af en toe mag kiezen en soms gaat dat over, in essentie, onbenullige dingen zoals het selecteren van foto’s. Vooruit ook een foto die ik niet in het boek heb gezet. Voor hem!

En voor wie het boek wil bekijken op blurb: http://nl.blurb.com/books/3897343

Tenminste, dat denk ik. Afgelopen zaterdag verzamelden 250 vrijetijdsfotografen, aangesloten bij de Fotobond, zich in de Apeldoornse scholengemeenschap om bij verschillende BMK-ers lezingen en workshops te volgen en bovendien boden een kleine dertig hun portfolio aan om te laten bespreken. Lezingen over fotografie van o.a. begraafplaatsen, verlaten radio-actieve besmette plaatsen, natuurfotografie, sociaal documentair en reisfotografie. Workshops o.a. werken met series, natuurfotografie, stromingen, hedendaagse Nederlandse (professionele) fotografie en straatfotografie. Die laatse gaf ik zelf en op mijn website kunnen deelnemers de powerpoint (als PDF) downloaden. Ook heb ik nog beloofd om enkele verwijzingen naar leerzame en aardige filmpjes te vermelden over straatfotografie. Bij deze:

Interview met Joel Meyerowitz en zijn werkwijze op de straat

De indringende werkwijze van Bruce Gilden op de straat. Een impressie van Titarenko en van Ed(mund) Leveckis. Er passeerden nog meer klassieke fotografen als Gary Winogrand maar ook jongere zoals Felix Lupa en Trent Park.

Een succes, zo begon ik. Ja, waaruit leid je dat af. In ieder geval uit de vele positieve reacties op de dag zelf. Ook nadien mocht ik en de mede-organisatoren verschillende mailtjes ontvangen met plezierige teksten. Een enkeling sprak zelfs van jaarlijks zo’n BMKdag. Dat lijkt me net iets te veel van het goede; elke twee jaar is uitstekend wat mij betreft, ook om voldoende nieuwe stof en nieuwe lezingen/workshops te kunnen aanbieden.

Plezierig om ook Willem Wernsen weer te treffen. Willem is sinds 1991 BMK-er en is volgens mij een van de beste vrijetijdsfotografen als het gaat om sociaal documentaire fotografie. Sinds een jaar is Willem overigens ingelijfd bij de professionele GKF groep en eigenlijk de status van vrijetijdsfotograaf dus ontstegen. Maar wie Willem kent weet dat hij niet pocht en een liefhebber is in hart en nieren!

Willem gaf twee lezingen over zijn werk en had, begrijpelijk, veel belangstelling. Voor degenen die niet aanwezig waren op de BMK-dag en zijn lezing niet heeft bij kunnen wonen is er de kans om kennis te nemen van zijn liefde voor de mens en zijn passie voor de fotografie. Willem maakte tot nu toe twee lijvige fotoboeken. Het eerste boek is volledig uitverkocht, het tweede TIMELESS is nog te koop. Vaak heeft hij nog een extra aanbieding erbij en krijg je bijvoorbeeld zomaar een gesigneerde foto (baryt) bij aanschaf van het boek. Warm aanbevolen TIMELESS, voordat u te laat bent!!

Je komt ze tegen, zittend op een muurtje of in een hal of gewoon op straat. Wat ze doen is niet duidelijk. Wachten misschien of gewoon maar even hangen, niks doen zelfs, in gedachten verzonken. Soms is het net of er iets gebeurd is, iets wat vreemd is, iets dat misschien het daglicht niet verdragen kan. Een andere keer is het niet zozeer het moment dat je ze ontmoet maar juist veel later bij het bekijken van de foto dat je je afvraagt waaraan de foto doet denken. Het gekke is dat ze eigenlijk niet bestaan, niet echt tenminste. Het is meer dat ik ze bedenk. Ik wil ze onduidelijk maken, vreemd misschien. Ja hoe langer ik er over nadenk, hoe vreemder ik me vind.

Vandaag ge-uoload boek ‘ONDUIDELIJKE MANNEN EN VROUWEN’ bij blurb. Voor wie kijken wil kan hier klikken.

Per toeval liep ik afgelopen zaterdag dit boek tegen het lijf. Nog geen 20 euro, bijna 600 pagina’s met ook nog zo’n handig lintje erin. De godganse historie van de fotografie, niet saai gebracht maar met goede beelden en ondersteunende teksten waaraan je wat hebt. En als je niet geïnteresseerd bent in de oude kost, van heel lang geleden, dan kom je toch ruimschoots aan je trekken in het tweede halve boek waarin over de recente fotografie met veel voorbeelden wordt geschreven. Niet alleen een groot aantal iconische foto’s met hun makers passeren de revue maar ook een groot aantal fotografiestromingen worden aan het licht gebracht. Voor mensen die iets verder in de fotografie willen kijken is dit echt een goed boek voor weinig geld. Uit het Engels vertaald, ISBN 978 90 8998 219 3 van LIBRERO onder redactie van Juliet Hacking.

Volgende week komt de eerste dichtbundel van KIRA WUCK uit. De presentatie van finse meisjes door uitgeverij Podium vindt plaats in Amsterdam.

Kira Wuck (1978) is half Fins, half Indonesisch en groeide op in Amsterdam. Ze won in 2012 het Nederlands Kampioenschap Poetryslam en maakte indruk op vele festivals. finse meisjes is haar debuut.

Tijdens ‘de nacht van de poëzie’ in Bredevoort las ze een aantal van haar gedichten voor. Ze maakte op mij (en vele anderen) een grote indruk. Haar gedichten hebben voor mij enerzijds iets heel gewoons, heel dagelijks maar tegelijkertijd brengt ze de lezer of luisteraar in verwarring door tegendraadse surrealistische sprongen in haar gedicht. Er ontstaan beelden die werkelijkheid en vervreemding met elkaar verbinden. Daarin ervaar ik veel wat volgens mij ook in de fotografie gebeurt. Na afloop van haar voorlees sessie vroeg ik of ik een portret van haar mocht maken. Dat was oké en in dit portret heb ik geprobeerd de twee werelden in haar gedichten met elkaar te verbinden, juist in het portret van de dichter. Later stuurde ik het portret naar haar toe en nu prijkt het als auteursportret op haar eerste bundel. Heerlijk toch!

talk about contemporary photography

Interessant boek met 10 belangrijke concepten in de hedendaagse fotografie, 20 sleutelbegrippen en 30 fotografen die van betekenis zijn voor de hedendaagse fotografie!

Door Elisabeth Couturier.

ISBN 978-2-08-020097-6

Uitgever Flammarion