“De muziek uit je jeugd neem je je hele leven mee”, zo schrijft monnik Thomas Quartier in zijn nieuwste boek Levensliederen. “Ook als je intreedt in een klooster waar gregoriaanse gezangen klinken.” Dat merkte Thomas Quartier. Hij verlangde terug naar de mondharmonica waarop hij als straatmuzikant speelde en luisterde in zijn kloostercel naar de liederen die hij in zijn jonge jaren zelf schreef en zong. Op zoek naar de wisselwerking tussen popmuziek en zijn bestaan als monnik, verdiepte hij zich in het leven en werk van John Lennon, Nick Cave, Judy Collins, David Bowie en Bob Dylan. Hij sprak hierover onder andere met Stef Bos, Joan Baez, Boudewijn de Groot en Melanie Safka. En met kunstenaar, schrijver, schilder Jonah Falke. In het boek Levensliederen biedt hij, als kloosterling, een nieuw perspectief op belangrijke zangers. De boekpresentatie zou op 14 november in het Dijkhuis in Doetinchem zijn. Corona gooide roet in het eten. Het alternatief was en petit comité: Cineast Paul van Druten maakte in de Oude Calixtuskerk in Groenlo een video van het interview dan Jonah Falke met de Benedictijnse monnik Thomas had. En ik maakte de foto’s. Kijk naar de 32 minuten durende video als je wilt.
Trouwens, geen boekpresentatie maar wel een nieuw boek van Jonah Falke ‘Dagboek uit Zundert’. In juni 2020 verbleef Jonah in de voormalige kosterswoning van het Vincent van Gogh Huis in Zundert waar hij dagelijks schilderde en zijn dagboeknotities schreef. “Wat valt er in godsnaam nog toe te voegen aan een plek als deze?”, zo vroeg hij zich af. Laat je verrassen door het bijna 100-pagina-tellende boek. Hij maakte schilderijen in zijn gedurfde stijl, beleefde allerlei avontuurlijke ontmoetingen en is er niet gek geworden! Interesse in het boek ….. kijk hier
“Ze heet Joke. Als ik die avond door Zundert loop, zit ze op de stoep. Ze spreidt haar armen als ik aankom en ik doe hetzelfde maar we omhelzen elkaar niet. Ze zegt: ‘ik heb de hele tijd aan je moeten denken. Je bent mijn aartsengel, Gabriël. Of David Bowie natuurlijk.’ De zaligverklaring gaat hier snel. Ik vraag of ik wat eten voor haar kan kopen. ‘Wat jij wil. Samen eten? Ik heb tassen vol met eten en ik drink niet meer. Wist je dat er een kindje doodgereden is op een kruispunt waar zo’n kapelletje naast stond? Daar mag dat eigenlijk niet gebeuren.’ Om een zin later te zeggen: ‘Van Gogh was mijn vader, hij was een bierbrouwer.’ En dan wordt het licht grimmig: ‘Heb jij me soms opgegeten als aartsengel?’ Ik loop door en ze roept me na: ‘Ik kan ook achter je gaan zitten als je aan het werk bent, dan krijg je de mooiste ideeën.’ Breeduit lachend: ‘Anton Heyboer maakte vijf schilderijen per dag en had evenveel vrouwen.’ [citaat uit het boek Dagboek uit Zundert]
