Dat schrijft Ton Hendriks, hoofdredacteur in zijn voorwoord van nummer 6 van PF. Het fotomagazine staat in het teken van storytelling en gaat over verhalen vertellen met beelden. Een kleine maand geleden werd er een oproep gedaan aan fotografen voor de rubriek Debuut/Talent. Na enige twijfel -immmers om als grijsaard in te zenden voor de rubriek debuut- toch maar een aantal foto’s van Huis en Habitat ingezonden. Toen ik gisteren de nieuwe PF opensloeg was ik verbaasd en blij (en mijn vrouw enigszins trots). Pieter en WillyPeter de kunstenaars/kluizenaars uit mijn boek, fraai in de Professionele Fotografie. Voor als je nog verder wilt kijken naar deze twee bijzondere mannen, kijk dan op deze speciale pagina van mijn website of bekijk de Pdf van het boek. Ook aan te bevelen is de korte film die filmmaker Theo Uittenboogaard ongeveer 50 jaar geleden van de jonge kunstenaar Pieter maakte en waar ik eerder een blog over maakte.
Van 15 oktober t/m 8 december presenteert het Nederlands Fotomuseum, in samenwerking met de Steenbergen Stichting, de 27e editie van het Steenbergen Stipendium. Dit is dé prijs voor het beste fotografische afstudeerwerk, gemaakt door een student aan één van de Nederlandse kunstacademies. Jammer dat dit jaar de laatste editie van Steenbergen Stipendium is, maar het Fotomuseum gaat door met een (nieuwe) prijs voor fotografietalent van Nederlandse kunstacademies.
Zijn de belangrijkste prijzen voor het Nederlandse kinderboek. De Griffels worden toegekend aan de beste kinder- en jeugdliteratuur en de Penselen aan de mooist geïllustreerde prentenboeken.
De leesvaardigheid van Nederlandse 15-jarigen is tussen 2015 en 2018 nog verder gedaald. Bijna de helft van de 15-jarigen vindt lezen tijdverspilling. Ongeveer 60% leest alleen als het moet of om informatie op te zoeken (Gubbels 2019).
samsung gadget for young kids | Malaga 2024
Een van de redenen is dat kinderen en ook jong volwassenen meer zin hebben in facebook, tiktok, video’s kijken, computerspelletjes.
KINDERBOEKENWEEK 2 t/m 13 oktober
Geef ze stripboeken of graphic novels of gewoon een gewoon boek!
Ondanks dat ze niet echt vrolijk kijkt hoop je toch dat ze later, als ze echt groot is, leest en haar kinderen ook weer boekjes in de hand duwt | Amsterdam 2024
Misschien denk je dat ik ze niet allemaal meer op een rijtje heb staan met deze titel. Niets is minder waar. Overigens heb ik het niet bedacht maar Maurice Hermans. En tot vorige week kende ik die niet. Ik werd erop gewezen door fotograaf/bloglezer/fotovriend Jan Moes die hem gesproken heeft op UNSEEN. Zijn korte introductie maakte me nieuwsgierig en ik vroeg Jan of hij een (zogenamde externe) blog wilde schrijven. En ja, lees hier verder…
En met dank aan Jan Moes. Kijk ook eens op zijn website, je wordt niet teleurgesteld is mijn overtuiging.
Waar een bezoek aan UNSEEN voor velen start bij de presentaties van de fotogalleries in De Gashouder, begint die van mij steevast bij de Bookmarket. In de Bookmarket is een grote verzameling van internationale bookpublishers te zien. Ik richt mij dan vooral op de publishers die v.w.b. de boekontwerpen vernieuwend zijn.
Zo werd mijn aandacht dit jaar getrokken door de stand van BUY MY DARLINGS, deze Publisher is bekend van het werk van o.a. Martijn van de Griendt.
Ik kwam daar in gesprek met Maurice Hermans over zijn boek OO OO AA. (ONONTKOOMBAAR zonder klinkers, die als het ware een kreet vormen).
‘De grijsaard moet de zwartharige niet begraven’, luidt het gezegde. Wanneer er sprake is van onaanvaardbaar verlies, in het geval van de dood of zelfmoord van een jong kind, blijven de achterblijvers achter met grote vragen.
Maurice verloor op 8-jarige leeftijd zijn moeder aan suïcide en 5 jaar geleden overleed zijn toen 12-jarige zoon aan een hersenbloeding.
Met rauwe en emotionele foto’s van het gezin, het leven van zijn zoon en foto’s van zijn moeder, neemt Maurice je op een zeer indringende en persoonlijke manier mee in de verwerking van het verlies binnen het gezin. Hoe het verlies van zijn zoon het verlies van zijn moeder opnieuw tot leven bracht.
Naast de foto’s bestaat het boek uit teksten over verlies door schrijver Anton Dautzenberg en 340 WhatsApp berichten van vrienden en familie.
In het boek geeft Maurice je een intieme inkijk in het onaanvaardbare verlies van zowel zijn moeder als zijn zoon.
Maurice vertelt mij dat het boek mede is gemaakt om een opening te geven om verlies van dierbaren gemakkelijk te maken. Het maken van het boek heeft 4 jaar in beslag genomen.
De katernen in het boek zijn uitklapbaar, waardoor de verhaallijnen van het boek in elkaar opgaan, geheel in overeenstemming met wat Maurice wil vertellen, het verdriet en verlies van zijn moeder en zoon.
Het boek is een poëtische en confronterende fotografische reis door rouw en verlies die een aanzet kan geven tot verwerking.
Onder deze titel exposeren Frans Rentink en Peter van Tuijl in GALERIE OBJEKTIEF in het centrum van Enschede. Van 9 oktober tot 15 november 2024.
Je bent van harte uitgenodigd voor de opening van de expositie op zondag 6 oktober om 16.00 uur. Cora Sens, de voorzitter van het centrum voor de vrije fotografie -de Fotebond- verricht de opening. Voor de bezoekers een borrel van de galerie en een catalogus van de exposanten.
Fotogalerie Objektief, Walstraat 33, Enschede. Open woensdag t/m zaterdag van 12.30 tot 17.00 uur
Peter van Tuijl fotografeert graag het leven van alledag en daarbij begeeft hij zich op zowel het vlak van de straatfotografie als van de documentaire fotografie. In deze expositie toont hij straatfoto’s uit het Spaanse Malaga. Zijn fotografie ontvouwt zich al slenterend, wachtend, pratend en past in de traditie van de klassieke straatfotografen. Kijk in deze expositie mee met Peter van Tuijl naar de eenvoud én complexiteit van het dagelijks leven in Malaga.
Frans Rentink is een echte mensenfotograaf. Hij maakt portretten op locatie en in zijn studio in Deventer. Zijn portretten zijn vaak het resultaat van een jarenlang contact. Zo ontstond zes jaar geleden een bijzondere vriendschap met Johan die hij wekelijks fotografeerde. Rentink toont ook portretten van de surrealistische schilder Charles Du Bois (1941-2021), die hij in de in de laatste fase van het leven van de schilder heeft gemaakt.
Unseen is een fotografie kunstbeurs. Hedendaagse fotografie die je natuurlijk kunt kopen maar ook gewoon zoals de meeste bezoekers kunt bekijken. Al een aantal jaren bezoek ik Unseen en heb eigenlijk altijd een dubbelgevoel. Vooropgesteld het is een echt event waar heel veel mensen komen en het sfeertje met een grote hoeveelheid foto’s, internationale galeriehouders ook een grote boekenbeurs ademt een en al fotografie. Het dubbelgevoel komt omdat ik pakweg 30% van het getoonde werk niet begrijp, waarom het gemaakt is en soms zelfs wat het is. Natuurlijk, zo’n kunstbeurs mag uitdagend en vernieuwend zijn, maar het frusteert me best wel enigszins. Waarschijnlijk moet ik niet alles in de fotografie willen begrijpen. Uiteindelijk overheerst het prachtige interessante werk dat ik snap en de contacten die je op zo’n dag hebt.
Volgende week kun je er weer terecht. Koop je ticket via de website voor vrijdag 20/9 t/m zondag 22/9. Als je vooraf wilt kijken naar het werk dat getoond wordt, kun je kijken in de GalleryViewer. Kun je ook alvast de budgetten zien.
Het werk van Knibbeler ‘ontdekte’ ik per toeval een jaar of tien geleden. Ik zocht naar mogelijkheden om wind in foto’s te laten zien.
Dat heeft destijds geresulteerd in onder andere de twee foto’s hieronder.
Vandaag kwam ik Knibbeler weer tegen. Hij heeft zich als fotograaf ontwikkeld in de richting van wetenschapsfotograaf. In Galerie Viewer een heel lezenswaardig interview met hem. Je kunt je desgewenst ook gratis op de nieuwsbrief van Galerie View abonneren.
Waarschijnlijk krijgen we allemaal wel eens -of vaak- de vraag of je die of die kent. Soms lijkt de vraag een zekere impertinentie te hebben. Is het antwoord ja op een figuur die je beter niet kent, dan is het foute boel, net zoals het nee op een figuur met een grote importantie in bijvoorbeeld de fotografie.
Ik schaamde me niet bij de vraag of ik Sacha Goldberger kende. Dacht eerst aan een mevrouw uit het schrijverscircuit omdat ik een Sacha ken die schrijft. Maar nee, het blijkt een man en wereldberoemd in Frankrijk en ver daarbuiten -zeg maar mondiaal- en bovendien een geweldige fotograaf. Toen ik zijn werk zag dacht ik meteen aan figuren als Gregory Crewdson met zijn geënsceneerde fotografie en aan onze eigen -helaas te vroeg overleden- Erwin Olaf met zijn geweldige en zorgvuldig opgebouwde foto’s in de studio of op locatie. Maar ik doe de man tekort als ik andere fotografen noem. Het is echt een fenomeen!
Sacha Goldberger heeft m.i. een geweldig talent, een grote kennis van de historie, een groot netwerk van artiesten en een werklust die enorm moet zijn. Een fotograaf waar je u tegen zegt, zonder dat hij er expliciet naar vraagt. Op zijn website raak je niet uitgekeken en op internet vind je ook nog verschillende korte films van zijn hand.
Één van zijn grote serie is “Mamika“, een superbatmanachtig fictief verhaal waarin de heldin zijn grootmoeder is. Als je het Frans machtig bent, vind je op het Youtubekanaal verschillende gesprekken tussen hem en zijn oma over uiteenlopende onderwerpen.
Van 1903 tot 1917 publiceerde Alfred Stieglitz, een van de meest invloedrijke figuren in de Amerikaanse fotografie, Camera Work , een luxueus en invloedrijk fotografisch kwartaalblad ontworpen door Edward Steichen. In de afgelopen jaren ben ik regelmatig een periode in Berlijn geweest en één van de vast bezoeken was de Galerie met dezelfde naam als het oude fotoblad. Camera Work is gehuisvest in de Kantstrasse. Stom natuurlijk, maar pas gisteren ontdekte ik dat ze ook een hele fraaie website hebben met een ruim overzicht van boeken, fotografen en exposities. Bovendien nog een virtuele tentoonstellingsruimte waar je vanuit je luie stoel gewoon doorheen kunt wandelen. Nou ja, gewoon… het vraagt wel enige behendigheid.
Ook kun je een nieuwsbrief aanvragen, blijf je helemaal op de hoogte. Als je (toevallig) een paar dagen in Berlijn bent, bezoek dan naast de Helmut Newton Foundation en galerie C|O (die twee liggen vlakbij elkaar) dus ook Camera Work aan de Kantstrasse.
Een paar weken geleden deed ik een oproep aan mijn bloglezers om samen een mooi digitaal boek te maken ter gelegenheid van de Wereld FOTOGRAFIE Dag (gisteren 19 augustus). Heel veel fotografen gaven hieraan gehoor en daarom verscheen er gisteren een interessant FOTOBOEK. Een boek met foto’s in een breed spectrum van de fotografie én die er kwalitatief mogen zijn. Bovendien waarborgt de persoonlijke keuze van de fotografen een beeld van onze ‘huidige’ wereld, dichtbij of verweg, echt of gemanipuleerd.
Met dank aan al die fotografen die belangeloos een of twee foto’s beschikbaar stelden voor dit boek. Het boek is gratis, zelfs als Pdf te downloaden.
Een foto expositie van Marjan Rosendahl bij Oerkroeg Schiller in Aalten 16 aug – 17 okt 2024
Marjan Rosendahl: “Tijdens mijn wandelingen op alledaagse plekken, leg ik vast wat mijn aandacht trekt.Elk moment kan een nieuw perspectief bieden. Ik zie licht en schaduw spelen en voel de rust van golven die de kustlijn zacht beroeren. Mijn foto’s zijn levendige getuigenissen van het leven in al zijn nuances.In deze serie zijn momenten van beweging en emotie vastgelegd die verhalen vertellen over het dagelijks leven van mensen in hun omgeving.”
Oerkroeg Schiller, Prinsenstraat 4, 7121 AG Aalten
Openingstijden: di en wo 19:00 tot 01:00 | do 16:00 tot 01:00 | vr en za 14:00 tot 02:00 | Zo 14:00 tot 01:00
Wim Poland, fotograaf en bloglezer tipte me en ik stel haar graag hier voor. Volgens mij heeft ze heel wat te melden. Met name bewonder ik haar verhalende fotografie die op een visueel geweldig aantrekkelijke manier in beeld is gebracht én zich als poëzie laat ‘lezen’.
Dit boek verschijnt zeer binnenkort opnieuw.
Fotografieliefhebbers, geïnteresseerd in sociale documentaire fotografie waarbij ook nog eens heel veel emotie en gevoel komt kijken, moeten zeker eens kijken naar Margaret Courtney-Clarke [1949]. Ze werkt al meer dan 40 jaar als documentaire fotograaf en fotojournalist en onderzoekt de afgelopen 10 jaar de veerkracht van het volk in de veranderende -ook in sociaal opzicht- landschappen in haar geboorteland Namibië. Daarvoor werkte ze o.a. in Zuid-Afrika en Italië.
Het boek ‘When tears don’t matter‘ verscheen in 2023 en is inmiddels uitverkocht. De vraagprijs voor dit collectorsitem is al meer dan 150 euro (Amazon). Rond deze tijd staat een herdruk bij Steidl op stapel en gaat het boek ongeveer 70 euro kosten [Engels Hardcover, isbn 9783958298774, 2024, 240 pagina’s].
De New Yorkse fotograaf Gillian Laub onderzoekt de politieke verdeeldheid in Amerika door de lens van haar eigen familie. Dat is niet de enige serie waarmee ze in de afgelopen jaren furore maakte. Ze onderzoekt allerlei (politieke) conficten waarin ze de culturele identiteit van verschillende mensen en groepen blootlegt. In het boek Family Matters geeft ze een beeld van de Amerikaanse samenleving die zowel gekweld als hoopvol aanvoelt.
Ben gerust, ik ga geen politiek getinte blog schrijven. Ik heb het boek van Laub in bestelling en afgelopen week realiseerde ik me dat de strijd die zich in Amerika voordoet zich weliswaar heel specifiek richt op de kopstukken Trump en Biden (nu Harris), maar dat het een soort van afspiegeling is van de politieke en electorale strijd die zich in heel veel landen afspeelt. Het vraagt moed of wellicht onverschilligheid om de verdeeldheid van de wereld in beeld brengen door je familie, onder andere je ouders en grootouders, daarvoor als uitgangspunt te nemen.
Corona heeft ons geleerd dat heit niet eenvoudige is om binnen één familie fundamenteel van mening te verschillen over zaken die onbespreekbaar lijken te zijn. Zoiets geldt volgens mij ook voor de strijd Trump-Biden (Harris) binnen één familie. Laub zegt hierover: “Dit familieproject is een verkenning van de tegenstrijdige gevoelens die ik heb over waar ik vandaan kom – waaronder mensen van wie ik hou en die ik koester, maar met wie ik, onlangs in een verdeeld Amerika, ook enorm heb geworsteld.” Die worsteling zie je wel terug in haar fotowerk (denk ik) maar er klinkt ook een zeker humor, misschien zelfs banaliteit, in door. Dat maakt het weer een stuk lichter, misschien ook wel voor haar en haar familie. Met humor (zie een van mijn vorige blogs) kun je heel bespreekbaar maken.
een korte video over het project Zuidelijke Rituelen van Gillian Laub
Het is verrassend dat ze in haar oeuvre zoveel verschillende kwesties aanpakt, van religie, oorlog, liefde, transgenders tot aan de tienermeisjes in een klein achterafdorpje in Amerikaanse Zuiden. Dat doet ze in een beeldtaal die documentair gericht is én door typologische portretreeksen (o.a. in de series over nonnen en ‘overlevers’). Wat mij betreft speelt licht en kleur een belangrijke rol in de beeldmiddelen die ze inzet. Enfin, kijk zelf maar eens naar haar verschillende series.
Ik heb geen aandelen en geen belang in Affinity. Toch wil ik in deze blog even ingaan op PHOTO en PUBLISHER van AFFINITY.
Ik ben een fervant gebruiker van Photoshop en voor publicaties en boeken gebruik in InDesign. En het is als met schoenen die fijn zitten, ik wil ze niet kwijt. Maar toch … de prijs van het jaarlijkse abonnement is, zeker voor Indesign, een forse greep in mijn fotobudget. Een paar jaar geleden kwam Affinity met programma’s op de markt die qua doel en functionaliteit vergelijkbaar zijn met de programma’s van Adobe, nl. Photoshop, Indesign en Illustrator. Met het oog op de kostprijs heb ik toen Publisher (vergelijkbaar met Indesign) aangeschaft voor nog geen 40 euro. Er werd beweerd dat dezelfde mogelijkheden aanwezig waren als in Indesign. Ik heb toen er een boek meegemaakt en inderdaad het programma kan het allemaal, uiteraard in een geheel andere werkomgeving. Tevreden, maar ja die oude schoenen. Met Indesign kan ik nagenoeg blindelings lezen en schrijven, althans voor het deel wat ik nodig heb en gebruik. Een poosje geleden zijn van Affinity alle drie programma’s in versie 2 uitgebracht. Een paar dagen geleden kreeg ik een mail dat deze nieuwe tweede versie gratis als trial een half jaar lang uitgeprobeerd kan worden. Zonder enig restricitie. Photo versie 2 koop je voor 38 euro (normale prijs 76 euro) niet als abonnement maar voor ‘altijd’.
Misschien voor deze of gene de moeite waard om eens een kijkhe te nemen… De aanbieding van vandaag: Alles 50% korting tot 15 augustus! Nog niet klaar om te kopen? Krijg een gratis proefperiode van zes maanden
