Zo aan het einde van 2024, op de valreep de foto’s die Chritine de Middel [President van Magnum] heeft uitgezocht… Foto’s die niet alleen ellende verbeelden, maar ook foto’s van hoop voor de toekomst of foto’s die jij en ik zouden hebben kunnen maken (nou ja ..). Als je wilt kijken …
De Palestijnse fotograaf Sakir Khader werd als aanstaand lid toegelaaten tot het agentschap. Sakir Khader is een 33-jarige Palestijnse documentairefotograaf en filmregisseur die in Nederland woont. Het vastleggen van leven en dood in conflictgebieden vormt de kern van zijn praktijk, waarbij hij zich concentreert op landen in het Midden-Oosten. Khader heeft ook uitgebreid gedocumenteerd in Palestina. Bekend om zijn rauwe maar intieme filmische signatuurstijl, probeert zijn praktijk de poëtische treurigheid van het dagelijks leven te belichten.
Misschien verafschuw je ze wel, al dat eindejaarsgedoe met lijstjes van de beste .., Tja er is misschien ook wel wat voor te zeggen om weg te kijken van de ‘beste politicus’, de mooiste kat, de grootste sportman of vrouw of …
Als je een hekel hebt aan al die lijstjes, moet je de volgende link maar niet aanklikken. De link verwijst naar Lensculture met de ‘beste fotoboeken’ van 2024 all over the world. Als je wel klikt, ben je zo een uurtje verder. Kijk maar (wat je doet).
“De gemiddelde leeftijd van de overlevenden van de atoombom is nu 85. Over tien jaar zijn er misschien nog maar een handjevol van ons die als overlevenden uit de eerste hand kunnen getuigen,” zei Terumi Tanaka, medevoorzitter van de Japanse organisatie Nihon Hidankyo, tijdens de uitreiking van de Nobelprijs voor de Vrede in het stadhuis van Oslo, afgelopen dinsdag 10 december. Lees verder … op Magnum
I would like to let you know that you have been selected to exhibit your work at the 3rd B&W Athens Photography Festival which starts on February 22, 2025.
You have been chosen from many remarkable submissions sent from all over the world.
Best regards, Maria Toutoudaki B&W Athens Photography Director
Leuk zo’n bericht voor het einde van 2024, niet meer en niet minder.
De fotobond kent verschillende Landelijke Groepen (LG) die regelmatig aan elkaar hun fotowerk laten zien en daarover met elkaar in gesprek gaan. In 1995 werd als een van de eerste de LG documentaire fotografie opgericht. De ballotage was toen in handen van fotograaf Paul Levitton en er werden zeven fotografen tot deze groep toegelaten. Destijds was overigens de naam van de groep nog journalistieke fotografie, maar werd in 2020 vervangen door de nieuwe naam omdat die beter aansluit bij het (huidige) werk waarin de documentaire serie meer centraal staat. Tegenwoordig bestaat de groep uit 38 leden, waarvan de ‘laatste twee’ afgelopen zaterdag zijn toegetreden. De ballotage (vereist is een samenhangende documentaire serie bestaande uit 8 foto’s) is tegenwoordig in handen van de groep zelf. Een hartelijk welkom aan de twee laatst toegetreden fotografen Hans de Groot en Jos Schreur. Onderstaand de series waarmee zij toegelaten werden tot de LG.
Ik maak graag ongeposeerde foto’s van het dagelijks leven (in Nijmegen), bijvoorbeeld van mensen ‘met een rafelrandje’. Ik werk als vrijwilliger met dag- en thuislozen en bij de Voedselbank en maak daar veel foto’s.
De serie gaat over Anton, die regelmatig in het centrum op een bankje voor de Spar zit. We kennen elkaar al een jaar of 3 en kunnen het goed vinden. Anton reageert op mensen die langskomen, roept wat, vraagt wat en kan vooral goed luisteren, aandacht geven en mensen bevestigen. Hij praat met jong en oud, rijk en straatarm. Een echte verbinder.
Jos Schreur
De mooiste mensen kom je tegen bij VluchtelingenWerk Nederland. VluchtelingenWerk behartigt de belangen van vluchtelingen in Nederland, vanaf het moment van binnenkomst tot en met hun integratie in de Nederlandse samenleving. Die mensen hebben veel meegemaakt. Maar zij zijn hun trots en hun drive niet verloren. Zij willen vooruit. Zij willen iets bereiken in onze complexe samenleving. En daarom willen zij Nederlands leren verstaan, spreken, lezen en schrijven. Deze documentaire, die ik heb gemaakt bij VluchtelingenWerk in Eindhoven, geeft daar een beeld van. Vanaf het allereerste leermoment tot en met het behalen van het inburgeringsdiploma.
één van mijn foto’s die curator Roel Visser geselecteerd heeft voor de expositie I talk in pictures [van 14 december tot en met 11 januari 2025 in FOUNDATION PENNINGS, Eindhoven] | ‘streetscene londen’ augustus 2024
Op 21 december om 13.00 uur geef ik in het kader van de expositie I TALK IN PICTURES een lezing over DOCUMENTAIRE FOTOGRAFIE. Omdat ik eerder al lezingen over documentaire fotografie gaf voor vrijetijdsfotografen van de Fotobond in het Brabanste Erp, Rijen en Eindhoven ben ik nu een nagenoeg compleet nieuwe lezing aan het voorbereiden. Dus als je komt zul je bijna allemaal nieuwe dingen horen en vooral zien. Vooral dat laatste omdat ik graag mijn woorden met veel (voor)beelden ondersteun.
Bovendien besteed ik in het tweede deel van de lezing ruime aandacht aan HUIS & HABITAT, één van mijn belangrijkste recente documentaire projecten. Ik wil daarover graag inhoudelijk vertellen, maar zeker over de totstandkoming, financiering en de, niet onbelangrijke, randaspecten.
Er zijn tijdens de expositie in de weekenden verschillende lezingen bij te wonen. Net als de expositie zijn de lezingen gratis. Voor de lezingen hoef je je niet aan te melden. Voor het totale overzicht van de BMK-lezingen zie mijn eerdere blog Lezingenreeks.
Ruim een jaar geleden ontmoette ik Hans Bouma tijdens een cursus ‘BEELDSTIJL&SERIE’. Een van de opdrachten was om in groepjes een kleine studie te maken over stillevens. Natuurlijk kwamen de klassieke -uit lang vervlogen schilderstijden- voorbij, maar gelukkig ook hedendaagse fotografische opvattingen over het stilleven. Een specifiek groepje had als gekozen voor het werk van één van hun clubleden, Hans Bouma. Het was een surrealistische wonderlijke wereld vol met suggesties van beweging en evenwicht. Enige tijd geleden zag ik dat hij een hele maand op Ameland verbleef voor zijn tentoonstelling én om workshops te geven. Ik bedacht dat hij nu misschien wel gelegenheid zou hebben om een (externe) blog te schrijven. Niet alleen omdat ik zijn werk geweldig vind; het zijn gevoelige welhaast poëtische platen waar ook een zekere onbestemdheid in aanwezig is. Ik denk verder dat je van zijn fotografie het nodige kunt leren. Leren over fotografie, maar ook van zijn rust en het geduld dat zijn beelden uitstralen. Ik ben dan ook blij dat hij aan mijn blogverzoek gehoor heeft gegeven. Het spreekt voor zich dat alle getoonde foto’s van zijn hand zijn. Hans, ik dankjewel voor deze fraaie blog!
Sinds 2016 kan ik, vanwege pensioen, mij volop bezighouden met landschapfotografie. Ik probeer daarbij de sfeer van een omgeving vast te leggen. De openheid van een breed strand roept bij mij een heel andere reactie op dan de beslotenheid van een bos met hier en daar een open plek. Op zeker moment ben ik sferen van diverse landschappen gaan nabouwen. Niet heel gedetailleerd maar globaal met nadruk op lichtval, kleur en compositie. De oorsprong is vaak niet meer te herkennen. Het beeld is pas klaar als ik er hetzelfde gevoel bij krijg als lekker in de natuur tot rust komen. Ik hoop met mijn beelden het voorstellingsvermogen van de kijker te prikkelen.
Doorgaans werk ik met schetsboekpapier en plakband. Sinds enige tijd gebruik ik ook een rol achtergrondpapier. De constructies ontstaan zonder vooropgezet plan op de eetkamertafel. Voor de verlichting gebruik ik doorgaans een combinatie van daglicht, kunstlicht en flitslincht.
Niet iedereen is bekend met het fenomeen “Tabletop-fotografie”. Een Nederlandse benaming zou logischer zijn. Tafelblad-fotografie omvat alles wat je op een tafel plaatst en dat fotografeert. Het is dichtbij-fotografie. Het leuke van Table-top fotografie is dat ik in alle rust mijn compositie kan vormgeven. Daarna kan ik volop spelen met verschillende kleuren en achtergronden. De uiteindelijke werken zijn doorgaans 100×70 centimeter groot. Ze zijn geprint op stickerfolie, gelamineerd met matte folie en geplakt op Dibond.
Oorsprong
Enkele jaren geleden ontdekte ik een fotootje dat ik als tienjarige maakte met de Agfa-clack van mijn vader. Tot mijn verrassing heeft die afbeelding veel overeenkomsten met de foto’s die ik nu maak. Ik plakte destijds een boterhamzakje op de plaats van de rolfilm papier. Zo kon ik zien hoe het 6×9 negatief werd belicht. Vervolgens plaatste ik de lens uit het “boxje” van mijn opa in een lensdop. En zette die op de lens van de Agfa-clack. Zo kon ik zien wat scherp of niet scherp op de film kwam.
Tentoonstellingen en workshops
Tijdens het afgelopen jaar heb ik mijn huidige werk op verschillende plekken mogen exposeren. Dat leverde mooie ervaringen. Ik heb genoten van de gesprekken met bezoekers. Bij de abstracte beelden heeft men soms bijzondere associaties. Fantastisch om te ervaren dat ieder die afbeeldingen op eigen wijze ervaart. Tijdens de vele workshoppen die ik mocht houden ontdekten deelnemers hun creatieve mogelijkheden. Met simpele middelen ontstonden prachtige resultaten.
Kijk voor meer informatie op zijn website, of stuur een mail (info@hansbouma.nl) en als je vragen hebt, bel (06 5436 8179) hem.
Dat is wat de Nederlands-Argetijnse fotograaf Richard Koek heeft gedaan. Eerst rechten gestudeerd en vervolgens een aantal jaren als belastingadvocaat gewerkt. Toen besloot hij om zijn drive en passie -fotografie- te gaan volgen. Onafhankelijk fotograaf worden in New York.
Hij maakte een boek over New York (New York New York, € 29,99 tweede druk 2021, hard cover, 256 pag, ISBN/EAN 9789089898531) dat bij TerraLannoo verscheen.
Op zijn website kun je lezen dat zijn foto’s een aanmoediging zijn voor een eigen interpretatie van de kijker. Het beslissende moment in zijn foto’s is nooit ver weg, wat dat betreft zou je hem een moderne en kleurrijke Cartier Bresson kunnen noemen. Hij maakt werk voor internationale bedrijven en bladen maar ook in Nederland weet men hem te vinden, mede omdat hij ‘zijn wonen en werken’ afwisselt tussen New York en Amsterdam. Vandaar dat hij ook in de ‘artiestenstal’ van de gerennomeerde Eduard Planting Gallery te vinden is.
Dit jaar verscheen zijn boek Tokyo Tokyo, eveneens bij TerraLannoo [€ 54,50, Hard Cover, 256 pag, ISBN/EAN 9789089899798]
Toen ik een jaar of achttien was verhuisde we naar een ‘nieuwbouwhuis’. Daarvoor woonde we in een sjiek huis dat eigendom was van een kruidenier. Ruim bemeten met vier slaapkamers waarvan er een voor oma -in het Brabants ons opoe- was. Een douche of bad hadden we niet en voordat ik in de puberteit kwam was de wekelijkse wasbeurt in het teiltje waar ik steeds minder goed in paste. Vanaf mijn elfde ging in naar het badhuis. Na de verhuizing kon ik weer gewoon thuis …
Die gedachten schoten te binnen bij de aankondiging van de lezing van Mariet Dingemans over haar boek ‘one shower a week’. Vorige week volgde ik de lezing bij het PhotoEvenement o.a. georganiseerd door Fotogroep Nijmegen en stichting Bolwerk. Ik heb er geen spijt van gehad. Mariet is een heerlijke verteller, enthousiast en zonder opsmuk of verwaandheid. Wel met enige trots omdat het boek over een woon-leefgemeenschap er is na drie jaar hard werken en organiseren.. . Want niets voor niets, veel tijd maar ook veel geld heeft het haar gekost, ondanks een zeer geslaagde crowdfunding en hier en daar nog wat subsidies. “Als je denkt dat je rijk kunt worden van een boek maken…, vergeet het maar.”
front cover van het boek van Mariet Dingemans, uitgegeven door Lecturis en te koop voor €50,–
Het is een prachtig documentair project geworden en de liefde voor de mens die dicht bij de natuur leeft, klonk prachtig door in haar verhaal. En volgens mij zie je het ook aan de foto’s. Ondanks dat mijn zelf gestelde boekenbudget voor 2024 eigenlijk op was, heb ik het toch maar aangeschaft. Ze heeft er ook al aardig mee aan de weg getimmerd en wat prijzen, ook internationaal, in de wacht gesleept. Op haar website krijg je een aardig idee van het boek.
Onderscheiden door: Shortlist Prix du Livre Rencontres d’Arles category Photo-Text Book 2024, Winnaar EI Photobook Award 2023, op de Shortlist Dummy Award 2023. Gepubliceerd in de Volkskrant, het Parool, Trouw, de Gelderlander en Dummy Magazin en ook nog eens de tweede prijs bij de Zilveren Camera Paul Peters Fotoprijs (Zilveren Camera).
Boek verkrijgbaar bij de uitgever Lecturis, het ontwerk is van Syb. ISBN 9789462265134
Kijk zeker ook naar haar andere documentaire projecten… zie de website
Dit zijn de twee taferelen die van wezenlijk belang zijn voor de fotograaf Sayuri Ichida, zo schrijft ze op haar website. De van oorsprong Japanse fotografe (1985, Fukuoka, Japan) woont en werkt nu in het Verenigd Koninkrijk. De reden van deze blog is de verrassing van de verscheidenheid van haar werk, althans zo ervaar ik dat. Een speelse serie van een balletdanseres, een serie abstracte mensbeelden, zelfbeelden en een typologische serie huizen. De serie van de balletdanseres verbaast en verblijdt. Speels met een titel die tot verder nadenken stemt: ‘Vreemdeling in een vreemd land‘.
Ja, zo voelt het wel een beetje. Vanochtend vroeg naar Enschede om de expositie ‘PEOPLE MATTER’ van Frans Rentink en mij te ontmantelen. Met dank aan de vrijwilligers van Galerie OBKJEKTIEF en met name Jan Geelen die ons aanspreekpunt was. Ook fijn dat ik via de mail nog wat reacties van bezoekers ontving. De foto hieronder werd vaak als favoriet aangewezen. Overigens komt de nieuwe volgende expositie als snel, namelijk I TALK IN PICTURES met ruim 120 foto’s van 48 BMK-fotografen, waarvan ik er een ben.
nabij en toch ver weg | malaga 2023
De komende expositie bij OBJEKTIEF heeft een veelbelovende titel ‘Morgen ligt de vis erin’ van fotograaf Emiel Muijderman. Emiel schrijft over de expo “de titel van deze expositie, ‘Morgen ligt de vis erin’, verwijst naar het feit dat vis vroeger werd verpakt in oude kranten, een knipoog naar de vluchtige aard van fotojournalistiek. De foto’s die hier zijn te zien, zijn niet zomaar momentopnames; ze zijn getuigenissen van gebeurtenissen, emoties en verhalen die anders misschien zouden worden vergeten.” De opening is zondag a.s. (17 november) om 16.00 uur in de Galerie aan de Walstraat 33 in Enschede.
Curator/Fotograaf Roel Visser selecteerde 124 foto’s uit het werk van de Landelijke Groep Bondsmeesterklasse [BMK] van de Koninklijke Fotobond, het Nederlands Centrum voor Vrije Fotografie.
De BMK viert met deze expositie haar 65 jarig bestaan. Afgelopen mei verscheen in het kader van dit lustrum al het boek ‘BMK, volop in beweging’ met daarin hedendaags werk van de leden. Het boek is tijdens de expositie te koop in de galerie en je kunt het hier digitaal bekijken.
Curator van deze expositie, Roel Visser, maakte vooral furore met zijn foto’s waarin een scherpe kritiek op aspecten van de welvaartsstaat naar voren komt. Hij maakte zeven boeken over documentaire projecten en ‘Hier in Holland’, het fotoboek dat in 2000 uitkwam, vormt daarin het hoogtepunt. Visser won verschillende prijzen, nationaal en internationaal. Hij werkte o.a. voor de Nieuwe Revu en de HP/de Tijd.
De opening van de expositie in Pennings Foundation is op 14 december 15.00 uur door Petra Cardinaal [directeur/bestuur Pennings Foundation], Roel Visser [Curator] en Cora Sens [voorzitter van de Koninklijke Fotobond]. U bent van harte welkom.
Tijdens de expositie worden op zaterdagen lezingen en workshops door BMK-fotografen gegeven. Raadpleeg de BMK website voor de Inhoud en precieze tijden hiervan.
PENNINGS FOUNDATION, Geldropseweg 63, 5611 SE Eindhoven. Openingstijden tijdens de gehele expositie van woensdag t/m zaterdag steeds van 12.00 tot 17.00 uur. Op zondag 15 december is de expositie ook toegankelijk tussen 12.00 en 17.00 uur.
De expositie wordt mede mogelijk gemaakt door Profotonet.
‘Tijd over hebben’ komt in onze 24/7 hectische wereld niet zo heel vaak voor. Ja, misschien als je vakantie hebt en niets gepland. Dan zie je soms dat kleine dingen heel groots kunnen zijn en je dichter brengen bij jezelf en meer in verbinding met je directe omgeving.
Als je wat tijd over hebt, zou je je ook kunnen onderdompelen in fotografie van anderen. PHOTO.COM is een organisatie die magazines uitgeeft (AAP-magazine), veel digitaal publiceert over fotografie en af en toe wedstrijden uitschrijft. In de uitgave van november tref je de 25 winnaars aan van de wedstrijd ‘de beste keus in kleurenfotografie’.
De winnaar van AAP Magazine 43 Colors is Fabien Dendiével (Frankrijk). “Toen ik terugkwam van een reis naar Athene, maakte ik deze foto. Ik had een paar biertjes gekocht op het vliegveld om te toosten op mijn week in Griekenland. Toen ik er halverwege de vlucht een opende, werd het licht prachtig zacht en verlichtte het het bier dat ik op het dienblad had gezet perfect. Met nog één foto over op mijn Pentax 67, greep ik het moment. Er kwamen nieuwsgierige blikken van passagiers in de buurt, maar ik ben er inmiddels aan gewend. Ik had op dat moment nog niet aan William Egglestons iconische foto van de cocktail in een vliegtuig gedacht, maar ik denk dat deze afbeelding het misschien in gedachten brengt.”
Heerlijk om door de collectie te dwalen en daar waar je denkt meer te willen zien door een eenvoudige klik op de website van de desbetreffende fotograaf te komen. Voor dat je het in de gaten hebt, ben je zo een uur verder.
Daar kwam ik ook William Ropp tegen, voor de zoveelste keer. In 2007 ontmoette ik hem tijdens de eerste week in juli als exposant op het beroemde fotofestival Les Rencontres d’Arles. Indringende foto’s van kinderen, veelal portretten. Het is niet bij die keer gebleven. Elk jaar dat ik er was had hij weer een expositie met nieuw werk. Werk dat je ook op zijn website kunt bewonderen.
William Ropp is geboren in 1960 en woont in Nancy. In 1988 maakte hij een zeer succesvolle serie zwart-witfoto’s van menselijke figuren, weerspiegeld in vervormende spiegels. Er volgden verschillende boeken. In 1993 raakte hij geïnteresseerd in ongecontroleerde houdingen, waarbij hij zijn onderwerpen in een studio in duisternis dompelde en hun contouren ‘schilderde’ met een lichtstraal, waarbij het binnendringen van licht vormongevallen veroorzaakte. In 2007 nam hij een volledige pauze van het studiowerk en produceerde een krachtig droomachtige serie foto’s van kinderen in Afrika. Het boek ‘Dreamtmemories from Africa’ volgde. Vervolgens werd hij leraar en gaf hij workshops over de hele wereld en elders. Voor het vervolg zie zijn website.
