Afgelopen week heb ik weer een mentoraat/coaching afgesloten. In dit geval een afdelingsmentoraat in Brabant Oost waarin elke deelnemer aan een eigen project heeft gewerkt. Het is altijd weer een feestje om te zien waar iedereen gedurende een maand of zeven mee bezig is geweest en wat je te zien krijgt op de afsluitende avond.
Er is een boek (in druk verschenen en digitaal hier te bekijken) verschenen waar elke fotograaf een deel van zijn project toont en op de avond waren er grote expositie-afdrukken te bewonderen en videopresentaties. Ondanks dat het het werk, de inspanning én de creativiteit van de deelnemende fotografen betreft, ben ik ook wel enigszins trots en was het fijn om mijn bijdrage hieraan te kunnen leveren.
Een van de deelnemers is een fervent hebber van alles wat met ronkende snelheid te maken heeft. In het mentoraat kwam hij dan ook met enigszins verrassend thema namelijk ik wil fotograferen ‘wat je niet kunt zien’. Hij maakte het al snel helder met de opmerking dat muggen het wek zien kunnen, maar ons mensen is een bepaald deel van het spectrum niet gegeven om waar te nemen. Met een speciale eigen gefrabiceerde camera en het goede ‘licht’ dat zijn ‘muggencamera’ wel kan zien maakt hij fraaie beelden. Het zijn ook kunstwerkje die de esthetica zeker niet links laten liggen, maar als gepensioneerd fysicus is het hem niet uitsluitend daarom te doen.
Hieronder kun je zijn presentatie van het mentoraatswerk van Harry Michiels met infrarood fotografie bekijken en deze link verwijst naar de meer technische uitleg van zijn hand over hedendaagse infra-rood fotografie.