Abstracte kunst met natuurlijke kristallen

Abstracte fotografie wordt ook wel in één adem genoemd met kunst of autonome fotografie, als een uiting van persoonlijke gevoelens. Soms zien we weer een realistische voorstelling in een abstracte foto, we herkennen een gezicht of een landschap. Daarin lijkt de abstractie over te gaan in een verhaal. Er is dan sprake van een boodschap over de wereld waarin we leven of soms over een nog niet bestaande wereld.

FOTOGRAAF MACHIEL ZWARTS

Machiel Zwarts fotografeert een wereld die we niet kennen. Een wereld die abstract is en tegelijkertijd de bouwstenen van ons leven bevatten. Zwarts is een gepensioneerd neuroloog/neurowetenschapper en de natuur is altijd één van zijn fascinaties geweest. Dit en de toegenomen ‘vrije tijd’ en zijn attitude van onderzoeker leidden tot een nieuwe uitdaging in zijn verdere fotografische verkenning. Nu niet meer de natuur die we dagelijks kunnen aanschouwen -alhoewel hij dat nog steeds zeer de moeite waard vindt- maar de natuur die we zonder hulpmiddelen niet kunnen zien, de microscopisch kleine wereld. De microfotografie is zijn nieuwe onderzoeksgebied.

Kijken door een microscoop opent een nieuwe wereld. Vroeger, op mijn middelbare school zat ik vaak te hannesen om het preparaat netjes op het objectglaasje te krijgen, laat staan een goede scherpe afbeelding te krijgen die ik netjes in mijn biologie schrift moest tekenen. Gelukkig werd ik er wel wat handiger in, maar wat Machiel ziet, heb ik nog nooit gezien.

Vandaag staat er in de weekendkatern wetenschap (en ART) van de NRC een mooi artikel over zijn microfotografie. Het is veel meer dan techniek. Machiel Zwarts benadert zijn fotografie dan ook veel meer vanuit de fascinatie van het beeld, wat de betekenis kan zijn. Een landschapsfotograaf benadert het landschap fotografisch ook vanuit de betekenis die er voor hem of haar is. Voor de een zal dat de esthetiek van het landschap zijn, voor een ander de betekenis van het landschap in relatie tot de mens en weer iemand anders focust wellicht op het landschap vanwege de klimaatveranderingen of de milieuproblematiek.

Zo ook Machiel Zwarts die een nieuwe wereld vol verbeelding opent voor zijn fotovolgers. Ja, natuurlijk is er ook esthetiek, maar de verwondering en de verbeelding reikt veel verder. De ene keer toont hij het sprookje van een lieflijke wereld, een andere keer lijkt hij de tragedie van de naderende apocalyp te verbeelden. Dat is het mooie van zijn fotografie, je kunt verwonderd raken door wat je ziet, in een bepaalde stemming geraken of in je verbeelding tot allerlei ‘verhalen’ gebracht worden.

In dit jaar bracht hij een imposant koffietafelboek uit met zijn microfoto’s. Ga naar zijn website om te kijken (of het boek te kopen). Veel plezier ermee.