De eerste keer dat ik werk van Francesca Woodman zag, zo’n 7 jaar geleden, was ik meteen verkocht en zeker toen ik haar biografie had gelezen. Een jong meisje, nog amper twaalf, begon haar ontdekkingstocht door de puberteit vast te leggen met foto’s. Haar ouders, beiden kunstenaar, hebben haar hiertoe waarschijnlijk gestimuleerd. Haar groei naar volwassenheid, met name op het mentale niveau, wordt in haar foto’s zichtbaar. Welhaast onbegrijpelijk dat zo’n jonge vrouw in staat was tot een dergelijke krachtige beeldtaal. Nog onbegrijpelijker het gegeven dat ze op zeer jonge leeftijd het leven verliet. Ze stierf op 22 jarige leeftijd.
Voor een presentatie voor de Fotobond maakte ik 2 jaar geleden een korte impressie van haar werk. De korte film is op Youtube te vinden.
hai, wat een geweldig, indrukwekkend talent. Wat had ik haar graag willen volgen in haar ontwikkeling. Helaas is dat haar niet gegund.