participatie!

Fotograaf Frans Smets heeft de afgelopen jaren gewerkt aan een bijzonder project. Het leven van alledag van Renée, een jonge vrouw die door spasmen in haar bewegingsvrijheid beperkt is. Frans toont in zijn foto’s, die vorig jaar bekroond zijn met een nominatie voor de bondsmeesterklasse, de kracht van Renée ondanks haar handicap. Zijn expositie in het VIECURI ziekenhuis/revalidatie-afdeling in Venlo is nog tot eind oktober 2015 te bekijken.

Ik ben geen kunstenaar; ik ben fotograaf

Op mijn slenterweek door Arles, de eerste volle week van juli tijdens de opening van het fotofestival, trof ik per toeval deze situatie aan.

Een heer op leeftijd, met nog een flinke wilde kuif poserend voor een grote vooroorlogse platencamera met twee fotografen. Vast studenten of jonge beroeps die het weekje Arles aangrepen om in het fraaie ochtendlicht (want dat licht is echt Arles-licht) een aantal portretten te maken. Op de achtergrond een ‘homeless person’; verder geen pottenkijkers. Om de hoek stond een soort iglo in de schaduw van het kerkje; de natte donkere kamer. Het ging er super serieus aan toe. Nadat de twee fotografen de plaat in de tent hadden ontwikkeld bleek al snel wie de leiding had. De wat oudere heer was de meester en model tegelijkertijd. Ik stelde me voor en vertelde dat ik uit Nederland kwam en vroeg of ze aan een opdracht of zoiets werkte. Nee gewoon omdat het leuk is om in Arles te fotograferen; heerlijke temperatuur, mooie plekjes. Liefhebbers pur sang dus. Een jong paartje sloot zich aan en de jongeman zei dat hij het wel heel kunstig vond wat ze deden. Hij betitelde de heer als kunstenaar. Waarop deze belerend doch uiterst vriendelijk reageerde met de woorden “ik ben geen kunstenaar, ik ben fotograaf”. Hij vervolgde dat hij in de meest dramatische omstandigheden had gefotografeerd, verschillende keren (4x) door World Press was uitverkoren, en dat hij er trots op was iets van de wereld te hebben laten zien aan anderen die niet in de gelegenheid waren om daar te zijn. Zijn naam zei me op dat moment niets (shame) maar nadat ik later via wat googelen kennis had gemaakt met het uitgebreide oeuvre begreep ik zijn uitspraak voor meer dan 100%. Overigens wil dat volgens mij niet zeggen dat er geen kunstenaars zijn onder fotografen. In hoeverre journalistieke fotografie, documentaire fotografie of oorlogsfotografie opgenomen in de wereld van musea en galleries tot kunst verheven moet worden was Don McCullin (1935) heel absoluut. Niet dus! Voor als je meer wilt weten over Don McCullin klik hier.
Tenslotte heb ik me toch ook even verstaan met de man op de achtergrond. Ook hij was bereid om voor mijn lens te poseren; in zijn volle glorie. Twee mooie mannen, ieder met een eigen leven.

DATA RUSH

Noorderlicht
Fotomanifestatie 2015

Data Rush

23 aug – 11
okt 2015

Van 23
augustus t/m 11 oktober keert Noorderlicht terug naar de oude Suikerfabriek in
Groningen voor de 22e Noorderlicht Internationale Fotomanifestatie 2015.

In 2009 maakte ik het boekje PINOKKIO147 over
een internetcontact. De foto’s gemaakt in het park El Retiro waren er het
eerst; het verhaal volgde. In dit geval een klein menselijk drama dat data rush.
Overigens ga ik komende week zeker naar Noorderlicht. Op de website zie ik heel
verrassende uitwerkingen van het thema en dat is al meer dan de moeite van de
reis naar Groningen. Bovendien … er gaat niets boven Groningen.

WET en GEBOUWEN fotograferen

Beperking
panoramavrijheid door EU-parlement naar de prullenbak verwezen

Op 16 juni laatstleden heeft de Commissie JURI van het
Europees Parlement laten weten dat het beginsel dat naar haar mening
voorafgaande toestemming van de auteur van een werk bij publicatie is vereist,
noodzakelijk blijft voor commercieel gebruik van zijn werken die zich in de
openbare ruimte bevinden. Dit kan het geval zijn wanneer een auteur een foto-
of filmopname maakt van een plein in een stad, waarop auteursrechtelijk
beschermde werken te zien zijn en deze opname daaropvolgend wordt gepubliceerd.

Belangrijk voor professionals en vrijetijdsfotografen die hun foto’s publiceren en anderszins openbaar maken of aan derden leveren.

VERDER LEZEN kijk op de publicatie van photoNmagazine.eu

BERICHT UIT SOFIA

Een weekje geleden kreeg ik het volgende berichtje in mijn mailbox:
Hallo Peter,
je werk spreekt me aan – niet bepaald een zucht en een scheet ;)!!
Kijk ook eens op mijn website, indien je dat leuk vindt.
Was getekend Groet uit Sofia, Marcel Fens.

Een beetje gevleid maar vooral ook nieuwsgierig, -Nederlandse naam, adres Sofia kom je ook niet elke dag tegen-, klikte ik op de bijgevoegde URL: marcelfens.com
Een prachtig vormgegeven openingspagina met steeds slide een andere panoramafoto. Veel info en veel fotografie. Marcel leeft en werkt sinds 2008 in Sofia, fotografeert voor verschillende instellingen en heeft natuur en dieren alsmede historie op zijn lijstje van aandachtspunten staan. Zijn fotografie staat in hoog aanzien en hij heeft verschillende onderscheidingen ontvangen voor zijn foto’s. Je mag hem een toonaangevende fotograaf in Bulgarije noemen. Wat verder lezend kwam ik ook tegen dat deze van huis uit Nederlandse historicus ook reizen naar Griekenland organiseert vanuit Nederland met volledige begeleiding. Misschien wel iets om te doen en niet alleen om de Griekse economie een klein oppeppertje te geven.

Dit kun je o.a. lezen op zijn site:

Marcel Fens is een Nederlandse professionele fotograaf en
klassiek historicus, die sinds 2008 in Sofia woont. Hij is beroemd in Bulgarije
als fotograaf van straatdieren. Marcel reist heel veel. Hij is in exact 65
verschillende landen geweest. De laatste jaren gaat hij met name vaak naar
Griekenland. Marcel gaat fotoreizen organiseren in Noord Griekenland, die hij
persoonlijk gaat begeleiden. Hij brengt je op fotogenieke plekken die barsten
van de oude Griekse en Romeinse beschavingen.

Data 2015: 4 juli t/m 11 juli, 11
juli t/m 18 juli, 3 oktober t/m 10 oktober, 10 oktober t/m 17 oktober

Prijs: Euro 1.395,- *per persoon
[Korting indien 2 personen op 1 kamer (kan dubbel bed zijn): Euro 225,- per 2
personen]. Prijs is inclusief retourvlucht, rondreis met (mini) bus,
hotelovernachtingen op basis van logies en ontbijt, ferry naar en van Thasos,
alle entreegelden voor de sites en mijn persoonlijke begeleiding.

Interesse kijk dan op zijn site


Willem van den Hoed

Kunstenaar en fotograaf Willem van den Hoed gaf afgelopen zaterdag (2.5.2015) een geweldige lezing over zijn werk. Bouwplaatsen was de titel van de ruim anderhalf uur durend verhaal uiteraard volop gelardeerd met fotowerk en films.
Ik maakte kennis met het werk van Willem van den Hoed in 2013 tijdens de expositie in museum Valkhof (Nijmegen) onder de titel PHOTOGRAPHY EXTENDED. Fotografie waarbij de enscenering een grote rol speelt bij het creëren van een eigen werkelijkheid.
Dat is ook wat Willem doet; een niet bestaande wereld tot een eigen werkelijkheid maken die je zelfs voor waar aan kunt gaan nemen. Hotelkamers waar het exterieur en het interieur samen gaan in volledige harmonie zowel qua inhoud als vorm. De straat in Parijs én de hotelkamer: ze bestaan! Althans in de wereld van Willem. Honderden, misschien wel duizend foto’s waren voor Willem nodig om deze wereld te scheppen.

foto Willem van den Hoed

Het zijn ook juist die hotelkamers waarmee hij in de eerste decennium van deze eeuw doorbrak. Maar dat hij niet op zijn lauweren gaat rusten blijkt uit zijn werk daarna. De bijzonder vorm van fotografie die hij voor de hotelkamers toepaste kenmerkt ook zijn huidige werk waarin hij steeds meer multimedia technieken hanteert. Zijn perfectionistische attitude én zijn kennis van zaken als voormalig architect maakt dat hij bouwwerken tot een visueel feest maakt dat steeds opnieuw verrast door de invalshoeken van waaruit hij werkt. Niet de manipulatie als doel maar als middel om een eigenzinnige futuristische wereld te scheppen waardoor beschouwers uitgedaagd worden na te denken over het wonen en werken op onze aarde. In zijn fotografie is de mens feitelijk vaak afwezig maar desalniettemin ademen zijn foto’s een vertrouwde menselijke warmte.
Zijn uitgekiende composities bestaan uit honderden detailfoto’s die later volledig tot een kloppend totaalbeeld worden samengesteld. Elke vierkante millimeter is het werk van de fotograaf. De foto lijkt gemaakt in een split second; de waarheid is dat weken, zo niet maanden werk er aan ten grondslag liggen.

We probeerden reeds in 2014 Willem een lezing aan de Bondsmeesters te laten verzorgen maar omdat hij leeft en werkt in Seoel was daarvoor toen geen geschikt moment te vinden. Nu wel, al moet er bij gezegd worden dat hij daarvoor bepaalde afspraken moest verzetten. Dat genereuze gebaar typeert hem wat mij betreft. Een geweldig kunstenaar en mens die van zijn liefde voor fotografie zijn werk heeft gemaakt. Dat de BMK-ers hebben genoten van zijn lezing bleek na afloop uit de vele positieve reacties en nu nog, een paar dagen na de lezing, krijg ik mailtjes waarin zijn lezing wordt geprezen! Kijk zijn website! En voor een prachtige impressie van één van zijn huidige projecten (HILTON bij SCHIPHOL) klik hier.

Annegien van Doorn


Annegien van Doorn ontmoette ik een jaar of vijf geleden bij een presentatie van haar werk voor de bondsmeesters van de Fotobond. Een vlotte jonge vrouw, afgestudeerd aan de St Joost in Breda en vervolgens nog via een stipendium twee jaar in Barcelona gestudeerd. Haar werk viel en valt op door een zekere eigenzinnigheid, ideeën omtrent humor en relativiteit. Sinds die tijd ‘volg ik haar’. Ik sta op haar maillist en krijg regelmatig nieuws van haar. Dit keer over een expositie in the Museum of New Art in Detroit. Ik neem niet aan dat ze verwacht dat ik daar naar toe ga maar ik vind het wel leuk om in het digitale museum rond te neuzen en opnieuw ook maar weer eens op haar site te kijken. Moet u ook doen; tenminste als u houdt van conceptuele fotografie.
Kijk op de site van Annegien van Doorn
Voor een PDFje BEELDVERHAAL over haar werk klik hier

TOP! 2015 brengt TIEN NIEUWE BONDSMEESTERS

Afgelopen zaterdag (7 maart 2015) was de ballotage van de BondsMeesterKlasse (BMK). Het predicaat BMK is in kwalitatieve zin de hoogste
onderscheiding die binnen de Fotobond behaald kan worden. De BMK werd in 1959 in het leven geroepen om
een platform te bieden aan topfotografen die binnen hun club een onvoldoende
klankbord vonden. Alhoewel de fotografen die in de afgelopen jaren het predicaat BMK behaalden meestal
geen professionals waren, lag het veronderstelde niveau wel enigszins in lijn hiermee.Een portfolio dat gejureerd wordt, bestaat uit minimaal
12 foto’s.
Het geaccepteerde portfolio voldoet aan de volgende aspecten:
* is de fotografische uitwerking zijn van een idee of een
concept;
* laat een persoonlijke visie op het thema zien;
* de uitwerking heeft een eigen stijl of handschrift;
* is een oorspronkelijke of originele uitwerking;
* getuigt van een beeldtaal die aansluit bij de beeldtaal
en/of ontwikkelingen in de hedendaagse (semi-professionele) fotografie;
* de techniek en/of presentatie geeft uitdrukking aan de inhoud.

Er waren 57 inzendingen dit jaar en TIEN fotografen behaalden het prestigieuze predicaat!
De professionele jury bestond uit: Ruud Visschedijk (directeur Nederlands Fotomuseum Rotterdam), Carel van Hees (fotograaf), Cokkie Snoeij (galeriehoudster en jurylid Zilveren Camera), Rommert Boonstra (kunstenaar/fotograaf) en Karin Krijgsman (hoofd opleiding fotografie van de St Joost Academie, fotograaf en schrijft over kunst en fotografie)
Met dat predicaat op zak maken zij onbeperkt deel uit van de landelijke gespreksgroep van bondsmeesters.

De nieuwe bondsmeesters!
Frans Artz met een serie van een spelend én ontdekkend kind.
Bas Berkhout met een documentaire van de dagelijkse reizigers van de Amsterdamse IJ-Pont.
Joep Keij met een documentaire over bondage en SM. Een documentaire waarvoor de jury extra veel lof had vanwege het integere karakter van de serie.
Met toestemming van Joep hierna een van de foto’s.
foto Joep Keij uit de serie COLLAR

Gerrit Korn met een persoonlijke en kunstzinnige, autonome serie over de wereldoorlog-een-linie nabij Ieper.
foto Gerrit Korn

Geert Leenders verraste de jury met een origineel vormgegeven boek waarbij de tegenoverliggende pagina’s steeds een tegenstelling of juist een gelijkenis laten zien.
Susan Leurs maakte een, volgens de jury, zeer krachtige documentaire reportage met als titel ‘in de schaduw van stemmen’. Ik laat Susan hier graag even aan het woord en plaats met toestemming van haar één van de foto’s uit de serie.
foto Susan Leurs. Zij schrijft het volgende voor deze blog:
Gedurende 2 jaar heb ik de leefwereld van mijn broer Erik verbeeld. Hij lijdt aan paranoïde schizofrenie, doordat dit gepaard met met chronische psychosen hoort hij de hele dag door negatieve stemmen (in meerdere of mindere mate). Ik ben ontzettend trots op hem omdat hij in deze verstoorde werkelijkheid zijn weg heeft gevonden om er mee om te gaan. Waar ik op hoopte was dat het maken van de serie positief zou bijdragen aan zijn zelfbeeld maar ook hem de boodschap mee te geven dat hij mag zijn wie hij is. Hij heeft door het maken van de serie nieuwe inzichten gekregen en het heeft hem sterker gemaakt.

Verder wilde ik meer openheid aan de buitenwereld geven door mensen een idee te geven hoe de wereld uitziet die voor hem werkelijkheid is.

De serie is gedurende 3 maanden geëxposeerd in Centre Ceramique (Maastricht) als onderdeel van de expositie “Nieuwe oogst”. Ontzettend mooi om te ervaren hoe verschillend mensen naar de serie keken.
Hans Neinhuis behaalde het predicaat met een hele persoonlijke gevoelige serie. De serie toont plekken gevuld met licht en schaduw in parken waarmee de stemming en gevoel van de fotograaf wordt verbeeld.
Petra van der Put met de serie Saudade. Petra werkt samen met meisjes, die vanwege uiteenlopende en persoonlijke omstandigheden vastlopen in hun leven, aan een fotoproject. Met het fotograferen worden gevoelens omgezet in beeldtaal en de foto’s zijn dan het uitgangspunt tot verdere gesprekken. Petra heeft de meisjes steeds gefotografeerd met voor hen waardevolle of bijzondere attributen. Ik heb de betekenis van Saudade opgezocht: de mengeling van gevoelens t.a.v. verlies, gemis, afstand en liefde.
Foto Petra van der Put uit de serie Saudade
Anne-Marie Vermaat werd bondsmeester met een serie over de oefening voorafgaande aan Koningsdag van de bereden politie.
Ineke Vijn maakte het beeldboek ‘shelter from the storm’. Een boek dat meer vragen stelt dan antwoorden geeft. Als dat gebeurt wordt fotografie spannend en dat is hier zeker het geval: intrigerend!

Naast deze 10 nieuwe bondsmeesters heeft de jury ook 14 personen genomineerd tot kandidaat. Een kandidaat kan twee jaar deelnemen aan de landelijke gespreksgroep van bondsmeesters. Het zijn Jan Donders. Carla van Gaalen, Yolanda Geldof, Gerda Hanemaaijer, Henk Langerak, Rob Langhorst, Willem Melching, John Moest, Nagy Istvan, Cobi Neeft, Diana Putters, Dannie Struijff, Jan Tito en Ton Wolswijk.

EXPOSITIE WIM PETERS

Ton van Vroonhoven schrijft op de website van FK de
Liemers (Zevenaar) over de opening van de expositie van kunstenaar/fotograaf
Wim Peters:

still life [legs] foto Wim Peters

Onder grote belangstelling is zondag 22 februari in
Galerie 21 in Bredevoort de expositie “Van beeld naar werkelijkheid” geopend.
Onder deze titel exposeert Wim Peters – fotograaf, beeldend kunstenaar en lid
van fotokring De Liemers – recent werk.

Volop aandacht voor “Time shift”

De
expositie werd geopend door Peter van Tuijl – fotograaf, bondsmentor en
fotobespreker – die veel waardering had voor het werk van Wim. Hij refereerde
aan de hand van andere tentoonstellingen die gelijktijdig in Galerie 21
gehouden worden aan de verschillende intenties die een fotograaf kan hebben.
Hij noemde de wereld van het idee, van de schoonheid en van de werkelijkheid en
plaatste het werk van Wim Peters in een vierde categorie, de wereld van de
droom. Volgens Van Tuijl maakt de Zevenaarse kunstenaar werk dat in de
professionele en de amateurwereld verder niet gemaakt wordt. Wim Peters is voor
hem de grootste fotografisch surrealist.
Het werk heeft een grote beeldende kracht, kent veel symboliek en geeft pas na
lang bekijken wat van zijn geheimen prijs. Wim maakt kunstwerken die opgebouwd
zijn uit fotografische elementen, maar zijn manier van werken is heel anders
dan het maken van een foto. De beelden ontstaan in zijn hoofd en hij zoekt er
de geëigende middelen bij om ze te verwezenlijken. Dat leidt tot
indrukwekkende, eigentijdse en nooit helemaal te doorgronden beelden.
Een belangrijk onderdeel van de tentoonstelling, die nog tot 19 april in
Bredevoort te zien is, is de indrukwekkende en ook complexe serie “Time shift”
die Wim maakte naar aanleiding van een ingrijpende gebeurtenis die hemzelf is
overkomen. De begeleidende tekst maakt duidelijk dat in de door Wim
samengestelde beelden flarden van realiteit, verbeelding, gevoel, duisternis en
licht door elkaar spelen.Zie voor meer informatie de website van de galerie. De
beelden van onder andere “Time shift” zijn te bekijken op de website van Wim
Peters.