Gisteren een aantal foto’s van Stephanie Sinclair in de Volkskrant. Kindbruiden, meisjes van nog geen tien uitgehuwelijkt aan mannen van 40 jaar of ouder. Dit meisje is 8 jaar, haar man is meer dan 40! Het gezicht van het meisje zegt me genoeg. Er gebeuren onbegrijpelijke dingen in de wereld. We maken ons terecht druk om pedofielen die het niet laten bij kijken alleen. Kinderen uithuwelijken mag ook niet maar in die cultuur moet het kennelijk kunnen. Eén van mijn kleinzonen wordt morgen acht. Hij speelt met Lego, kan al redelijk lezen, met de tafel van 9 heeft hij nog wat moeite, spelen kan hij als de beste met zijn vriendjes. Hij heeft ook een vriendinnetje, zegt hij. Waar hij later mee gaat trouwen. Heerlijk die jongen, kan lekker dromen, dat gun ik hem van harte. Mijn oudste kleindochter is net 14 jaar, 3 Havo maar nog een kind. Ze kwebbelt over van alles en nog wat met haar vriendinnen. Een vriendje heeft ze volgens mij nog niet. Over trouwen maakt ze zich geen zorgen, hoeft ook niet, komt wel. De meeste kinderen zijn gelukkig gelukkig. Was dat overal maar zo. Kijk naar de gezichten op deze foto en je weet dat Stephanie Sinclair een verschrikkelijk drama in beeld brengt. Hulde aan haar, die het lef heeft om dit soort dingen aan de kaak te stellen. Was Lewis Hine de fotograaf die door zijn foto’s van kinderarbeid bewerkstelligde dat kinderarbeid verboden werd, laat Sinclair de fotografe zijn die dit soort tenhemelschreiende zaken laat verbieden. Dat niet alleen mijn kleinkinderen gelukkig worden.
hou niet van heftige uitspraken, maar krijg steeds meer begrip voor mensen die over achterlijke culturen spreken