Gisteren was het 40 jaar geleden dat Elvis stierf. Lyrische teksten met fantastische beelden in de documentaires op TV en prachtige songs op de radio. Vandaag werd nog eens flink uitgepakt in de kranten, in ieder geval in de Volkskrant. Elvis was een man die sterk tot de verbeelding sprak en nog spreekt. Plots moest ik denken aan ‘mijn Elvis’. Tijdens de Mustang Meeting in Didam in 2006 ontmoette ik hem. In vol ornaat, de King. Het meisje werd aangereikt door moeder. Ze moet gedacht hebben ‘ik hield van Elvis, iedereen hield van Elvis dus mijn dochter houdt van Elvis. Niets bleek minder waar, hoe hij ook zijn best deed. Misschien heeft het kind, nu een flinke puber waarschijnlijk, er wel een beetje spijt van want ook huidige pubers lopen nog steeds warm voor de rockheld uit mijn jonge jaren.
[foto’s peter van tuijl 17 – 9 -2006]
Overingens kon ik deze Elvis verleiden om mee te gaan naar King’s Place, een Elvismuseum in Doesburg. Eigenaar Casey van Doorn runde ook een café ter plekke en zijn privé collectie vormde de basis voor zijn museum. Eind 2015 bleek het museum niet meer rendabel en sloot van Doorn de tent. All what remains is de herinnering. Het lot van alles en nog wat, zelfs van helden zoals King Elvis!