Simon en zijn Brexit

Aanstaande donderdag is het zover. Yes or No, that is the question. En het houdt niet enkel de Engelsen bezig. Simon heeft zijn eigen Brexit. Ik ontmoet hem aan de boulevard in Vlissingen. Met zijn eenvoudige HP 5 Mb, -waar vind je ze nog-, turend in de richting van de zee. “Hoi, ik ben Peter; wat fotografeer je”? “Zeemeeuwen, op dit moment ben ik gek op vogels en bloemen.” Ik vertel hem dat ik meer met de mensenfotografie heb. Hij lacht zijn lach waardoor zijn enigszins afgesleten wat gelige tanden ontbloot worden. Zijn rimpelig leerachtig gezicht verraadt het buiten leven en het Rod Steward-achtig stemgeluid wellicht zijn rook en drankgewoonten. Zowel zijn saffie als het blikje bier bevestigen mijn indruk. Maar wat is waarheid, zo blijkt als Simon me vertelt dat hij stik zenuwachtig is en daarom zijn eerste biertje weer drinkt sinds jaren. “Ik moet naar een verjaarfeestje, maar dat is niks voor mij. Laat mij maar lekker in mijn eentje langs de kust foto’s maken. Of, een bezoekje aan het graf van mijn moeder, daar voel ik mee meer op mijn gemak. Laatst heb ik op ‘vlissingengekiekt’ nog een mooie foto gepost van de bloemen die ik op mijn moeders graf heb gezet.” Op mijn vraag of hij een ‘echte’ vlissingenaar is vertelt Simon dat hij met zijn ouders is geëmigreerd vanuit Engeland toen hij 15 was. Hij woonde iets ten Noorden van Dover. “Na een jaar of vijf ben ik teruggegaan. Het wilde leven in én de wilde vaart. De zee trekt, daar voel ik me thuis. Hoe ruiger hoe beter wat mij betreft. Als het hier stormt kun je me vinden bij de Kazematten; daar kan het dan flink spoken. Ik ben daarna nog een keer op een neer geweest; een jaar of 7 naar Nederland en toen weer 5 jaar in Engeland. Op dit moment ben ik hier alweer 13 jaar en Vlissingen is helemaal mijn stad. Hier ga ik niet meer weg. Ik hou van deze stad;l het is voor mij de beste plek die er is.” De donkere lucht vanuit het Westen belooft niet veel goeds en na de eerste druppels nemen we afscheid. “Misschien tot volgende week”, zeg ik. “Okay, see you”
Een Brexit wel of niet, Simon blijft hier aan wal, dat is duidelijk!