Categorie: fotografie

Recent zijn de prijswinnaars van LENSCULTURE straatfotografie bekend gemaakt.
Met de 1e prijs in de series ging de Belgische fotograaf Hakan Simsek met de serie ‘buiten adem’ aan de haal.

foto Hakan Simsek (be)

Kijk hier naar de volledige uitslag.

Ilona Swinkels abonneerde zich op de blog. Niet zomaar want ze stuurde met het verzoek ook nog een korte interessante video van haar hand mee. Ik vind het zeer de moeite waard en wil het graag op deze blog delen met anderen. Uiteraard na toestemming van Ilona!

still uit de video Loneley Wishes van Ilona Swinkels

Je kunt ook een kijkje op haar site nemen. Heartensefotografie runt ze samen met haar partner Edwin Hoek

Fototattoos op de body: een bedenksel van wie anders dan fotoverzamelaar Erik Kessels. Dit een nog veel meer op de ‘playground van Unseen’. Ter lering en vermaak waar de fotografie als een kinderspel voor volwassenen werd gepresenteerd. Daar ging het met name om het ervaren, minder om het kijken. Foto’s in schilderijtjes op een meter of 6 afstand met een knoeperharde bal aan diggelen gooien. Als dat lukte ging je met de netjes in plastic gesealde trofee naar huis.
Ik kwam een gerenommeerde fotografe tegen, nee ik noem geen namen, die het allemaal maar niks vond. Zelfs de twee grote hallen met ‘echte’ fotografie waren volgens haar maar kunstjes. Toegegeven het klassieke fotobeeld was in de minderheid maar zeker wel aanwezig. Ik heb flink wat namen genoteerd van fotografen waarnaar ik bij de coaching/begeleiding en mentoraten zou kunnen verwijzen. Met gemak kwam ik tot twintig die klassiek werk maken weliswaar met een vleug vernieuwing. Anderen, wellicht wel meer dan de helft, hanteren een beeldtaal en een techniek die voor kort in fotografieland nauwelijks voorkwamen. Er lijkt zich een specifieke en nieuwe grammatica binnen de fotografie te ontwikkelen. Ik denk dat dit mede ingegeven wordt door de hedendaagse digitale mogelijkheden. Maar de inhoud van het werk lijkt ook een afspiegeling van wat er in onze huidige samenleving speelt. Kunst als brenger van de identiteit van het leven. Gelukkig, -ik zeg het toch maar-, blijkt dat er naast deze nieuwe kunstfotografie plaats blijft voor de meer klassieke vorm waarin plaats, tijd en gebeurtenis een rol speelt. Ook daardoor wordt, wellicht meer vanuit de wereld zelf dan vanuit de kunstenaar, getoond hoe onze wereld in de vroeg-eenentwintigste eeuw eruit ziet en verder gestalte krijgt.


[foto’s in PHOTO PLEASURE PALACE door Peter van Tuijl/23-9-2017]

Unseen Dummy Award

The Unseen Dummy Award is a collaboration between Unseen, Lecturis and Wilco Art

Books aimed at showcasing the work of exceptional artists and designers from around the world, and to give them a chance to realise and publish their photobook dummy. Malgorzata Stankiewic won the Unseen Dummy Award 2017; her book, Cry of an Echo, will be published by Lecturis and presented at Unseen Amsterdam in 2018.

Volgend jaar 2018 is UNSEEN van 21 – 23 september.
De editie van 2017 werd zondag j.l. afgesloten met meer dan 24.000 bezoekers.
Unseen … het nieuwe Paris Photo?

19 augustus is de internationale dag van de fotografie. Niet helemaal willekeurig gekozen maar voor de verklaring daarvoor moeten we wel een flink eind terug in de geschiedenis namelijk de aankondiging van de Daguerreotype in 1837. Fotografen werden vandaag in het bijzonder uitgenodigd om foto’s te maken. Een overbodige oproep lijkt me als je weet dat er dagelijks een bijna onmetelijke hoeveelheid foto’s, namelijk 2,4 miljard, gemaakt worden. Ik heb gisteren geen foto gemaakt. Althans in de strikte zin van het woord. Wat ik wel heb gedaan is een foto uit mijn oude analoge doos voor de dag heb getoverd. Op 19 augustus 1995 maakte ik een stel foto’s van Benedictijnen monniken die zich aan de Zuidkust van Bretagne te goed deden aan een zwempartijtje. Fotograferend in een klein Bretons dorpje kwam ik een grote groep monniken tegen, in optocht, als ware een stoet. Ze op geringe afstand volgend, bracht me na pakweg drie kilometer naar een rotsige kust. Zonder enige gêne ontdeden ze zich van hun pijen, overhemd en ander ondergoed. Het was een gemêleerd gezelschap wat leeftijd betreft. Één monnik sprong eruit. Ik schatte de man al dicht tegen de 80. Hij werd voor mij de centrale figuur in foto’s. Gisteren moest ik er weer aan denken. Uit mijn negatieven archief bleek warempel ook nog eens de exacte datum; 22 jaar na dato. De herinnering is nog steeds levend. Dankzij de fotografie!

Daar doe je het onder andere ook voor ……
Een mooie recensie over een lezing over straatfotografie in Emmen afgelopen maandag.
Voor wie het lezen wil
http://www.fotofunemmen.nl/category/nieuws



some streetpictures in alicante april2017

Tot nu toe [25 oktober 2016] heb ik de crowdfunding voor HUIS & HABITAT gedeeld met directe relatie; familie,(foto)vrienden en kennissen. Dat heeft naast mijn eigen investering al voor een mooie basis voor het project gelegd. Voor de laatste 30% doe ik een beroep op degenen die mij kennen in ‘netwerkverband’. Voor verdere informatie en de meest recente stand van zaken kunt u even kijken op mijn website.

Hopelijk raakt u geïnteresseerd in HUIS & HABITAT en reageert u positief op mijn verzoek. Klik hier voor verdere informatie.

Volgens auteur, verzamelaar, fotograaf, artdirector Erik Kessels moet je van het falen je handelsmerk maken. Zijn boekje ‘Meesterlijke Missers’ van net 10 euro lees je uit in een vloek en een zucht. Maar dan begint het pas.De koppen uit het boekje en de dik gedrukte zinnen achtervolgen me al een paar weken. Wat moet ik met ‘lap de regels aan je laars’. Welke regels? De regels met grote R of mijn eigen regels. Dat is soms nog moeilijker. Ga inspirerend op je bek, volgens Kessels, of hulde aan de mislukking. De tekst leest heerlijk weg en de fraaie mislukte foto’s tussendoor maken dat je af en toe grijnzend dan wel schaterlachend de bladzijde verder slaat. Maak fouten elke dag….. het is minder eenvoudig dan je denkt. Bewust fouten maken is tegennatuurlijk maar opent wel nieuwe wegen. Ik ga graag uit van een concept maar door dit boekje ben ik een middagje gaan fotograferen zonder doel en zonder verwachtingen. De volgende foto is er een van. Ik ben het met je eens: niet aanbevelenswaardig maar het boekje wel. Uitgegeven bij LANNOO.
ISBN 978 94 014 3484 3
mijn meesterlijke misser van 15 oktober 2016…… hidden faces

Ik hou van jou is de titel van een collectie foto’s waar kunstenaar/fotograaf Hubert van Liefland sinds februari 2015 aan werkt. Hubert is lid van het fotocollectief F10. Gisteren hadden we weer een bijeenkomst. Hubert was een beetje boos en depressed. Hij moest verkassen met zijn atelier/studio en had al zijn spulletjes al klaar gezet voor de verhuizing. Spulletjes zoals oude maskers in de jaren verzamelt of zelf gemaakt, flarden papier met een bepaalde textuur, objecten die gevonden waren. Spulletjes die hij gebruikte in zijn fotografie; zijn installaties die hij vervolgens fotografeert vaak met zichzelf in een bepaalde rol. Helaas, de beheerder van het appartement waar de studio gehuisvest was dacht Hubert een handje te helpen door al ‘die rotzooi’ alvast maar naar de stort te brengen. Het vervolg laat zich niet moeilijk raden. Jarenlange verzameling weg. Hubert heeft zichzelf als een nobody verbeeld; alles kwijt. Identiteit weg?
Voor wie kijken wil naar zijn werk, want dat is er gelukkig nog wel: www.hubertvanliefland.nl
Met de moed der wanhoop én de ondersteuning van de mede-F10 van het fotocollectief zal Hubert ongetwijfeld zijn draai in zijn nieuwe atelier/studio wel weer vinden, met en zonder maskers en met wel of geen andere snippers uit het verleden.

Hubert presenteert een foto; de zonnestralen die op het werk vallen zijn ongetwijfeld een voorbode voor weer een geslaagde toekomst in het nieuwe atelier. [samengestelde foto peter van tuijl]

Gisteren 5 maart werden ruim 40 fotografen in het Nederlands Fotomuseum te Rotterdam geballoteerd voor het predicaat Bondsmeester of Kandidaat Bondsmeester van het centrum voor Vrijetijdsfotografie (Fotobond). Om het predicaat te behalen moet een fotograaf een portfolio/samenhangende collectie van minimaal 12 foto’s voorleggen aan een professionele jury, professionals uit de wereld van de fotografie.
Rosa
Verhoeven fotograaf/docent, Katharina
Pöhlmann fotograaf, Marieke
Wiegel hoofd afdeling presentaties Nederlands Fotomuseum Rotterdam, Karin
Krijgsman fotograaf, studieleider van de afdeling fotografie aan AKV Sint Joost
in Breda en Otto Snoek
fotograaf.
Het predicaat BMK werd door de jury toegekend aan Jan Donders [mudrun defensie], Wim Koerts[liefde en warmte], Marcel van der
Looij [wedstrijdbeleving], Frans Smets [mijn dagbesteding], Theo van Vliet [bodybuilders thuis]. Hieronder steeds 1 foto uit hun collectie.

Jan: mudrun defensie

Wim: warmte en liefde
Marcel: sportbeleving
Frans: mijn dagbestedingTheo: Bodybuilders thuis

Van harte proficiat met het behalen van dit predicaat. Voor meer informatie over de Bondsmeester klik hier.

Het predicaat kandidaat-BMK wordt verstrekt voor de tijdsduur van twee jaar. De verwachting is dat een kandidaat het volledige predicaat binnen deze termijn kan behalen.
Kandidaat-BMK werden:Johanna Blankenstein, Willy Bomert, Rinse
Dijkstra, Maria Kemps-Thoonsen, Els van der Kolk, Colette Lukassen, Ger
Middelkoop, Cobi Neeft, Jaap Peeman [was reeds BMK], Nol Ploegmakers, Jan Tito,
Ton Wolswijk. Ook van harte geluk gewenst met dit mooie resultaat!!
Ook van hen hieronder één foto uit hun collectie.
Johanna: op weg naar het einde

Willy:oer

Rinse: limohoeve

Maria: breekbaar bestaan

Els: one photo

Colette: oorlogsgetuigen

Ger: Dirk-Jan

Cobi: Pastoria

Jaap: echt thuis

Nol: zt

Jan: op de gang

Ton: zt

Een week geleden maakte iemand een foto van me met een polaroid van Fujifilm. Het portret was niet wat maar dat lag niet aan de fotograaf noch aan de camera. Wat een leuk dingetje. Je kunt er ook nog wel wat mee instellen. Wat er uit komt komt eruit. Had ik maar een beetje donkerder gezet … ja dat kan. Of juist een trapje (of twee) lichter; ook dat kan. Dubbelopnamen kan ook maar aan zulk artistieke hoogstandjes heb ik me nog niet gewaagd. Flitsen automatisch of niet. O ja, en als je op pakweg 30 cm wilt fotograferen kan dat ook nog: macro dus! Verder is het toch wel een beetje afwachten. Het voelde bij de eerste opnamen vanmiddag een beetje als vroeger met het Agfaboxje. Alleen toen duurde het een paar etmalen voordat je de foto’s van de fotograaf terug had. Nu, als je je vinger van de ontspanknop afhaalt zoomt het fotootje er al uit. Wel oppassen dat je je hand niet voor de gleuf houdt. Ik heb de foto (Fujifilm spreekt van film) meteen in mijn fototas gedaan en rustig laten ontwikkelen en thuis pas bekeken. Grappig, gelukkig had ik de wolkfoto op zijn donkerst gezet. Fotografie is spelen zei Corinne Noordenbos afgelopen vrijdag tijdens een masterclass. Zo voelde dit ook een beetje. Het is wel een stuk duurder (oh, daar komt de zuinige Hollander om de hoek kijken) dan het digitaaltje. Per foto (afmeting van ongeveer 6,2 x 4,6 cm) 75 eurocenten. Ben benieuwd waar dit allemaal toe leidt. Overigens de HEMA is de goedkoopste plek om zowel camera als films (2 packs à 10 foto’s) aan te schaffen.

Op mijn slenterweek door Arles, de eerste volle week van juli tijdens de opening van het fotofestival, trof ik per toeval deze situatie aan.

Een heer op leeftijd, met nog een flinke wilde kuif poserend voor een grote vooroorlogse platencamera met twee fotografen. Vast studenten of jonge beroeps die het weekje Arles aangrepen om in het fraaie ochtendlicht (want dat licht is echt Arles-licht) een aantal portretten te maken. Op de achtergrond een ‘homeless person’; verder geen pottenkijkers. Om de hoek stond een soort iglo in de schaduw van het kerkje; de natte donkere kamer. Het ging er super serieus aan toe. Nadat de twee fotografen de plaat in de tent hadden ontwikkeld bleek al snel wie de leiding had. De wat oudere heer was de meester en model tegelijkertijd. Ik stelde me voor en vertelde dat ik uit Nederland kwam en vroeg of ze aan een opdracht of zoiets werkte. Nee gewoon omdat het leuk is om in Arles te fotograferen; heerlijke temperatuur, mooie plekjes. Liefhebbers pur sang dus. Een jong paartje sloot zich aan en de jongeman zei dat hij het wel heel kunstig vond wat ze deden. Hij betitelde de heer als kunstenaar. Waarop deze belerend doch uiterst vriendelijk reageerde met de woorden “ik ben geen kunstenaar, ik ben fotograaf”. Hij vervolgde dat hij in de meest dramatische omstandigheden had gefotografeerd, verschillende keren (4x) door World Press was uitverkoren, en dat hij er trots op was iets van de wereld te hebben laten zien aan anderen die niet in de gelegenheid waren om daar te zijn. Zijn naam zei me op dat moment niets (shame) maar nadat ik later via wat googelen kennis had gemaakt met het uitgebreide oeuvre begreep ik zijn uitspraak voor meer dan 100%. Overigens wil dat volgens mij niet zeggen dat er geen kunstenaars zijn onder fotografen. In hoeverre journalistieke fotografie, documentaire fotografie of oorlogsfotografie opgenomen in de wereld van musea en galleries tot kunst verheven moet worden was Don McCullin (1935) heel absoluut. Niet dus! Voor als je meer wilt weten over Don McCullin klik hier.
Tenslotte heb ik me toch ook even verstaan met de man op de achtergrond. Ook hij was bereid om voor mijn lens te poseren; in zijn volle glorie. Twee mooie mannen, ieder met een eigen leven.

Klik hier voor een korte intro over het oudste en grootste (?) festival op het gebied van fotografie.

Een weekje geleden kreeg ik het volgende berichtje in mijn mailbox:
Hallo Peter,
je werk spreekt me aan – niet bepaald een zucht en een scheet ;)!!
Kijk ook eens op mijn website, indien je dat leuk vindt.
Was getekend Groet uit Sofia, Marcel Fens.

Een beetje gevleid maar vooral ook nieuwsgierig, -Nederlandse naam, adres Sofia kom je ook niet elke dag tegen-, klikte ik op de bijgevoegde URL: marcelfens.com
Een prachtig vormgegeven openingspagina met steeds slide een andere panoramafoto. Veel info en veel fotografie. Marcel leeft en werkt sinds 2008 in Sofia, fotografeert voor verschillende instellingen en heeft natuur en dieren alsmede historie op zijn lijstje van aandachtspunten staan. Zijn fotografie staat in hoog aanzien en hij heeft verschillende onderscheidingen ontvangen voor zijn foto’s. Je mag hem een toonaangevende fotograaf in Bulgarije noemen. Wat verder lezend kwam ik ook tegen dat deze van huis uit Nederlandse historicus ook reizen naar Griekenland organiseert vanuit Nederland met volledige begeleiding. Misschien wel iets om te doen en niet alleen om de Griekse economie een klein oppeppertje te geven.

Dit kun je o.a. lezen op zijn site:

Marcel Fens is een Nederlandse professionele fotograaf en
klassiek historicus, die sinds 2008 in Sofia woont. Hij is beroemd in Bulgarije
als fotograaf van straatdieren. Marcel reist heel veel. Hij is in exact 65
verschillende landen geweest. De laatste jaren gaat hij met name vaak naar
Griekenland. Marcel gaat fotoreizen organiseren in Noord Griekenland, die hij
persoonlijk gaat begeleiden. Hij brengt je op fotogenieke plekken die barsten
van de oude Griekse en Romeinse beschavingen.

Data 2015: 4 juli t/m 11 juli, 11
juli t/m 18 juli, 3 oktober t/m 10 oktober, 10 oktober t/m 17 oktober

Prijs: Euro 1.395,- *per persoon
[Korting indien 2 personen op 1 kamer (kan dubbel bed zijn): Euro 225,- per 2
personen]. Prijs is inclusief retourvlucht, rondreis met (mini) bus,
hotelovernachtingen op basis van logies en ontbijt, ferry naar en van Thasos,
alle entreegelden voor de sites en mijn persoonlijke begeleiding.

Interesse kijk dan op zijn site

Kunstenaar en fotograaf Willem van den Hoed gaf afgelopen zaterdag (2.5.2015) een geweldige lezing over zijn werk. Bouwplaatsen was de titel van de ruim anderhalf uur durend verhaal uiteraard volop gelardeerd met fotowerk en films.
Ik maakte kennis met het werk van Willem van den Hoed in 2013 tijdens de expositie in museum Valkhof (Nijmegen) onder de titel PHOTOGRAPHY EXTENDED. Fotografie waarbij de enscenering een grote rol speelt bij het creëren van een eigen werkelijkheid.
Dat is ook wat Willem doet; een niet bestaande wereld tot een eigen werkelijkheid maken die je zelfs voor waar aan kunt gaan nemen. Hotelkamers waar het exterieur en het interieur samen gaan in volledige harmonie zowel qua inhoud als vorm. De straat in Parijs én de hotelkamer: ze bestaan! Althans in de wereld van Willem. Honderden, misschien wel duizend foto’s waren voor Willem nodig om deze wereld te scheppen.

foto Willem van den Hoed

Het zijn ook juist die hotelkamers waarmee hij in de eerste decennium van deze eeuw doorbrak. Maar dat hij niet op zijn lauweren gaat rusten blijkt uit zijn werk daarna. De bijzonder vorm van fotografie die hij voor de hotelkamers toepaste kenmerkt ook zijn huidige werk waarin hij steeds meer multimedia technieken hanteert. Zijn perfectionistische attitude én zijn kennis van zaken als voormalig architect maakt dat hij bouwwerken tot een visueel feest maakt dat steeds opnieuw verrast door de invalshoeken van waaruit hij werkt. Niet de manipulatie als doel maar als middel om een eigenzinnige futuristische wereld te scheppen waardoor beschouwers uitgedaagd worden na te denken over het wonen en werken op onze aarde. In zijn fotografie is de mens feitelijk vaak afwezig maar desalniettemin ademen zijn foto’s een vertrouwde menselijke warmte.
Zijn uitgekiende composities bestaan uit honderden detailfoto’s die later volledig tot een kloppend totaalbeeld worden samengesteld. Elke vierkante millimeter is het werk van de fotograaf. De foto lijkt gemaakt in een split second; de waarheid is dat weken, zo niet maanden werk er aan ten grondslag liggen.

We probeerden reeds in 2014 Willem een lezing aan de Bondsmeesters te laten verzorgen maar omdat hij leeft en werkt in Seoel was daarvoor toen geen geschikt moment te vinden. Nu wel, al moet er bij gezegd worden dat hij daarvoor bepaalde afspraken moest verzetten. Dat genereuze gebaar typeert hem wat mij betreft. Een geweldig kunstenaar en mens die van zijn liefde voor fotografie zijn werk heeft gemaakt. Dat de BMK-ers hebben genoten van zijn lezing bleek na afloop uit de vele positieve reacties en nu nog, een paar dagen na de lezing, krijg ik mailtjes waarin zijn lezing wordt geprezen! Kijk zijn website! En voor een prachtige impressie van één van zijn huidige projecten (HILTON bij SCHIPHOL) klik hier.

De series van de tien fotografen die in 2015 zijn toegetreden tot de landelijke gespreksgroep BMK [Bonds Meester Klasse] staan nu in een MP4 film op deze site. Voor wie kijken wil naar de 10 minuten durende film klikt hier.