Vanja Bucan werd in 1973 geboren in Slovenië. Nadat ze een graad in de sociologie had behaald (Universiteit Lublijana) volgde ze fotografie aan de academie de Schone Kunsten in Den Haag (2006 – 2010). Thans woont en werkt ze in Berlijn. Haar lijst van exposities en onderscheidingen is vrij fors. Recent behoorde ze tot de Top Tien van Lens Culture Critics Choice Award.
Ze is aanvankelijk als documentair fotograaf opgeleid en dat was ook haar werkveld. Sinds een aantal jaren is het werk autonoom en conceptueel van karakter geworden. Ze werkt in series waarin vaak het lichaam en de natuur, -haar omgeving in het algemeen-, een rol spelen. Het zijn zeker geen verhalende beelden. Tussen lichaamsdelen en de natuur/omgeving lijkt er een verbinding te ontstaan maar tegelijkertijd worden daar ook vragen bij gesteld. De symboliek verwijst naar twee werelden. Welke is niet duidelijk. Kan het liefde zijn of is het juist afkeer. Is er verlangen of de ontkenning daarvan. Vanwege de beeldtaal zijn het ook visueel interessante beelden, meer beschouwend, filosofisch van aard dan feitelijk fysiek. Ook de psyche van de mens, waarvan vaak maar een deel van wordt getoond, vormt een thema van haar fotografische zoektocht.
Onze herinneringen zijn … …. …… …… vals, niet reproduceerbaar. Ze stapelen in ons hoofd, vermengen met andere en soms lossen ze op in het niets. Bepaalde herinneringen lijken voor iedereen hetzelfde. Deze herinneringen definiëren ons als men. We herinneren ons ook dingen die niet echt gebeurd zijn. Het geheugen maakt een eigen valse wereld. Een wereld die we wensen om ons rust te bieden en de onrust verdrijft.
Wat zijn jouw valse herinneringen? Of zijn het slechts herinneringen? Heb je daar ook foto’s van? Inspireert Vanja Bucan je om ook een dergelijke zoektocht te gaan maken? Neem zeker een kijkje op haar website waar verschillende series op staan die tot nadenken stemmen.