Een week geleden maakte iemand een foto van me met een polaroid van Fujifilm. Het portret was niet wat maar dat lag niet aan de fotograaf noch aan de camera. Wat een leuk dingetje. Je kunt er ook nog wel wat mee instellen. Wat er uit komt komt eruit. Had ik maar een beetje donkerder gezet … ja dat kan. Of juist een trapje (of twee) lichter; ook dat kan. Dubbelopnamen kan ook maar aan zulk artistieke hoogstandjes heb ik me nog niet gewaagd. Flitsen automatisch of niet. O ja, en als je op pakweg 30 cm wilt fotograferen kan dat ook nog: macro dus! Verder is het toch wel een beetje afwachten. Het voelde bij de eerste opnamen vanmiddag een beetje als vroeger met het Agfaboxje. Alleen toen duurde het een paar etmalen voordat je de foto’s van de fotograaf terug had. Nu, als je je vinger van de ontspanknop afhaalt zoomt het fotootje er al uit. Wel oppassen dat je je hand niet voor de gleuf houdt. Ik heb de foto (Fujifilm spreekt van film) meteen in mijn fototas gedaan en rustig laten ontwikkelen en thuis pas bekeken. Grappig, gelukkig had ik de wolkfoto op zijn donkerst gezet. Fotografie is spelen zei Corinne Noordenbos afgelopen vrijdag tijdens een masterclass. Zo voelde dit ook een beetje. Het is wel een stuk duurder (oh, daar komt de zuinige Hollander om de hoek kijken) dan het digitaaltje. Per foto (afmeting van ongeveer 6,2 x 4,6 cm) 75 eurocenten. Ben benieuwd waar dit allemaal toe leidt. Overigens de HEMA is de goedkoopste plek om zowel camera als films (2 packs à 10 foto’s) aan te schaffen.
Ga naar de inhoud
